A christmas story

Oh, jingle bells, jingle bells

Jingle all the way

Oh, what fun it is to ride

In a one horse open sleigh

Jingle bells, jingle bells

Jingle all the way

Oh, what fun it is to ride

In a one horse open sleigh

Μακάρι το 2013 να φέρει σε όλους. αγάπη και υγεία. Μακάρι τα πράγματα να γίνουν καλύτερα και ο ουρανός λίγο πιο γαλανός(οχι μόνο μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά- θα πεθάνουμε από την μπόχα σε λίγο). Επειδή όμως οι ευχες κανέναν δεν χόρτασαν, ορίστε μια νόστιμη και γρηγορη συνταγή που οχι μονο θα σας γλυκάνει αλλα θα σας βάλει και στο απόλυτα γιορτινό κλίμα.

Φυστικοσοκολατάκια

- 2 ποτήρια άχνη

- 1 κούπα φυστικοβούτυρο

- 230 γρ. βούτυρο

- τριμένο αμύγδαλο

- πραλίνα, κουβερτούρα.

Σε ένα κατσαρολάκι λιώνουμε το βούτυρο με το φυστικοβούτυρο. Στην συνέχεια προσθέτουμε την άχνη και όταν το μίγμα γίνει σφιχτουλουτσικο, κανουμε μπαλάκια με τα δυο χεράκια.  Αν θέλουμε προσθέτουμε στο μίγμα και το τριμένο αμύγδαλο.

Τα αφήνουμε να κρυώσουν στο ψυγείο και στο μεσοδιάστημα λιώνουμε πραλίνα, κουβερτούρα ή και τις δυο μαζί στον μπεν μαρι (ή στο φούρνο, αν βαριόμαστε). Στην συνέχεια βουτάμε τα μπαλάκια στην λιωμενη σοκολάτα και πασπαλίζουμε με το τριμένο αμύγδαλο, τις τρούφες ή οτι άλλο τραβάει η όρεξή μας. 

Τα βάζουμε στο ψυγείο, τρώμε με σύνεση.

 

Αν πάλι τα σοκολατάκια σου φαίνονται μικρά μπορείς πάντα να μπεις εδώ να σπαταλήσεις 2,5 ώρες από τον χρόνο σου, να μπλεχτείς με χρώματά και αρώματα και αργότερα το βράδυ να απολαύσεις αυτά:

Καλή χρονιά να έχουμε!

Μπανανογλυκό

Για τον επόμενό μήνα, δεν έχει σινε-κριτικές γιατί είμαστε λίγο μπιζι κορίτσια. Επειδή ούτε τρου στορις βλέπω να χουμε, ο καλύτερός τρόπος για να μην βγάλει ιστούς το ιστολογιο(χαρ,χαρ αστειάκι) είναι να γράψω κάτι άλλο. Και τι καλύτερό από ενα νοστιμότατο και ταχύτατο γλυκάκι που μου πρότεινε η φίλη Πηνελόπη;

Σηκώστε μανίκια και ετοιμαστείτε να συγκλονιστείτε!

Υλικά:

1 κονσέρβα ζαχαρούχο γάλα (397 gr)
350 ml κρύο νερό (ψυγείου)
2 φακελάκια βανίλια ΣΤΙΓΜΗΣ Γιώτης (100 gr )
450 ml Κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε σαντιγί
2 πακέτα μπισκότα βανίλιας(εγώ έβαλα πτι-μπερ και oreo)
3 μεσαίου μεγέθους μπανάνες, κομμένες σε φέτες (αναλόγως πόσο σου αρέσει η μπανάνα, κανονίζεις κ πόσες θα αγοράσεις, δεν περιορίζω εγώ)

Εκτέλεση

Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε το ζαχαρούχο με το παγωμένο νερό. Στη συνέχειά προσθέτουμε και τα δυο φακελάκια βανίλια ΓΙΩΤΗΣ(αν σας αρέσει αλλη γεύση, βάλτε την δε θα χαλάσουμε τις καρδιές μας) και χτυπάμε καλά, με σύρμα ή μίξερ.

Όταν ετοιμαστεί η κρεμουλα, την βάζουμε πεντε λεπτά στο ψυγείο. Οσο περιμένουμε χτυπάμε την κρέμα γαλακτος μέχρι να γίνει αφρατη σαντιγί. 

