Rituals and Resolutions

Where hav I been all your life?
Sitting on fences, a novocaine for all the senses.
Another year will pass us by.
Making sense of nothing, in defense of something.
I laughed too late and dug myself into a grave.
This year I'll try not to think too much.
This year I'll try to stand up for myself.
This year I'll live like I've never lived before,
this is my year for sure.
Another stupid clumsy story.
More accidental aspirations.
Another explosion of silence.
I think I'm going deaf, or maybe I'm just hearing less.
This year I'll try to only listen to myself.
This year I'll try not to think too much.
This year I'll try to stand up for myself.
This year I'll live like I've never lived before,
this is my year for sure.
I wonder where you'll be bringing in the new year.
As midnight clocks are singing,
good chance I'll be slobbering somewhere.
Probably pass out, wasted, and sleeping until the smoke clears.
Vague memories of midnight flash in tune to morning sunlight.
Wake up knowing you'll never be there.
I've got 100 resolutions, but I've got no solutions.
I've got one song I write 100 times.
And only a dozen or so rhymes.
This year I'll try not to drink so much.
This year I'll try to stand up straight.
This year let's live liked we've never lived before,
this is our year for sure.

 Σε κάθε αμερικάνικη σειρά ή ταινία που σέβεται τον εαυτό της παραμονή πρωτοχρονιάς μαζεύονται όλα τα καλόπαιδα, φιλιούνται κάτω από το γκι και κάνουν resolutions. Τόσα χρόνια έλεγα να βρω γκι και να κάνω resolutions αλλά ποτέ δεν έβρισκα και έτσι φέτος που δεν βρήκα γκι, είπα να βγάλω resolutions μπας και βοηθήσουν κάπου σε αυτή τη νέα χρόνια που ξεκινά.

Μετά το ξανασκέφτηκα και αναρωτήθηκα αν έχει κανένα νόημα όλο αυτό το θέμα των στόχων. Άραγε, αλλάζει κάτι με την νέα χρονια?Ειναι ένα νέο σημείο μηδέν η απλά άλλαξε μια μέρα όπως όλες οι άλλες? Αλλάζει η ενεργεία γύρω μας η απλά ξημέρωσε ένα Σάββατο όπως όλα τα αλλά? Και γιατί πρέπει να γλεντάμε τόσο πολύ και να αγοράζουμε καινούρια ρούχα και να πίνουμε ολημερίς και ολονυχτίς αν ουσιαστικά τίποτα δεν αλλάζει?

  Από την μια, θα μου πεις ότι ξεκινάει ένα νέο έτος και όπως σε κάθε ξεκίνημα έτσι και εδώ πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ωραίο και ζωντανό και κεφάτο και να πάει έτσι όλη η πορεία του. Από την άλλη, θα μου πεις το γνωστό και μη εξαιρετέο, πως ότι κάνεις την 1η του χρόνου θα το κάνεις όλο το έτος. Αν ισχύει αυτό σοβαρά θέλουμε να πληρωθούμε χρυσαφί τα ποτά μπόμπες και να γίνεται λαϊκό προσκύνημα στους δρόμους όλο το χρόνο? Και αν όντως ισχύει αυτό εγώ θα είμαι κρεβατωμένη με αντιβιοτικά, πυρετό και γενικά μαύρο χάλι όλο το χρόνο? Δε θέλω.

 Πέρσι είχα βγει ήξω, έμορφα είχα περάσει αλλά την ιδία στιγμή έπαιρνε το ασθενοφόρο την γιαγιά μου στο νοσοκομείο. Η γιαγιά, τελικά πέθανε λίγους μήνες μετά και εγώ πέρασα σχεδόν όλο το χρόνο σε γιατρούς για διάφορα μικροπράγματα που μέχρι να τα βρω και να τα λύσω με είχαν κλονίσει το νευρικό σύστημα. Άρα βάση αυτού του απλού συλλογισμού, θα είμαι μια κινούμενη κατάντια όλες τις επόμενες 365 μέρες. Όμορφα που θα ναι μωρέ..

Πέρσι, δεν είχα ευχηθεί απολύτως τίποτα. Δε περίμενα τίποτα, δε μου έλειπε τίποτα, δεν προσδοκούσα τίποτα. Και τι αποκόμισα αυτή τη χρονια?

- Για ένα απλούστατο προβληματάκι υγείας, πήγα σε 6 διαφορετικούς γιατρούς στους οποίους εξηγούσα επακριβώς τα συμπτώματα και ο καθένας μου λέγε το μακρύ και το κοντό του. Φιρμάτοι γιατροί όλοι, με ακριβό κοστολόγιο και για το ίδιο πράγμα έλεγαν τόσο διαφορετικά πράγματα που ακόμα και εγώ η μη ειδικός καταλάβαινα ότι κάτι δε πάει καλά.

