Home alone

 Χρονια ηθελα να μεινω μονη μου αλλα λιγο που σπουδασα στην πολη μου λιγο που η δουλεια μου δεν ειναι σταθερη μια το ενα μια το αλλο ποτε δε τα ειχα καταφερει. Τελικα φετος, αρκετα ξαφνικα και πολυ γρηγορα ηρθαν ετσι οι συγκυριες και βρεθηκα κυρα και αρχοντισσα στο φτωχικο μου.

Οσο καιρο ζουσα με τους γονεις μου ακουγα ιστοριες τρελας απο φιλους αλλα ποτε δεν εδινα αρκετη σημασια θεωρωντας οτι αυτα δε θα συμβουν ποτε σε μενα. Ακομα και οταν η φιλη Ε. εγινε το πρωτο μου τρου στορυ με την τρελογρια γειτονισσα της, συνεχιζα να τρεφω την βαθια και ακλονιστη πιστη οτι εγω παντα θα ημουν η απολυτη νοικοκυρα, δουλα και κυρα.Οτι το σπιτι μου θα ηταν ενα ηλιολουστο καταφυγιο που σαν κουκουλι θα με εκλεινε μεσα του. Μια ζεστη φωλιτσα για να εξισορροπω το τσι μου και να καθαριζω το καρμα μου.Ενα ησυχαστηριο οπου το πνευμα μου θα αντικρυζε το εσωτερικο του φως.

Και μετα μετακομισα.

  Καταρχην να πω οτι το πατρικο μου και το φτωχικο μου απεχουν ελαχιστα με αποτελεσμα καθολην την διαρκεια της μετακομισης να εχουμε γειτονισσες να ρωτανε, να κοιτανε, να πηγαινουν στην  μανα μου και να λενε "ειδα τα κοριτσια να κανουν αυτο ειδα τα κοριτσια να κανουν εκεινο". Πρωτον, δεν ζω σε γραφικο κορφοβουνι οπου ολοι ειναι συγγενεις αλλα στο κεντρο της Θεσσαλονικης. Δευτερον, ειναι δυνατον μαρη να μη ξερει η μανα μου τι κανω αφου απο το σπιτι της φευγω? Λες να γεμιζω τις τσεπες με τα ασημικα και να τρεχω σαν τον αιολο κεντερη? Και πες οτι τζουρνευω την αμυθητη περιουσια της δολιας μανας, γιατι να με καρφωσεις?

Αφου τελειωσε ολη η μετακομιση και ειχαν μαθει μεχρι και οι σαλλλλλλλλονινιωτικες πετρες καθε λεπτομερεια των εργασιων αρχισε η χαρωπη διαβιωση μας στο ταπεινο μας σπιτακι. Σαν παιδια και εμεις, ανοιξαμε πορτες και παραθυρα για να υποδεχτουμε φιλους και γνωστους. Και που καλυτερο μερος απο την ευαερη και ευηλιη βεραντα μας? Την πρωτη μερα ακουσαμε ενα σουτ. Την δευτερη σουτ συνοδευομενη απο ενα ηχηρο "καντε λιγο ησυχια". Την τριτη μας στολισε κανονικα. Απο την τεταρτη μας βριζει και μας κοιταει επιπονα κανα δεκαλεπτο. Την 5η μερα μας εκανε παρατηρηση 2 το μεσημερι ενω ημασταν μονο 2 ανθρωποι και απλα συζητουσαμε. Πλεον ειμαστε ολοι πεπεισμενοι οτι εχει ενα σναιπερ κρυμμενο και ανα πασα στιγμη θα μας κανει καλοκαιρινους.

 Στην ιδια πολυκατοικια με αυτον τον καλο ανθρωπο ζουν οι εξης: ενα ζευγαρι που παιζει για ωρες επτραπεζια με τις μπιτζαμες στο μπαλκονι σε σημειο που νομιζουμε οτι ζουν την μερα της μαρμοτας, ενας νεαρος που μαγειρευει μονο  με το μποξερακι, ενας τυπος με σπιτακι σκυλου αλλα χωρις σκυλο, ενα ζευγαρι με τοσο περιεργη διαμορφωση σπιτιου που βλεπουμε μονο τα πατουσακια τους και ενας τυπος που εχει μια τεραστια αφισα απο το μπουζουκομαγαζο που εμφανιζεται ο Σφακιανακης.

