Υπόθεση:
Ο βίος και η πολιτεία της Μαρίας Αντουανέτα, που στα 14 παντρεύτηκε, στα 18 έγινε βασίλισσα, στα 38 της σφράγισε με τον θάνατο της, την Γαλλική επανάσταση..
Trailer:
Η ταπεινή μου άποψη:
Η Maria Antonia Josepha Johanna ήταν το 15ο παιδί της Μαρίας Θηρεσίας και του βασιλιά Φράνσις της Αυστρίας. Ήταν μόλις 14 ετών όταν παντρεύτηκε τον Λουί, δελφίνο της Γαλλίας και μετακόμισε στις Βερσαλλίες και 38 όταν την αποκεφάλισαν στην Place α α Révolution.
Όταν πάτησε το πόδι της στην Γάλλια, ο λαός την αντιμετώπισε με δυσπιστία, γιατί ήταν μια ξένη. Παρόλα αυτά, με το πέρασμα των ετών κατάφερε να γίνει πιο συμπαθής παρά τα υπέρογκα έξοδα και την πολυτελέστατη ζωή της. Ζώντας το μεγαλύτερο διάστημα μέσα στο παλάτι, με έναν σύζυγο αδιάφορο απέναντι της, και μην έχοντας καμία ουσιαστική πολίτικη εξουσία η νεαρά βασίλισσα περνούσε τον καιρό της μέσα σε πολυτέλειες και αποτελούσε fashion icon της εποχής, με τα ρούχα και τα έπιπλα του παλατιού της να είναι ονομαστά.
The Party That Started A Revolution
Άραγε όμως η όμορφη βασίλισσα ήταν μονό ένα σπάταλο κορίτσι, που λάτρευε το καλό φαγητό, το ποτό, τα περίπλοκα γλυκά, οι χαρτοπαιξίες και τα υπερβολικά χτενίσματα ή είχε και μια πιο σοβαρή πλευρά? Ψάχνοντας πληροφορίες για την ζωή της, διαβάζω ότι μετά την γέννηση των παιδιών της, είχε μειώσει αισθητά τις σπατάλες και προσπαθούσε να έχει πιο ενεργό ρόλο στην πολιτική. Δυστυχώς όμως ο Λουί, ήταν φοβερά αναποφάσιστος και κάκιστος ηγεμόνας με αποτέλεσμα οι δυο τους να αποτελούν το δίδυμο της συμφοράς. Όταν δε, πέθαναν κάποια από τα παιδιά της, η Μαρία αντιμετώπισε το θάνατο τους με στωικότητα και όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν φοβερά, αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον βασιλιά, παρότι οι ευγενείς έφευγαν στο εξωτερικό με ελαφρά πηδηματάκια.
Κουρεμένη γουλί και δεμένη πισθάγκωνα καρατομήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1793, μετά από μια δική παρωδία, με βασική κατηγορία εναντίον της ότι κακοποιούσε σεξουαλικά τον γιο της. Χαριτωμένο τριβια είναι, πως η καταπονημένη βασίλισσα, ζήτησε συγγνώμη από τον δήμιο όταν κατά λάθος τον πάτησε λίγο πριν την αποκεφαλίσει. Και όχι, ουδέποτε, είπε να φάει παντεσπάνι ο λαός αν πεινάσει..
Rumor. Scandal. Fame. Revolution
Στα της ταινίας τώρα, η Κόπολα καταρχήν δημιούργησε άριστα το κατάλληλο περιβάλλον. Πανέμορφα ρούχα, περιπλοκές περούκες και δεκάδες ζευγάρια παπούτσια(made by Manolo Blahnick), κατασκευάστηκαν ειδικά για την ταινία. Και μάλιστα, ήταν τόσο καλοφτιαγμένα όλα, που επιβραβευτήκαν δικαίως με το όσκαρ ενδυματολογίας. Η αξιότιμη κύρια Κόπολα, κατάφερε και πηρέ ειδική άδεια για να κινηματογραφήσει μέσα στις Βερσαλλίες, και μάλιστα σε χώρους που μέχρι το 2007 ήταν κλειστοί για το κοινό. Αυτό βεβαία προσθέτει πολλούς πόντους στη ταινία, αφού το πραγματικό παλάτι είναι μια μαγεία σκέτη που δύσκολα θα απεικόνιζε ένα σκηνικό.
Ένα ακόμα θετικό είναι η υπέροχη μουσική. Περά από τις κλασσικές μελωδίες που όλοι περιμένουμε να ακούσουμε σε ταινίας εποχής, η οθόνη πλημμυρίζει με post punk μελωδίες(Α Order, Gang of Four, The Cure, Siouxsie and the Banshees, Bow Wow Wow, Adam and the Ants, The Strokes, Dustin O’Halloran), που δινουν ένα πιο μοντερνο χρωμα στην ταινία. Μάλιστα, το συγκροτημα Phoenix, εμφανιζεται σε μια σκηνή..