Οταν ετοιμαστεί η σαντιγί, βγάζουμε την κρέμα από το ψυγείο και σιγά σιγα τις ανακατεύουμε μαζί, μέχρι να γίνουν ενα σώμα, μια ψυχή.

Τώρα που ομογενοποιηθηκαν οι δυο κρέμες, είμαστε έτοιμοι να εκφραστούμε καλλιτεχνικά.

Παίρνουμε μπολ, μπολάκια, ποτηράκια, ότι θέλουμε βρε αδερφέ και στο πάτο τους βαζουμε μπισκοτάκια της προτίμησης μας. Η συνταγή έλεγε για μπισκότα βανίλιας, εγώ δεν είχα όμως και έβαλα oreo και πτι μπερ. Εξαιρετικα βγήκαν, υποθέτω ο,τι μπισκότο και να βάλεις νόστιμο θα βγει.

Παιρνουμε λοιπόν τα μπισκότα, τα βουτάμε γρήγορα σε γάλα, ίσα ίσα να μαλακώσουν, βάζουμε και λίγο λικέρ αν ειμαστε μερακλήδες και τα τοποθετούμε στη βάση του μπολ, ποτηριού, πιάτου μας.

Από πανω τοποθετούμε κομματάκια μπανάνας και πιο πάνω το μειγμα κρέμας-σαντιγί. 

Συνεχίζουμε όσο έχουμε ευχαρίστησή ή μέχρι να μας τελειώσουν τα υλικά.

Αφού τελειώσουμε το θεάρεστο έργο μας, τρίβουμε από πανω όσα μπισκότα μας περίσσεψαν  και το βάζουμε στο ψυγείο μέχρι να κρυώσει. Εν συνεχεία απολαμβάνουμε υπεύθυνα και επιστρέφουμε εδώ για να καταθέσουμε την εμπειρία μας.

Υ.Γ Για ντεκορ μπορείτε να βάλετε ο,τι σας φωτίσει ο θεος πέρα απο μπισκοτοτριμματα. Προσωπικά, σε καποια ποτηράκια εβαλα τρίμματα και σε άλλα έτοιμο γλασσο γιωτης και από πανω χρωματιστές τρουφιτσες που είχα στο σπίτι.

Ελπίζω να σας αρεσει!


Η πρωτοτυπη συνταγη εδω:http://www.digitalscullery.eu/cook/?p=3268

Mayor Cupcake

Κάθε φορά που σκέφτομαι τι δεξιότητες θα ήθελα να έχω, πάντα χάνομαι ανάμεσα σε διάφορα αντικείμενα, που με συναρπάζουν εξίσου, άλλα πότε δεν βρίσκω τον χρόνο να ασχοληθώ Απαράδεκτη το ξέρω, γιατί δεν είμαι και ο πλανητάρχης να μην έχω χρόνο, άλλα πως τα πάω πως τα φέρνω, πάντα καταφέρνω να βρίσκομαι πνιγμένη και με μηδέν όρεξη να ασχοληθώ με κάτι δημιουργικό Ένα από τα πράγματα που μου αρέσει πολύ, μα πάρα πολύ, είναι η ζαχαροπλαστική άλλα εξόν από μερικά κέικ και γλυκά στα οποία βοήθησα την μαμά μου, δεν έχω να επιδείξω κάτι ιδιαίτερο Έχω δει βεβαία, ατελείωτες ώρες από εκπομπής μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής, άλλα δεν νομίζω αυτό να με καλύπτει

Έτσι λοιπόν, όταν πριν μερικές μέρες είδα την ανάρτηση της Άννας στο μπλοκ της, αποφάσισα ότι ΑΥΤΟ: http://inmyc.wordpress.com/2012/01/17/create_cupcakes/ θα είναι το γλυκό με το οποίο θα ξεκινήσει η μεγάλη καριέρα μου σαν ζαχαροπλαστρια. Ναι, φίλε αναγνώστη, καλά κατάλαβες, cupcakes. Είχα όμως εξεταστική και δεν μπορούσα να ασχοληθώ αλλά χτες που τέλειωσε, ήταν η κατάλληλη μέρα να κάνω κάτι διασκεδαστικό και τόσο νόστιμο, σαν επιβράβευση για τον κόπο μου. Από το προηγούμενο βραδύ βεβαία, είχα δει σχέδια στο ίντερνετ, διάβασα μερικές συνταγές, κατέληξα ότι της Άννας είναι η ωραιότερη και συνάμα η ευκολότερη και κίνησα να μαζέψω τα υλικά μου.