- Μετακόμισα σε δικό μου σπίτι το οποίους έγινε ένα κουκλί, παρότι δεν είχα πολλά χρήματα για να το κάνω όσο υπέροχο ήθελα και το οποίους αγαπώ τόσο παράφορα που νομίζω ότι θα το ματιάξω και θα πέσει να με πλακώσει. Από το νέο μου σπιτάκι έχω να θυμάμαι μονό υπεροχές αναμνήσεις όποτε ένας από τους στόχους του 11 θα ναι να μη χαλάσω το καλό σερί.

- Βεβαία για να πάω εγώ εκεί, έπρεπε να πεθάνει η γιαγιά μου. Πλήρης ήμερων, δεν παιδεύτηκε πολύ αλλά ήταν πολύ δυσάρεστο γεγονός και παρότι δεν την έβλεπα όσο συχνά έπρεπε τώρα που πήγα στο σπίτι της, την θυμάμαι τόσο συχνά και απορώ ακόμα και εγώ η ιδία. Άρα στόχος του 2011, επίσης εύκολα εφικτός,είναι να μη ξεχνώ ποτέ κάποιον που έχω να δω καιρό ,όσο κουρασμένη, βαριεστημένη, μίζερη είμαι γιατί ποτέ δε ξέρεις τι σου ξημερώνει. Δεν εννοώ ότι θα γίνω η μις κοινωνικότητα αλλά μια καλή κουβέντα που την εννοείς όλοι την εκτιμούν.

- Στο ίδιο σπίτι, οι μισοί ένοικοι της πολυκατοικίας δεν πληρώνουν για την θέρμανση όποτε έχουμε ζεστή μονό δυο ώρες το βράδυ και τις υπόλοιπες ώρες κυκλοφορούμε με το παλτό και τα γάντια. Άλλο να το λέω, άλλο να το ζεις. Όποτε στόχοι του 2011 α) να αποκτήσω φιλίες με τον υπόκοσμο β) να στείλω τους νέους μου φίλους στους βλάκες που δεν πληρώνουν γ) να μάθω μαγικά ώστε να τους κάνω αυθυποβολή και να φύγουν πριν βγάλω χιονίστρες.

- Σχεδόν 9 μήνες πριν, μάθαμε όλοι το ΔΝΤ, το μνημόνιο, τον mr blue eyes και άλλες τόσες λέξεις που δε θα θελε ποτέ κάνεις μας να ακούσει. Πάρα πολλοί έχασαν τις δουλειές τους, εμείς που ψάχνουμε δεν μπορούμε να βρούμε, όσοι έχουν δουλεύουν με πολύ λιγότερα και με περισσότερες υπερωρίες, μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο και όλο ακούμε ιστορίες για τεράστιες δαπάνες και διπλοθεσίτες. Θέματα για τα οποία δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι, ώστε να αλλάξουν μαγικά και ούτε άμα ευχηθώ δουλείες και υγεία για όλους θα γίνει κάτι γιατί δεν είμαι η Μις Υφήλιος ώστε να δικαιολογείται σαν ευχή. Δυστυχώς ούτε στόχους μπορώ να βάλω γιατί όλα αυτά απαιτούν λεπτούς χειρισμούς από τους ανθρώπους που μας έφτασαν εδώ, όποτε το μονό που θα ευχηθώ είναι καλό κουράγιο για όλους μας γιατί τα δύσκολα δεν ήρθαν ακόμα θαρρώ.

- Φέτο επίσης, χρειάστηκε να μαζέψουμε κάτι ερωτηματολόγια για μια εργασία και με βοήθησαν απίστευτα πολύ παιδιά από το twitter. Όλοι άγνωστοι, δε με ξέρουν δε τους ξέρω, παρ μονό μέσα από τους 140 χαρακτήρες του τουήτερ και όμως μου εμπιστεύτηκαν ονοματεπώνυμο, διεύθυνση και τηλέφωνο. Δε ξέρω αν φταίει που είμαι γλυκιά σαν καραμέλα ή αν όντως υπάρχει ακόμα σαν έννοια η καλοσύνη των ξένων πάντως μου δώσε μάθημα να μη ξαναπώ «έλα ρε σιγά μη βοηθήσουν τι μου είναι». Στόχος του 2011 λοιπόν, να μη διστάζω να ζήτω βοήθεια (όπως αρνιόμουν πεισματικά σχεδόν πάντα) γιατί ποτέ δε ξέρεις τι γίνεται.