Last but not least, οι ερμηνείες είναι πολύ καλές. Όλοι αποδίδουν τους ρόλους τους όπως πρέπει με προεξάρχουσα την Κρίστεν Νταστ, που παρότι ποτέ δε μου γέμισε ιδιαίτερα το μάτι, πείθει ως αφελής, καλομαθημένη, παιχνιδιάρα βασίλισσα.
Από όλα τα παραπάνω καταλαβαίνετε, θαρρώ, πως η ταινία μου άρεσε πολύ. Αυτό βεβαία, δεν σημαίνει πως δεν έχει αρνητικά με βασικό μου παράπονο, την διάρκεια. Πως τα καταφέρνει αυτή η κοπέλα και όλες οι ταινίες της, μου δινουν την εντύπωση πως θα μπορούσαν να είναι λιγότερο αργές και ίσως λιγότερες φλύαρες, Τίποτα άλλο δε με ενόχλησε ιδιαίτερα σε αυτήν την πολύχρωμη και χαρούμενη ταινία, που με κράτησε κολλημένη στην οθόνη καθόλη τη διάρκεια της.
The story of a Queen who lived like a Rock Star.
Ούτε καν θα ήθελα, μεγαλύτερη κάλυψη της πολιτικής πραγματικότητας, όπως ακούω συχνά να γκρινιάζουν. Η ταινία δεν είναι πολιτική και ούτε χρειάζεται όλες οι ταινίες εποχής να έχουν πολιτικό προσανατολισμό. Είναι σαφές ακόμα και στο ελάχιστο που το δείχνουν, ότι οι δυο νεαροί βασιλείς είναι ανίκανοι να κυβερνήσουν. Είναι επίσης σαφές, ότι ο λαός δυσανασχετούσε. Οκ, προφανώς θα μπορούσε να τα συνδυάσει, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι καλά έκανε που επικεντρώθηκε στον άνθρωπο Μαρία και όχι στην βασίλισσα. Έτσι, μας έδωσε μια πιο ανθρωπινή προσέγγιση για μια γυναίκα τόσο γνωστή, αλλά ουσιαστικά άγνωστη.
Βλέποντας την ταινία, συμπόνεσα το νεαροί κορίτσι που από το πατρικό της παλάτι, μεταφέρθηκε σε ένα παλάτι και πέρασε όλη της την ζωή προστατευμένη και ουσιαστικά αποκομμένη από το λαό και τα βάσανα του. Πως περιμένουμε πολίτική ευθυκρισία από μια γυναίκα που ποτέ δε τα διδάχτηκε από κάποιον και ειδικά σε μια εποχής που οι γυναίκες δεν είχαν ιδιαίτερο ρόλο; Βεβαία, ορθά θα με διορθώσετε ότι κατά καιρούς έχουν υπάρξει στιβαρές βασίλισσες με έργο και επιρροή που θα ζήλευαν οι πιο διάσημοι άνδρες, αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτές είναι η λαμπρή μειοψηφία. Ειλικρινά, μέσα από την ταινία, ένιωσα την πίεση που ένιωθε μια έφηβη, ώστε να είναι σύζυγος ενός άνδρα που δεν την ποθούσε, βασίλισσα ενός λαού που την θεωρούσε ξένη, μητέρα ενός γιου που αργούσε να έρθει. Και μέσα σε όλη αυτή τη τρομακτική πίεση, έπρεπε να μεγαλώσει μονή της, μέσα σε ένα παλάτι γεμάτο μάτια και αυτιά που την μετρούσαν σε κάθε της κίνηση και παραμόνευαν για κάθε στραβοπάτημα της. Είναι όμορφο το τριβια που διάβασα ότι σε μια σκηνή φαίνονται επίτηδες πάνινα παπούτσια, αφού στόχος της Κόπολα ήταν να τονίσει ότι η βασίλισσα είναι ουσιαστικά ένα κορίτσι.
Κλείνοντας λοιπόν, αυτό το ριβιού, θα πω ότι αντιμετώπισα την ταινία ως μια ταινία ενηλικίωσης ενός αφελούς κοριτσιού αλλά πάνω από όλα μια ταινία για την μοναξιά, από αυτές που η αγαπημένη μου Κόπολα μας έχει συνηθίσει. Ούτε ξέρω αλλά ούτε με νοιάζει αν η αληθινή Αντουανέτα ήταν ολόιδια με την ηρωίδα της ταινίας. Αυτό που ξέρω είναι ότι είδα μια ωραία, πολύχρωμη ταινία, με ένα θλιβερό τέλος που προσωπικά μου άρεσε πολύ και την προτείνω ανεπιφύλακτα.
Director: Sofia Coppola
Writer: Sofia Coppola
...
Cast:
Kirsten Dunst
Jason Schwartzman
Judy Davis
Rip Torn
Rose Byrne
Asia Argento
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου