The reader

" Βγες ραντεβού μ’ ένα κορίτσι που διαβάζει. Βγες με ένα κορίτσι που ξοδεύει τα λεφτά της στα βιβλία αντί στα ρούχα. Έχει προβλήματα με τις ντουλάπες της επειδή έχει πολλά βιβλία. Βγες με ένα κορίτσι που έχει λίστα με βιβλία που θέλει να διαβάσει.

 Βρες ένα κορίτσι που διαβάζει. Θα καταλάβεις αν διαβάζει επειδή θα έχει πάντα ένα αδιάβαστο βιβλίο στην τσάντα της. Θα κοιτάει με αγάπη τα ράφια σε ένα βιβλιοπωλείο, θα είναι αυτή που θα βγάλει μια σιγανή κραυγή όταν βρει το βιβλίο που έψαχνε. Βλέπεις αυτό το κορίτσι που μυρίζει τα βιβλία σε ένα βιβλιοπωλείο με μεταχειρισμένα; Πρόκειται για αναγνώστρια. Δε μπορούν να αντισταθούν να μυρίσουν τις σελίδες, ειδικά αν έχουν κιτρινίσει.

Θα είναι το κορίτσι που θα διαβάζει περιμένοντας στην ουρά για να πάρει καφέ. Κάτσε δίπλα της. Στην αρχή θα σε στραβοκοιτάξει, γιατί τα κορίτσια που διαβάζουν δε θέλουν να διακόπτονται. Ρώτα την αν είναι καλό το βιβλίο. Κέρνα την άλλο ένα φλιτζάνι καφέ.

Πες της τη γνώμη σου για τον Μουρακάμι. Προσπάθησε να καταλάβεις αν κατάλαβε τον Οδυσσέα του Τζέιμς Τζόις ή αν το λέει για να φανεί έξυπνη. Ρώτα την αν αγαπάει την Αλίκη κι αν θα ήθελε να ήταν η Αλίκη.  

Είναι εύκολο να είσαι με ένα κορίτσι που διαβάζει. Χάρισέ της βιβλία στα γενέθλια, τα Χριστούγεννα και στις επετείους. Δείξε της ότι καταλαβαίνεις ότι τα λόγια είναι αγάπη. Να ξέρεις ότι γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ βιβλίου και πραγματικότητας αλλά θα προσπαθήσει να κάνει τη ζωή της όπως το αγαπημένο της βιβλίο. (…)

 Βγες με ένα κορίτσι που διαβάζει γιατί το αξίζεις. Αξίζεις ένα κορίτσι που μπορεί να σου δώσει τον πιο πολύχρωμο κόσμο. Αν θέλεις όλον τον κόσμο και τους κόσμους πίσω από αυτόν, βγες με ένα κορίτσι που διαβάζει.

Ακόμα καλύτερα, βγες με ένα κορίτσι που γράφει."

της Rosemarie Urquico

Το κείμενό δεν το ήξερα, το διάβασα τελείως τυχαία σήμερα Ούτε η κοπέλα που το γράψε ξέρω ποια είναι, έψαξα λίγο στο ίντερνετ δεν βρήκα κάποια πληροφορία Όποια και να είναι όμως, καλά να είναι, γιατί το κειμενάκι της είναι τρομερά αληθινό και περιγράφει επακριβώς τι σημαίνει να αγαπάς τα βιβλία Δεν ξέρω αν μόνο τα βιβλιόφιλα κορίτσια συμπεριφέρονται έτσι, άλλα σαν κορίτσι και εγώ, μπορώ να πιστοποιήσω πως κάθε γραμμή είναι πέρα ως πέρα αλήθεια