Πρώτη μου στάση, ήταν το Εν Καρπώ που είχε μια ωραία ποικιλία από χρώματα και αρώματα ζαχαροπλαστικής, όπως επίσης και πολλά πολύχρωμα τρουφάκια, σοκολατένια πραγματάκια, καραμελάκια και γενικά ότι μπορείς να φανταστείς Μετά τον πρώτο πανικό, που ακολούθησε της συνειδητοποίησης ότι δεν έχω ιδέα πως θέλω να κάνω τα κεϊκάκια μου, αγόρασα μερικά πραγματα και κατευθύνθηκα στον ΚΑΝΑΔΑ στην Β. Ηρακλείου Το συγκεκριμένο μαγαζί έχει είδη πάρτι όποτε αν δεν ήταν το αναλυτικότατο ποστ της Άννας, δεν θα σκεφτόμουν πότε να μπω μέσα για να αγοράσω υλικά για γλυκά Στο εν λόγω μαγαζί μπορείς να βρεις από φόρμες σε διάφορα σχέδια, δεκάδες διακοσμητικά, σιρόπια, πέρλες, χρώματα,αρώματα άλλα και κάτι τρομερά σωληνάρια με έτοιμο χρωματιστό γλασέ Γέμισα και εκεί μια σακούλα καλούδια και ειλικρινά αν είχα περισσότερα χρήματα να διαθέσω, θα αγόραζα άλλα τόσα, να έκανα στοκ. Γενικώς, τα προϊόντα διακόσμησης δεν είναι ιδιαίτερα ακριβά, αν σκεφτείς ότι χρησιμοποιείς ελάχιστο υλικό, και το υπόλοιπο το κρατάς για τις επόμενες-πολλές φόρες- που θα θες να μπλεχτείς με βουτυρα και αλεύρια.

Επόμενη στάση : η κουζίνα του σπιτιού μου. Τα υλικά για το κέικ, είναι τα απολύτως βασικά που υπάρχουν σε κάθε σπίτι, ζάχαρη, αλεύρι, βούτυρο, αυγά και η διαδικασία παρασκευής cupcakes, δεν διαφέρει από αυτήν του κέικ Το καλό ήταν ότι και η βοηθός στο όλο εγχείρημα, η αδερφή μου, είχε πολύ όρεξη και έτσι δεν βαρεθήκαμε να πειραματιστούμε Αποφασίσαμε, λοιπόν, να μην μείνουμε στο απλό κέικ βανίλιας, άλλα να κάνουμε μια μεγάλη ποικιλία από χρωματιστά κεϊκάκια που εν συνεχεία θα διακοσμούσαμε με ακόμα πιο παρδαλά γλάσσα.

Αφού φτιάξαμε την ζύμη, την χωρίσαμε σε διάφορα μικρά πιατάκια και την χρωματίσαμε Στο πρώτο πιάτο ρίξαμε μπόλικο κακάο και προέκυψαν μερικά υπέροχα σοκολατένια κεϊκάκια Τις δυο επόμενες δόσεις τις χρωματίσαμε με κίτρινο και κόκκινο χρώμα και επίσης βγήκαν πολύ πετυχημένες Μάλιστα, στα κόκκινα κεϊκάκια ρίξαμε και ελάχιστο άρωμα φράουλας και έτσι τα κεϊκάκια μας δεν είχαν μόνο ένα συγκλονιστικό φραουλί χρώμα άλλα είχαν και ασορτί γεύση. Τις επόμενες δυο δόσεις τις κάναμε μπλε, πράσινες και την τελευταία ροζ. Η πράσινη βγήκε ωραία και έντονη στο μάτι, με γεύση πικραμύγδαλο άλλα οι άλλες δυο ενώ ήταν ωραίες όταν τις έβλεπες στο πιάτο, μετά το ψήσιμο, δεν είχα τόσο έντονο χρώμα Δεν πειράζει όμως, γιατί τις καλύψαμε με τόσο γλασέ, που πολλοί θα τις δουν άλλα κανεις δεν θα νοιαστεί ιδιαίτερα.

Όταν τελειώσαμε το γέμισμα της φόρμας, ξεκίνησε το ψήσιμο Σε αυτό το σημείο να πω, ότι πραγματικά πρέπει να βάζεις λιγότερο από το μισό στη φόρμα, γιατί φουσκώνει τόσο πολύ, που σε μερικά που ξέφυγε η δόση, μας βγήκαν υπερτροφικά Πάλι όμορφα είναι, άλλα αν βάζαμε λιγότερο, θα είχαμε κάνει παραπάνω κεϊκάκια.

Το τελευταίο κομμάτι, και το πιο διασκεδαστικό, ήταν το γαρνίρισμα Πάλι χωρίσαμε το άσπρο γλασέ σε πιατάκια, και σύντομα είχαμε μπλε, κίτρινο, κόκκινο γλασέ για να ξεκινήσουμε την εικαστική μας παρέμβαση Σε αυτό το σημείο να πω, ότι καλό είναι να κάνεις το γαρνίρισμα με κορνε που έχει λεπτή μυτούλα, γιατί αλλιώς είναι πολύ δύσκολο να βγουν σχεδια με λεπτομέρειες και καταλήγεις να έχεις γαρνίρισμα, στο μέγεθος του cupcake. Μικρο το κακό, αν είσαι καλοφαγάς όπως εμείς, άλλα αν θες ένα πιο κομψό- και διαιτητικό, ει δυνατόν- αποτέλεσμα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις πολύ λιγότερο από αυτό που χρησιμοποιήσαμε. Αφού βάλαμε το γλασέ, ρίξαμε καραμελες, γλυκό του κουταλιού, σιροπια και τρουφάκια και τα πρώτα cupcakes της οικογενείας Ε. Ήταν πραγματικότητα. Πριν καν τελειώσουμε είχαμε οπτικοποιήσει, την επόμενη παρτίδα κεϊκακίων που θα γεμιστούν με μαρμελάδες, μερεντα, και χίλια δυο άλλα πράγματα που δεν θα αποκαλύψω ακόμα.

ΚΑΙ ΙΔΟΥ:  

ΖΗΛΕΨΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑ!!

Συνταγή

P.S

 Το παρον μπλογκ δημιουργηθηκε μια νυχτα με φεγγαρι για να φιλοξενησει μικρες αστειες, χαριτωμενες, παλαβες ιστοριες που συνεβαιναν σε μενα και στους ανθρωπους μου. Η αληθεια είναι ότι κατεγραψα μερικες, άλλες της ξεχασα, άλλες είναι πολύ μεγαλες για να ειπωθουν σε λιγες γραμμες, άλλες χανουν την μαγεια τους αμα δεν εισαι εκει μπροστα να τις ζησεις.

Οι μερες, οι βδομαδες, οι μηνες περασαν και παροτι οι βολτες και οι καφρομαζωξεις συνεχιζονται, η συγγραφεας μεσα μου θρηνει γιατι δεν εχω υλικο για καλο τρου στορυ. Λιγο το να λιγο το αλλο δεν μπορω να αποτυπωσω στο χαρτι καμια καλη ιστορια παροτι από την ημερα που μετακομισα σχεδον καθημερινα γινεται κατι. Μια θα ναι ο γειτονας που κανει σςςςςςςςςς στα σκυλια και στα μωρα που κλαινε, μια θα ναι ο τυπας από κατω που βαζει καψουροτραγουδα, μια που ηπιαμε ένα καρπουζι γεματο βοτκα και ηταν πιο πικρο από την πικρα(εγω δεν ηπια). Και παλι όμως δεν εμπνεομαι.

Γιαυτο αποφασισα να κανω ένα μικρο ρεκτιφιε, μια μικρη αλλαγη πλευσης βρε αδερφε και να επεκτεινω προς δυσμας και ανατολας τα ορια τουτου του διαδικτυακου τοπου. Ετσι, πλεον δεν θα εχει μονο αστεια τρου στορις αλλα θα εχει και ότι άλλο μου κατεβει. Γιατι όπως λεει και ενας αγαπημενος φιλος, ποιος νοιαζεται για τις αστειες ιστοριες? Κανεις. Ποιος νοιαζεται για τις προσωπικες σου αποψεις? Δυο φορες κανεις.

Και επειδη δυστυχως τον πιστευω ότι αν όχι κανεις ελαχιστοι ασχολουνται δινω αδεια στον εαυτο μου να γραφει ότι θελει. Όταν γινω διασημη υποσχομαι να είναι πολύ συμμαζεμενο το βιβλιο σχετικα με το μπλογκ.

Λούφα και παραλλαγή..

  Πριν λιγες μερες ψαχναμε με την αδερφη πληροφοριες για τα ελληνικα στρατα μιας και ο φιλος της παει φανταρος και ηθελε να ξερει κατιτις παραπανω. Πεσαμε λοιπον σε ενα πολυ ωραιο και ενημερωτικο σαιτ, το οποιο αναμεσα σε πολλα ανελυε και την διατροφη των φανταρων. Το παραθετω παρακατω με ελαφρυ σχολιασμο οχι για να το κοροιδεψω αλλα γιατι ειναι τραγικα αστεια η ακριβολογια τους. Προφανως και πρεπει να μετρανε τις μεριδες, τοσα στοματα ταιζουν αλλα να χουν οδηγια για 202 γρ. Κρεας ανα ατομο?

The Usual Suspects

-          Θα δουμε. Τι θα δουμε? Ποιοι θα δουμε και ποτε θα το δουμε? Πες χριστιανε μου ναι η ου και ασε τα μισα τα οποια με δεσμευουν.

           

-          Ελεος και ημαρτον σε αυτους που εχουν ντεμεκ ιδεολογιες, κοσμοθεωριες και ακλονητα πιστευω τα οποια ποδοπατουν αλυπητα όταν ερθει η δυσκολη ωρα της εφαρμογης τους.

-          Διπλο ελεος στις γκομενες που κυκλοφορουν  με ξανθο εξτεσιον-τεραστιο μαυρο γυαλι-κολλητο τζιν-χαιμαλια-μεγαλη τσαντα και πανακριβο κινητο. Αυτά τα κανει η Μπεκαμ που α)εχει τοσα λεφτα που δε ξερει που να τα βαλει β)εχει τοσο λεφτα οποτε μπορει να κωλοβαρεσει οσο γουσταρει.

-          Αν ξανακουσω άλλη μια να λεει ότι διατηρει αναλογιες μοντελου με πολύ νερο και γιογκα θα σπασω την τηλεοραση. Εγω οποτε πινω πολύ νερο γιατι μονο φουσκωνω και κατουριεμαι? Αλλα ουτε η πεινα φευγει ουτε αδυνατιζω?

 -          Δεν υπαρχει πιο ενοχλητικο από αυτους που λενε ότι ξερουν να κανουν κατι και ενώ φαινεται πως δεν το χουν καθονται παλευουν με αποτελεσμα να σου χαλανε και ότι ηδη ειχες κανει. Δεν είναι κακο να λεμε καμια φορα ότι δεν ξερουμε.

-          Η ατακα «που χαααααααααααθηκες» από ξεχασμενο φιλο, συμφοιτητη, συμπεθερο που σε βλεπει μια φορα στα χιλια χρονια και σου κανει μουτρακια είναι τουλαχιστον ηλιθια. Και η συνεπακολουθη επιμονη να παμε για καφε επιτοπου είναι αν μη τι άλλο ενοχλητικη.

-          Εξισου ενοχλητικο με την πωλητρια που θα κανει οτιδηποτε για να πουλησει την πραγματεια της ακομα και αν αυτό σημαινει πως θα κυκλοφορω σαν ξαδερφη της Λαιδη Γκαγκα. Γιατι δεν καταλαβαινουν ότι μια κακη αγορα είναι περισσοτερο αποτρεπτικη από την μη αγορα? Και ότι ο απογοητευμενος η πιεσμενος πελατης δε θα ξαναρθει?

-          Επισης αγαπητοι φιλοι, γνωστοι και αγνωστοι αμα θετε κατι ανοιξτε το στοματακι σας και πειτε το. Αν δεν μπορω να το καταλαβω μονη μου σημαινει ότι το φτωχο μου μυαλουδακι δεν φτανει μεχρι εκει οποτε χρειαζομαι υποτιτλισμο. Το να κρατας μουτρα η το χειροτερο κρυμμενα μυστικα και ντοκουμεντα πως ακριβως βοηθα στην επιλυση του οποιου προβληματος?

-          Το οποιο παει πακετο με το ηλιθιο «εγω το ξερα/καταλαβα/ψυχανεμιστηκα» από τοτε αλλα δεν ειπα τιποτα γιατι δεν είναι δουλεια μου. Συγγνωμη χρυσο μου αν θελησω να πεσω στο θερμαικο για να δω αν θα βγαλω λεπια θα με αφησεις? Όταν ο άλλος κανει κατι στραβο το λεει ο άλλος που και καλα νοιαζεται. Γιατι η κατεπιφασην διακριτικοτητα είναι αδιαφορια και όχι τακτ.