- Την ιδία στιγμή βεβαία, οι «φίλοι», συμμαθητές, γνωστοί, αδέρφια φίλων που έχω στο φατσοβιβλιο ούτε καν κούνησαν βλέφαρο. Και αυτοί, αδελφάκι μου, με ξέρουν κιόλας. Σταδιάλα. Όποτε στόχος του 2011, να μειώσω και άλλο τις τυπικές συναναστροφές και το «έλα μωρέ θα μαστέ μεγααααααααλη παρέα ωραία θα ναι.» Η αλήθεια είναι ποτέ δε μου άρεσε όλο αυτό το χίλιοι καλοί χωράμε, φέτος το μείωσα δραματικά όποτε με δυο μανούβρες ακόμα, νομίζω το 2011 θα με βρει με αυτούς που θέλω να με βρει. Και όχι μάνα, δε θα γίνω ακοινώνητο, θα βγω και με μεγάλη παρέα ασχέτων αλλά αυτό που ήταν κάποτε ο κανόνας τώρα θα γίνει ευτυχής εξαίρεση του μια στο τόσο.

- Επίσης, φέτος έζησα μεγάλα ξεμαλλιάσματα που μου απέδειξαν περά του ποιος έχει δίκιο ή άδικο, ότι άμα μαζεύεις πράγματα μέσα σου και όλο δε μιλάς στο τέλος γίνεται κάτι και ανοίγει ο βόθρος και τελειωμό δεν έχει. Διαλύονται φιλίες και σχέσεις κυριολεκτικά μέσα σε μια νύχτα και όμως κάνεις δεν εκπλήσσεται γιατί τα σημάδια υπήρχαν μεν, αλλά όλοι τα προσπερνούσαν η εθελοτυφλούσαν. Δε θα μιλήσω για τους άλλους αλλά η δική μου ιστορία με μια φίλη που με πείραξε πάρα πολύ με οδήγησε να βάλω στόχους να μην αφήνω να πέσει κάτω κάτι που αντιλαμβάνομαι συστηματικά. Δεν θα γίνω βεβαία σαν την νευρωτική μάνα που κυνηγά από πίσω το μωρό της αλλά όταν βλέπω κάτι δε θα το προσπερνώ.

- Εκδρομούλες γύρω γύρω, παγοδρομία, διαταυτα*100, γιορτές και πανηγύρια, surprise party,γνωριμίες, τρελοί γείτονες, μεθυσμένα καρπούζια, ρωσσοαγγλικά, γιαγιάδες φλας γκορντον, κουβανέζικο, το μυστικό το πήρε το ποτάμι, κουρκουμπινόπιτα, τρελός στοκερ, Σωκράτης, σινεμαδες, φωνές, χαρές, γέλια, παντομίμα, φτηνά κρασιά, thanksgiving, new year’s eve, Halloween, ασταμάτητα γέλια. Θέλω και άλλα τόσα τη νέα χρονιά!

- Τέλος, στόχος του 2011 είναι να προσέχω τι εύχομαι. Όλη μου τη ζωή ευχόμουν να είχα μερικούς μήνες κενό ώστε να πάω βόλτες, ταξίδια, να δω ταινίες, να διαβάσω βιβλία και να κοιμηθώ. Έκανα την ιδία ευχή από μικρή που έφαγα αμέτρητα καλοκαιριά με θερινά μαθήματα, μέχρι πέρσι που δούλευα όλη μέρα. Και φέτος η κρίση μου μείωσε δραματικά τους μαθητές και μου δώσε τον χρόνο που τόσο ευχόμουν. Ύπνος? Τσεκ. Βιβλία ταινίες? Είχα μεγάλο στοκ, όποτε τσεκ. Βόλτες? Από σπίτι σε σπίτι κατά βάση μιας και κάνεις δεν έχει περισσευούμενα για γλέντια και χάρες. Ταξίδια? Αμεεεεεεεεεεετρητα. Όποτε, μούντζα στον εαυτό μου που δεν τήρησα την βασική αρχή των παραμυθιών με τζίνι. Όταν ευχόμαστε κάτι πρέπει να καλύπτουμε κάθε παράμετρο γιατί μετά καταλήγουμε να ρουφάμε. Και ποιος θέλει να ρουφήξει? Ναι τάξει, το ΔΝΤ δεν ήρθε για να τιμωρήσει προσωπικά εμένα αλλά το άτιμο κατάφερε να μου καταστρέψει την μια βασική ευχή μου. Σταδιαλά ξανά.

 Χρόνια πολλά, καλή χρονια, χαρούμενη χρυσή πρωτοχρονιά σε όλους. Προσέξτε τι εύχεστε, κάντε φορματ και διώξτε μακριά ότι σας τρώει τον χρόνο άδικα, πείτε όχι, χτυπήστε ποδαράκι και ζητείστε τα δίκια σας, οπλιστείτε με υπομονή και το 2011 είναι επιτέλους εδώ!