Προσωπικά θεωρώ τα βιβλία περιουσία και κάθε ευρώ που έχω δώσει, ακόμα και σε βιβλία που εν τελεί δεν άξιζαν τόσο, τα χαλάλισα και δε τα τσιγκουνεύτηκα Άλλωστε, κανένα βιβλίο δεν είναι μηδενικής άξιας, όλα έχουν κάτι να σου προσφέρουν, ακόμα και τα πιο ασήμαντα Μέσα από τα βιβλία γνωρίζεις κόσμους, εποχές και πολιτισμούς Βλέπεις άνθρωπους να ζωντανεύουν εμπρός στα μάτια σου και για πολλούς από αυτούς θα ορκιζόσουν ότι κάπου τους ξέρεις ή κάπου θα τους βρεις. Μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου, μπορεί να ξεπηδήσουν όλα τα συναισθήματα, ακόμα και αυτά που δεν πίστευες ότι μπορείς να νιώσεις, ακόμα και αυτά που πίστευες ότι είναι αδύνατον να τα χει νιώσει και κάποιος άλλος Μα φυσικά και είναι, όλοι ίδιοι είμαστε, όλοι τα ίδια σκεφτόμαστε, όλοι με παρόμοια τρόπο αντιδρούμε, άλλα αν δεν βγούμε από το μικρόκοσμο μας πως θα το δούμε;

Ένα βιβλίο, είναι συντροφιά, παρηγοριά, βοηθός για να σκεφτείς, να προβληματιστείς, να ταξιδέψεις Ένα βιβλίο μπορεί να σε κάνει να ονειρευτείς, να κλάψεις με την καρδιά σου, να γελάσεις δυνατά, να το αγαπήσεις τόσο που να θελήσεις να το δωρίσεις σε όλους τους αγαπημένους σου, γιατί δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίσουν τόση ομορφιά Ένα βιβλίο μπορεί να σε κάνει να το αγαπήσεις τόσο που να καταλήξεις να ζηλεύεις αφόρητα τον συγγραφέα του που κοιτά τον ίδιο κόσμο με εσένα, άλλα αυτός βλέπει την ομορφιά ή την ασχημία του, με έναν τρόπο που θα ήθελες πολύ να μπορείς και εσύ Με ένα βιβλίο μπορείς να δείξεις πόσο νοιάζεσαι για κάποιον, αν οι λέξεις δεν δείχνουν αγάπη ποιος το κάνει; 

Και όχι, δεν είναι εύκολο να δωρίζεις βιβλία σε ένα κορίτσι που τα αγάπα τόσο, θεωρώντας ότι είναι εύκολο Το πρόβλημα δεν είναι μην τυχόν το χει διαβάσει, γιατί αν το χει διαβάσει σημαίνει ότι της τράβηξε την προσοχή, άρα πέτυχες διάνα, γιατί βρήκες κάτι που θα άρεσε και σε αυτήν Όταν επιλεγείς βιβλίο για άλλον είτε έχει διαβάσει δεκάδες, είτε κανένα, πρέπει να σπαταλήσεις περισσότερο κόπο και αγάπη από το αν αγόραζες κάποιο άλλο αντικείμενο Ένα βιβλίο για να είναι πετυχημένη αγορά, πρέπει καταρχήν να τραβάει την προσοχή του αναγνώστη του. Αν κάποιος διαβάζει κλασσική λογοτεχνία, δεν θα του πας Λένα Μαντά μόνο και μόνο γιατί είναι μπεστ σελερ Μπορεί να τα διαβάσει και μόνος του, δεν αναιρεί το ένα το άλλο, άλλα αν του το πας εσύ, ενω ξέρεις τα αναγνώσματα του, είναι σαν να πηγαίνεις στην μπουζουκόφιλη φίλη σου, τα άπαντα της μπλογκοβιζιον Ναι, μπορεί να είναι καλύτερα από αυτά που ξέρει άλλα δεν της αρέσουν Αρα όχι, δεν είναι λύση να πηγαίνεις σε βιβλιόφιλους βιβλία ως δώρα, δεν είναι ο καλός ο μύλος που όλα τα αλέθει Προσωπικά, με κάθε δωρο βλέπω πόσο νοιάζεται ο άλλος άλλα ειδικά με τα βιβλία, είναι σαν να βλέπω ψυχογράφημα Όσοι μου χουν φέρει βιβλία που από το εξωφύλλου ακόμα ήξερα ότι δεν αξίζουν ούτε για προσαναμμά, εν τελεί χάθηκαν από την ζωή μου και όσοι μου φέρανε βιβλία που ήθελα, είτε το ήξεραν είτε όχι, κέρδισαν λίγο παραπάνω από την αγάπη μου. Αυτοί δε που μου είχαν γράψει και αφιέρωση στην δεύτερη σελίδα, μου έδωσαν τόση χαρά, όση αν μου είχαν φέρει το ακριβότερο δωρο