Αυτό το τριχαριτωμενο ποστ γκρινιας γραφηκε χωρις κανεναν συγκεκριμενο αποδεκτη και μαλιστα σε μια μερα που ειμαι εξαιρετικα χαρουμενη αφου μου εκαναν εκπληξη κουρκουμπινοπιτα και πεταω. Απλα μου ηρθε η εμπνευση οποτε μη με ρωτατε τι και πως. Σας αγαπω ολους.

No Questions Asked

  Η όρεξη μου να μονολογω σε ένα κενό ιντερνετικο χαρτί δεν εχει ακομα χαθει οποτε αποφασισα να συμπληρώσω το λεγόμενο ερωτηματολόγιο του Προυστ που δεν είναι δικό του, βέβαια. Είναι ένα πολύ γνωστό παιχνίδι του 19ου αιώνα, που επέζησε επειδή έτυχε να το συμπληρώσει ο Προυστ. H πρώτη του εκδοχή βρίσκεται σε ένα αγγλικό λεύκωμα με τίτλο Confessions. An Album to Record Thoughts, Feelings, &c., που ανήκε στην Aντουανέτ Φωρ, φίλη του Προυστ. Tο λεύκωμα αυτό το βρήκε ένας από τους γιους της Φωρ, ο Aντρέ Mπερζ, ο οποίος δημοσίευσε τις απαντήσεις του Προυστ το 1924. Kατά τον Mπερζ χρονολογούνται μεταξύ των ετών 1884 και 1887 (ο Προυστ γεννήθηκε το 1871). Yπάρχει και μεταγενέστερη εκδοχή του, με άλλες απαντήσεις φυσικά, τις οποίες ο Προυστ τιτλοφορείMarcel Proust par lui-même. Προέρχονται από το 1890 ή λίγο αργότερα.

Βρηκα δυο εκδοχες και επειδη οπως εχω πει, ειμαι μεγαλη πολυλογου, θα τα απαντησω ολα, να χετε να με καμαρωνετε..

The butterfly effect..

Εχετε αναρωτηθει ποτε τι θα γινοταν αν υπηρχαν παραλληλα συμπαντα οπου εμεις θα ζουσαμε αλλες εκδοχες του εαυτου μας; Που θα ακολουθουσαμε ενα απο τα δεκαδες δρομολογια που ανοιγονται μπροστα μας αλλα εμεις πρεπει καθε φορα να παρουμε μονο ενα? Αραγε ειναι το σωστοτερο? Αραγε τα πραγματα θα ηταν καλυτερα αν καναμε αυτο και οχι το αλλο? Πως θα νιωθαμε αν μπορουσαμε για λιγο να ριξουμε μια κλεφτη ματια στην δευτερη επιλογη μας? 

Αυτο ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου φιλοσοφικα ερωτηματα, τα οποια λατρευω να παρακολουθω σε ταινιες και σειρες.Το γνωστο και μη εξαιρετεο φαινομενο της πεταλουδας διδασκει οτι καθε επιλογη μας οδηγει σε μια ατερμονη αλληλουχια γεγονοτων τα οποια ειναι τοσο αρηκτα δεμενα αν και σπανιως αυτο ειναι εμφανες απο την αρχη. Δεν ξερω αν το φτερουγισμα μιας πεταλουδας στα Τρικαλα δημιουργει τσουναμι στην Χαβαη, αλλα εχω νιωσει πολλες φορες αυτην την απολυτη αλληλουχια που με συναρπαζει και ταυτοχρονα με τρομαζει.

Me, myself and I..

Είχα να γραψω τοσο καιρο.Χρωσταω ηδη αρκετα τρου στορις. Κεφια πολλα δεν εχω. Και ομως μου βγαινει μια απιστευτη αναγκη να γραφω. Επειδη να καταπιεζομαστε καλο δεν ειναι, ειπα να συμπληρωσω μερικα απο τα γνωστοτερα μπλογκοπαιχνιδα. Οχι οτι με διαβαζει κανεις ξενος, τα περισσοτερα ειναι γνωστα αλλα αφου μου ρθε μη το καταπνιξω.