Ήταν ενά μικρό παόκι που ηταν α-α-αταξιδευτο..

Πρωταγωνιστές: - Λ.Μ, αγαπημένος φίλος.
- 4 τύποι
- 100 οργισμένοι τύποι.

Μέρος: Κεντρική Βιβλιοθήκη ΑΠΘ

Πότε: Ένα φθινοπωρινό μεσημέρι.


Μεσημέρι Σεπτεμβρίου. Ζέστη. Ντάλα Ήλιος.
Ο ήλιος τυφλώνει τους βιαστικούς διαβάτες αλλά όχι τον Λ.Μ που φορώντας τα μαύρα του γυαλιά περπατά όλο κέφι μέσα στην Πανεπιστημιούπολη για να συναντήσει τον ξάδερφο της καρδιάς μας για καφέ.



Ξαφνικά, την γαλήνη του μεσημεριού ταράζει ένας αχός από μακρυά.Σεισμός; Λιμός; Καταποντισμός; Τα ύστερα του κόσμου; Ο Λ.Μ στρέφει απορημένος το βλέμμα και βλέπει 4 αγόρια να τρέχουν σαν το Αίολο Κεντέρη και να τον προσπερνούν. Με τα πολλά μαθαίνει ότι αυτοί οι 4, μέλη γνωστής φοιτητικής παράταξης είχαν μπλεχτεί σε καυγαδάκι με άλλο μέλος φοιτητικής παράταξης. Το άλλο παιδί προφανώς έχει κάνει χόμπι να μπαίνει σε ομάδες και εκτός από το Κόμμα υπηρετεί και μια άλλη υψηλή ιδέα, την Ομάδα. Και επειδή ως γνωστόν οι ομάδες δεν είναι απλά ομάδες, είναι οικογένειες το μικρο πλην τίμιο αλλά κατατρεγμένο αγόρι κάλεσε μερικά αδέρφια του αλήτες πουλιά να του παρασταθούν στις δύσκολες ώρες που περνάει. Το ένα αδέρφι κάλεσε το άλλο και όλοι μαζί πήραν στο κυνήγι τους 4 προαναφερθέντες τύπους. Με αναλογία 1 προς 5 ξεχύθηκαν στο κατόπι τους για να πολεμήσουν έναν δίκαιο αγώνα, αντρίκειο και καθαρό αλλά οι 4 ήταν γοργοπόδαροι.

Μετά δε θυμάμαι τι ακριβώς έγινε αλλά το κλου είναι πως όλη αυτή η τρελοπαρέα κατέληξε στην Κεντρική βιβλιοθήκη, το ιερό αυτό μέρος που οι φοιτητές διαβάζουν ενώ επιδίδονται σε οφθαλμόλουτρο, προξενιά, ανταλλαγή σημειώσεων και κουτσομπολιών. Ο Λ.Μ όρμησε σαν τον Σούπερμαν μέσα να σώσει ότι μπορεί να σωθεί, τα χουλιγκάνια έκαναν το Ιερό Μέρος καλοκαιρινό, σπάσανε και κάνα δυο κεφάλια και όλη αυτή η ωραία ατμόσφαιρα έκανε τον γύρο των καναλιών, των μπλογκ και μας έκανε για άλλη μια φορά περήφανους που είμαστε άνθρωποι.

Και εις άλλα με υγεία, παιδιά μου..