Πάντως, για να λέμε και αλήθειες, ωραίο είναι να αγαπάς τα βιβλία, κάνεις καλό στον ευατό και στην ψυχή σου και μόνο καλύτερος άνθρωπος  γίνεσαι, άλλα αδερφάκι μου, κάνεις δεν νοιάζεται Άντε οι άνθρωποι σου να σε χαίρονται όταν πηγαίνεις στο βιβλιοπωλείο να πάρεις μολύβια και φεύγεις δυο ώρες μετά με δυο βιβλία και έχοντας διαβάσει στα πεταχτά άλλα τρία(τα οποία σημείωσες στο μπλοκάκι σου για να τα πάρεις αργότερα). Περόν τούτου, δεν έχω εντυπωσιάσει  πότε κανέναν(άντε κάνα δυο), λέγοντας πόσο τα αγαπώ, έχω βρει ελάχιστους που να θέλουν να μιλήσουμε για λογοτεχνία, και πραγματικά δεν έχω βρει αγόρι που να θέλει να με γνωρίσει μόνο κ μόνο επειδή με είδε να διαβάζω βιβλία στη στάση Αντιθέτως, το γεγονός ότι είμαι παλιά φίλη και συμμαθήτρια με γνωστό μοντέλο- παρουσιάστρια-πολυμιξερ είναι αυτό που σταθερά εντυπωσιάζει τους πάντες, όταν το αναφέρω Και φίλε μου, έβγαλα φιλοσοφική, οι μισές εκεί μέσα, ανάθεμα αν έχουν διαβάσει πότε κάτι δυσκολότερο από κοσμοπολιτσαν(το οποίο και εγώ διαβάζω, μη νομίζεις). Όποτε, καλά και ρομαντικά και πανέμορφα τα λέει το κείμενό, άλλα μάλλον η συγγραφέας μιλάει σαν κορίτσι που αγάπα τα βιβλία, πάρα σαν άσχετη Γιατί ναι μεν, και εγώ έτσι ακριβώς βλέπω τον εαυτό μου και τους συν-βιβλιόφιλους άλλα δυστυχώς κάνεις δε νοιάζεται Γιατί αν νοιαζόταν η τηλεόραση δε θα ήταν όπως είναι, τα μπεστ σελερ δεν θα ήταν αυτά που είναι, οι άνθρωποι δε θα ήταν όπως είναι.

Sweet November

 Η μέρα που μόλις μας αποχαιρέτησε και χάθηκε στον χωροχρόνο, ήταν η 1/1/11. Αν και μου αρέσουν οι περίεργες ακολουθίες αριθμών, αντιστάθηκα στον πειρασμό και δεν πόσταρα το κείμενο μου στις 11:11. Δεν βαριέσαι φίλε αναγνώστη, εδώ ο κόσμος καίγεται, ποιος νοιάζεται για τις δικές μου χαριτωμένους.

