14 Φεβρουαρίου 2010, η γιορτή των ερωτευμενων.. Ομορφη μερα γιορτινή, που σε καθε ρομαντικη κομεντι που σεβεται τον εαυτο της ο ηλιος καιει, τα πουλακια κελαηδουν και σε καθε παρκο, παγκακι, ακροθαλασια ειναι ενα αγκαλιασμενο φωτογενες ζευγαρακι που κοιταει νοσταλγικα την θαλασα.
Στη Θεσσαλονικη του 2010 ομως, προφανως και τα πραγματα δεν ειναι ετσι.. Βρεχει, εχει μουνταμαρα απο το πρωι και ολη η τρελοπαρεα(καμια 15 ατομα) εκτος απο δυο ειμαστε μπακουρια. Τι πιο λογικο λοιπον απο το να μαζωχτουμε ολοι οι γαματοι και να παμε σε μια ταβερνα να τα πιουμε?
Μαζευομαστε ολοι οι ελευθεροι και ωραιοι, παραγγελνουμε ενα λουκουλειο γευμα, το κρασι ρεει αφθονο και το κεφι ειναι στα υψη. Οπως καθε φορα, τραγουδαμε μονοι μας ποτ πουρι απο ελληνικες επιτυχιες με το Live σιντι της Δε-δε-δεσποινας να ειναι σταθερη επιλογης μας, ο Θ. Βγαινει φωτο με κατι αγνωστους ξενους, ο Γ. Και η Ε. Αγκαλιαζονται καθε τρεις και λιγο λες και ο μικρος μολις γυρισε απο το Βιετναμ. Καπου παραδιπλα, εγω ολο καμαρι διηγουμαι μια παλια ιστορια μπαλαντζαρισματος, 3-4 απο εμας μπλεκουν ολοι μαζι τα ποτηρια σαν ερωτευμενοι πιγκουινοι και πασχιζουν να πιουν ολοι ταυτοχρονως και εκεινο ειναι το κομβικο σημειο που κανω καλοκαιρινο το φρεσκοαγορασμενο παντελονι του Γ.