Στο μπαλκονι εχουμε ενα παραθυρο που δεν κλεινει και επικοινωνει με την διπλανη ταρατσα σε σημειο να βγαινουμε στην εν λογω ταρατσα για να καθαρισουμε απεξω το παραθυρο. Σε αυτην την πολυκατοικια ομως ζει ενας τυπος που για λιγο καιρο το παιζε stalker φιλης μου. Οχι απο το χαριτωμενο ειδος απο το αλλο το τρομακτικο που αφηνει γραμματα στην εξωπορτα. Ποσο θα διασκεδασουμε αμα μαθει οτι ειμαι η χαρωπη γειτονισσα?

Α ναι ξεχασα. Στην ταρατσα την δικη μας, πανω ακριβως απο το σπιτι μου ενιοτε ερχεται και παιρνει την δοση του ενας ναρκομανης. Και η πορτα της εισοδου μια ανοιγει μια δεν ανοιγει μια μενει ορθανοιχτη και δεν κλεινει. Και καποιος εσπασε τα γραμματοκιβωτια. Και καποιος εχεσε στα σκαλοπατια.

Αυτο το τελευταιο παραλογο μου θυμισε το σπιτι του φιλου Γ. Σε αυτο το ομορφο σπιτι, σε κεντρικο σημειο της πολης εχουν γινει τοσα και αλλα τοσα που το δικο μου σπιτακι μοιαζει τοσο αθωο σαν 12χρονο που τρεχει στα βοσκοτοπια της Νεας Ζηλανδιας και μαζευει λουλουδακια. Εκτος οτι προφανως καποιος διακοσμησε την εισοδο με τον ευωδιαστο τροπο της δικης μου, ειμαστε ολοι πεπεισμενοι οτι σε εκεινο το οικοδομικο τετραγωνο εδρευει το κλουβι με τις τρελες.

Στον απο πανω οροφο ζει μια δεσποινιδα η οποια ειναι η αρχοντισα της φασαριας. Σερνει επιπλα, μπαμ μπουμ ακουγονται και καθε τρεις και λιγο ακουγεται ενα εντονο γκντουπ λες και πεφτει κατω και λιποθυμα. Προσωπικα δεν την εχω ακουσει να μιλαει, ουτε και ο Γ. νομιζω. Η εν λογω θεοτητα, την ημερα που κλεισαμε τα φωτα για να σωσουμε τον πλανητη απο υπερθερμανση και τα αυτια μας απο αλλη μια συλλογικη φιλανθρωπικη συναυλια, καθοταν για μια ωρα και επαιζε σαξοφωνο στα σκοτεινα.

Στον αποκατω οροφο ζει ενα ζευγαρι που διαολοστελνεται καθε τρεις και λιγο σε σημειο που νομιζεις οτι θα τους βρουν κομματακια και καπου εκει ζει μια κυρια 60φευγα με ενα πολυ νεοτερο ανδρα.Ο Γ. ειναι σιγουρος οτι τον εχει σπιτωσει και ειναι η απολυτη αφεντρα του. Εγω ειμαι καλος ανθρωπος και πιστευω οτι ειναι γιος, βαφτισιμιος, παραπαιδι της. Η αληθεια ειναι εκει εξω αλλα κανεις ποτε δε θα το μαθει.

Αυτα ομως δεν ειναι τιποτα. Στην ιδια πολυκατοικια ζει η απολυτη γιαγια και ενα διασημο ζευγαρι.

Η απολυτη γιαγια ζει στο ακριβως διπλα διαμερισμα απο τον φιλο μου. Εχει πεσει κανα δυο φορες μεσα στο σπιτι με αποτελεσμα να φωναζουν τον Γ. να την σηκωσει και το καλυτερο? Εχει κλειστει με καποιον μαγικο τροπο μεσα στο σπιτι με αποτελεσμα να πηδαει η πυροσβεστικη απο το μπαλκονι του Γ. για να την σωσει.

Ολα αυτα ομως δεν ειναι τιποτα. Το καλυτερο κομματι αυτης της πολυκατοικιας δεν ειναι ουτε οι ιδιαιτεροι ενοικοι, ουτε το γεγονος οτι καθε βραδυ καποιοι μαλωνουν στο δρομο, ουτε οτι γινονται μικροτροχαια καθε τρεις και λιγο. Το απολυτο σημειο αυτου του σπιτιου ειναι οτι στα κουδουνια υπαρχει ενα κουδουνι "Τζονι Ντεπ και Βανεσσα Παραντι". Μηνες ατελειωτους το βλεπουμε αλλα κανεις δεν τολμαει να δει σε ποιον οροφο ειναι. Οι κακεντρεχεις λενε οτι ειναι απλα κανα ζευγαρακι που κανει πλακα η στην χειροτερη κανας ξεχασμενος 40ρης που νομιζει οτι ειναι αστειος. Αλλα η αληθινη ερωτηση ειναι η εξης. Και αν ειναι ο Τζονι?