The Good Student

  Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα κορίτσι που ζούσε στην εξωτική Θεσσαλονίκη. Όταν το ρωτούσαν δεν ήξερε πότε τι να απαντήσει, δε το πίεζε και κάνεις ιδιαίτερα για κάποια απάντηση, ήταν πάντα εξαιρετική μαθήτρια όποτε πίστευε ότι όταν έρθει η ώρα κάτι θα βρει. Αυτό το κορίτσι έφτασε Β λυκείου με τους εξαιρετικούς της βαθμούς να την ακολουθουν, και έπρεπε να διαλέξει κατεύθυνση. Τα αρχαία τα μισούσε όσο τα μισεί και τώρα, στα μαθηματικά ήταν η καλύτερη της τάξης, άλλα πάντα είχε μεγάλη αγάπη και κλίση προς τα φιλολογικά. Δε το σκέφτηκε ιδιαίτερα, δεν την πίεσε και κανένας, νόμιζε πως όταν έρθει η ώρα κάτι θα βρει και διάλεξε την θεωρητική κατεύθυνση. Αν την ρωτούσες σε ποιες σχόλες οδηγεί αυτί η κατεύθυνση, στο λέω εγώ, δεν ήξερε να σου απαντήσει. Και όμως, παρόλα αυτά, δεν προβληματίστηκε ιδιαίτερα. Ούτε όμως οι καθηγητές στο απαράδεκτο σχολείο της νοιαζόταν για τους μαθητές τους ιδιαίτερα, ούτε οι καθηγητές του φρονφροντιστηρίου που χρυσοπλήρωσαν οι γονείς, έκαναν έστω μια υποτυπώδη προσπάθεια να μιλήσουν στα παιδιά. Οι δε γονείς, πάντα προστατευτικοί και ανοιχτοί στις επιθυμίες των παιδιών τους, πότε δεν μπλέχτηκαν, δεν πίεσαν, δεν επέβαλαν καμιά γνώμη γιατί ήθελαν η γνώμη να είναι ανεξάρτητη και ολόδικη τους. Βεβαια, οι κάλοι γονείς, δεν ήξεραν ότι όσο κακό μπορείς να κάνεις με την πίεση και τα φυτεμένα όνειρα, τόσο κακό μπορείς να κάνεις με την απολυτη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες ενός παιδιού που στην τελική, είναι μόλις 17.

The Future Is Unwritten

Ο κόσμος συχνά λέει ότι δεν πρέπει να μετανιώνουμε για ότι κάναμε και να προχωραμε μπροστά χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος. Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δεν μπορώ να προχωρήσω τόσο εύκολα, ειδικά αν δεν έχω διορθώσει το προηγούμενο λάθος μου. Ένα τέτοιο λάθος είναι και η επιλογή του μηχανογραφικού τέτοια εποχή πριν 8 χρόνια* και αυτός είναι ο λόγος που γράφω αυτόν τον μικρό οδηγό για κάθε πονεμένο τελειόφοιτο.

1)      «Πάρε ένα χαρτί, παιδί μου»

Ίσως το πιο παλιό κλίσε στην όμορφη χωρα μας και η πιο πολυχρησιμοποιημένη ατάκα που ακούει κάθε παιδί από τότε που αρχίζει το σχολειό μέχρι την ημέρα που καταθέτει το μηχανογραφικού. Η λατρεία της ελληνικής κοινωνίας για πάσης φύσεως «χαρτιά» μας γέμισαν γιατρούς, δικηγόρους, καθηγητές. Και άντε όλα αυτά τα επαγγέλματα είναι μεν υπερκορασμένα αλλά όλο και κάποιο τρόπο θα βρεις να τα εφαρμόσεις. Τι γίνεται όμως με τα πτυχία που είναι έξαρχος βέβαιο ότι δε θα βρεις ποτέ δουλεία σχετική αλλά τα δηλώνεις είτε γιατί δεν έβγαλες μεγαλύτερο βαθμό είτε γιατί προτιμάς να περπατήσεις πάνω σε αναμμένα κάρβουνα παρά να πεις στην μανά σου ότι δεν έπιασες κάποια καλή σχολή?

  Τα πανεπιστημιακά πτυχία δεν είναι χαρτιά να τα κάνεις συλλογή. Απαιτούν χρόνο, διάβασμα, χρήματα(εδικά  άμα σπουδάζεις εκτός) και υποτίθεται είναι μια δέσμευση για το μέλλον σου, προετοιμασία για το επαγγέλμα που θα ακόλουθεις όλη σου τη ζωή. Γιατί να σπουδάσεις ΤΕΙ ιχθυοκαλλιέργειας την στιγμή που ΔΕΝ θα βρεις ποτέ δουλεία σχετική? Κάπου εδώ κάποιος θα πει ότι κάνεις δε χάνεται, και ότι άμα έχεις όρεξη και κέφι και σπιρτάδα θα βρεις δουλεία. Ναι καλά, θα πω εγώ.

2)      «Θέλω να ζήσω φοιτητική ζωή».

  Η αγαπημένη ατάκα των απανταχού 17ρηδων οδήγησε πολλούς νεανίες και κορασίδες σε βουνά και κορφοβούνια γιατί τους ήταν αδιανόητο ότι δε θα ζήσουν την πολυθρύλητη φοιτητική ζωή. Μαθητές δηλώνουν σχολές με μονό κριτήριο το πόσο μακριά είναι από το σπίτι τους ή πόσο μεγάλη είναι η πόλη χωρίς να εξετάζουν καλά καλά ούτε το είδος των σπουδών ούτε το επαγγελματικό αντίκρισμα του πτυχίου. Ας πούμε η δική μου η σχολή έχει παραρτήματα σε κάθε πιθανή και απίθανη πόλη και συνολικά 20 τμήματα. ΕΙΚΟΣΙ ΦΙΛΕ! Πόσο καλή επιλογή να ναι αραγες?

3)      « Μα που να τον αφήσω?»

Τα 17 είναι μια πανέμορφη  ηλικία, όλο χαμογελά, χοροπήδηχτες ορμόνες, άγχη και ανασφάλειες. Επίσης, είναι η εποχή που νομίζεις ότι θα αγαπάς τον Κωστάκη για πάντα, για πάντα, για πάντα.Οποτε πως να χωριστειτε? Τι γίνεται όμως αν ο Κωστάκης δεν είναι τόσο κάλος μαθητής και συ είσαι το μικρό αστεράκι? Δηλώνετε σετάκι τις σχολές ακόμα και αν στην χ πόλη που σίγουρα πιάνει ο Κωστάκης εσύ δεν πολυτρελαινεσαι? Ένα απο τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν παιδια είναι να δηλώνουν σχολές μονό και μονό για να είναι μαζί με κάποιον έρωτα ή φίλο χωρίς να σκέφτονται δεύτερη φορά, Τεράστιο λάθος γιατί μάντεψε: οι έρωτες και οι φιλίες σε τέτοιες ηλικίες πεθαίνουν με τα πρώτα φθινοπωρινά αεράκια.

4)      «Έλα μωρέ όλα ιδία είναι»

 Ένα άλλο μεγάλο λάθος είναι η πίστη ότι όλες οι σχολές με παρόμοιο τίτλο είναι ίδιες ποιοτικά.MEGA FAIL. Οι προαναφερθείσες 20 σχολές ναι αναγνωρίζονται ως ισότιμες από το κράτος, το ΑΣΕΠ, τον εργοδότη ίσως αλλά όχι δεν είναι το ίδιο. Έχουν διαφορετικά μαθήματα, διαφορετικές ειδικεύσεις, διαφορετικής ποιότητας καθηγητές, διαφορετική δυσκολία. Δεν είναι το ίδιο, όπως και να το κάνουμε. Δυστυχώς όμως, η ενδελεχή έρευνα των σχολών ακόμα και σήμερα στην εποχή του ιντερνέτ είναι κάτι που ελάχιστοι μαθητές κάνουν. Λάθος, αν με ρωτάτε.

  Η συμπλήρωση του μηχανογραφικού είναι μια πολύ σοβαρή απόφαση η οποία δυστυχώς λαμβάνεται ελαφρά την καρδία από γονείς, καθηγητές και μαθητές. Ναι, ο καλός δε χάνεται, ναι μπορεί να σπουδάσεις κάτι κορεσμένο και να βρεις δουλεία, ναι πρέπει να ακολουθούμε τα όνειρα μας ναι, ναι, ναι. Αν καθώς τα κάνουμε όλα αυτά, κάνουμε και μια ερευνά αγοράς η ζωή μας θα γίνει πιο ροζ και δε θα φτάνουμε λίγα χρόνια μετά να σκεφτόμαστε τον 17χρονο εαυτό μας και να θέλουμε να του ρίξουμε μια κουτουλιά να στανιάρει.

* Η φιλολογία είναι μια πανέμορφη, πολύπλευρη επιστήμη που νιώθω οτι με έκανε καλύτερο άνθρωπο σε πολλούς τομείς της ζωής. Είναι όμως ενα κορεσμένο επάγγελμα που το διάλεξα μέσα σε πέντε λεπτά χωρις να ξέρω καν τι μαθήματα θα διδαχτω. Ναι, τόσο ηλίθια. 

Rituals and Resolutions

Where hav I been all your life?
Sitting on fences, a novocaine for all the senses.
Another year will pass us by.
Making sense of nothing, in defense of something.
I laughed too late and dug myself into a grave.
This year I'll try not to think too much.
This year I'll try to stand up for myself.
This year I'll live like I've never lived before,
this is my year for sure.
Another stupid clumsy story.
More accidental aspirations.
Another explosion of silence.
I think I'm going deaf, or maybe I'm just hearing less.
This year I'll try to only listen to myself.
This year I'll try not to think too much.
This year I'll try to stand up for myself.
This year I'll live like I've never lived before,
this is my year for sure.
I wonder where you'll be bringing in the new year.
As midnight clocks are singing,
good chance I'll be slobbering somewhere.
Probably pass out, wasted, and sleeping until the smoke clears.
Vague memories of midnight flash in tune to morning sunlight.
Wake up knowing you'll never be there.
I've got 100 resolutions, but I've got no solutions.
I've got one song I write 100 times.
And only a dozen or so rhymes.
This year I'll try not to drink so much.
This year I'll try to stand up straight.
This year let's live liked we've never lived before,
this is our year for sure.

 Σε κάθε αμερικάνικη σειρά ή ταινία που σέβεται τον εαυτό της παραμονή πρωτοχρονιάς μαζεύονται όλα τα καλόπαιδα, φιλιούνται κάτω από το γκι και κάνουν resolutions. Τόσα χρόνια έλεγα να βρω γκι και να κάνω resolutions αλλά ποτέ δεν έβρισκα και έτσι φέτος που δεν βρήκα γκι, είπα να βγάλω resolutions μπας και βοηθήσουν κάπου σε αυτή τη νέα χρόνια που ξεκινά.

Μετά το ξανασκέφτηκα και αναρωτήθηκα αν έχει κανένα νόημα όλο αυτό το θέμα των στόχων. Άραγε, αλλάζει κάτι με την νέα χρονια?Ειναι ένα νέο σημείο μηδέν η απλά άλλαξε μια μέρα όπως όλες οι άλλες? Αλλάζει η ενεργεία γύρω μας η απλά ξημέρωσε ένα Σάββατο όπως όλα τα αλλά? Και γιατί πρέπει να γλεντάμε τόσο πολύ και να αγοράζουμε καινούρια ρούχα και να πίνουμε ολημερίς και ολονυχτίς αν ουσιαστικά τίποτα δεν αλλάζει?

Crazy on the Outside..

Η ψυχοθεραπεια είναι καλο πραγμα. Αν αφηνουμε πραγματα μεσα μας, καταληγουν να μας τρωνε την ζωη και να μας υποσκαπτουν εσωτερικα. Τι καλυτερο λοιπον και πιο απελευθερωτικο από το να βγουμε στους δρομους και ανευ φοβου και παθους να πουμε τι τρελα κουβαλαει ο καθενας μας.

 Το συγκεκριμενο θεματακι σχετιζεται με τα μικρα, παλαβα και χαριτωμενα που ολοι μας κανουμε στην καθημερινοτητα μας.Τι κανετε που το θεωρειτε χαριτωμενο αλλα ολοι σας κοιτανε με απορια? Με τι γελατε και οι αλλοι κανουν γκριματσες? Τι τρωτε, τι δε τρωτε, τι χουγια εχετε ρε αδερφε? Τι ειναι αυτο το κατι το μικρουλι που νομιζετε οτι μονο εσεις κανετε αλλα τελικα θα αποδειχτει οτι υπαρχουν και αλλοι ομοιδεατες στον κοσμο τουτο?

Cinema paradiso..

Απο μικρή μου αρεσε να γραφω. Μαλιστα εγραφα πολυ ωραιες και αστειες εκθεσεις στο λυκειο οποτε θεωρουσα οτι εχω δικιο που μου αρεσει το γραψιμο. Τα χρονια περασαν, προφανως ουτε συγγραφεας εγινα, ουτε καν δημοσιογραφος γιατι πολλα ειμαι, ανοητη δεν ειμαι και γρηγορα συνειδητοποιησα οτι πολλοι ανθρωποι γραφουν πολυ καλυτερα και πιο εξυπνα απο μενα.