Πάρτη Κική(Το κορίτσι με τις χάλκινες ανταύγειες)

Η γυναίκα έχει σηκωθεί, έχει μυστηριωδώς ντυθεί και ανοίγει την πόρτα. Βγαίνει στον καθαρό αγέρα, περνάει τον δρόμο και κατευθύνεται απέναντι σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι που λειτουργεί σαν παρκινγκ. Εμείς, παρακολουθούμε τις εξελίξεις προσπαθώντας να επεξεργαστούμε τις νέες πληροφορίες και ξάφνου η Jane Doe βγαίνει από το παρκινγκ και ξαναγυρίζει προς το σπίτι. Άλλο που δε θέλουμε τρέχουμε και περνάμε τον δρόμο. Την προλαβαίνουμε στην πόρτα προσπαθούμε να της πιάσουμε κουβέντα αλλά μας συνδέει με Κάιρο. Κάπου εκεί, ο Θ.Π θεωρεί ως καλή ιδέα να πάρει τηλ την γειτόνισσα του πρώτου ορόφου να μας δώσει καμιά σοφή συμβουλή. Η Πρώην Ωραία Κοιμωμένη έχει γίνει άφαντη, εμείς παρατηρούμε το σπασμένο κουδούνι και εκεί είναι το κομβικό σημείο που η επιφοίτηση κτυπάει κατακέφαλα τον Θ.Π.

Πάρ΄την Κική λέμε!( Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται)

Μπαίνουμε λοιπόν μέσα και αποφασίζουμε να ανεβούμε πάνω μόνο τα κορίτσια για να μην νιώσει άβολα η κοπέλα. Ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια μιλώντας και η Α.Σ δεν καταλαβαίνει ότι φτάσαμε και με το που την βλέπει πατάει μια τσιρίδα. Αλλά και να μην ξαφνιαζόταν πάλι θα τσιρίζαμε αφού το θέαμα που αντικρίσαμε δεν είχε μεγάλη συνάφεια με τις περιγραφές του Θ.Π.Η κοπέλα δεν ήταν κοπέλα αλλά μια σχεδόν 40 γυναίκα. Επίσης δεν ήταν γυμνή αλλά φορούσε όλα της τα ρούχα, τα παπούτσια και την τσάντα αλλά όχι το παντελόνι. Τέλος, η ευτραφής σιλουέτα της σκότωσε τις προσδοκίες των υπολοίπων αγοριών της παρέας(αλλά και κάθε αγοριού που έμαθε το συμβάν μετα) αφού όλοι περίμεναν μια καλλίπυγο και ολοτσίτσιδη ξανθιά γαλανομάτα . Και αντι αυτού είδαν μια καζουαλ ντυμένη χοντρού λα σαραντάρα.
Κοιτάμε από δώ κοιτάμε από εκεί, αρχίζουμε να την ψιλοσκουντάμε και να προσπαθούμε να την ξυπνήσουμε. Τίποτα αυτή. Και ενώ εμείς είμαστε προσηλωμένες στο πικ πικ σκούντημα, ξάφνου προβάλει από την στριφογυριστή σκάλα το κεφαλάκι του Γ. Α που μας κοιτάει όλο απορία. Το θέαμα είναι τόσο αστείο που αρχίζουμε να χαζογελάμε, ανεβαίνει και ο Λ.Μ και είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα. Τα κορίτσια να κλαίμε από τα γέλια, τα αγόρια να κοιτάνε την γυναίκα λες και βλέπουν σπάνιους ελέφαντες και ο Θ.Π να μας μαλώνει που είμαστε τόσο γαϊδούρια. Αλλά ο Θεός αγαπάει τους κλέφτες αγαπάει και τον νοικοκύρη και εκείνη την στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο. Η Ωραία Κοιμωμένη ψιλοσηκώνεται και αρχίζει να ψάχνει στην τσάντα της για το τηλέφωνο. Και επειδή εμείς είμαστε μεγάλοι μάγκες πατάμε μια τρεχάλα. Τι Σπύρος Λούης και τι Κεντέρης, σε ένα λεπτό είμαστε στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Η δράση μεταφέρεται απέναντι και κάπου μεταξύ αμπλεοφιλοσοφίας για το συμβάν και κλεφτών ματιών στην πόρτα γίνεται το απόλυτο twist. Ανοίγει η πόρτα και βγαίνει η κοπέλα. Φορώντας παντελόνι! Παντελόνι; Γιατί φοράει παντελόνι; Που το βρήκε; Πόσο έλειψε τέλος πάντων; Που πάει;