Good night and good luck..

Good night and good luck..

« Τύχη είναι θεότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, προσωποποίηση της τύχης και της ευμάρειας, του πλούτου.
Θεωρείται είτε κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης, είτε μια από τις Ωκεανίδες, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, ενώ οΠίνδαρος την αναφέρει ως κόρη του Δία.
Ιδιαίτερα στην Ελληνιστική εποχή, οι πόλεις είχαν ως προστάτιδα τη δική τους Τύχη, η οποία απεικονιζόταν συχνά σε νομίσματα, με κορώνα τα τείχη της πόλης.
Η αντίστοιχη Ρωμαϊκή θεότητα ήταν η Φορτούνα. Στην ΕλληνοΒουδιστική τέχνη της Γκαντχάρα, η Βουδιστική θεότητα Χάριτι σχετίζεται με την Τύχη και παρουσιάζεται να κρατά το κέρας της Αμάλθειας και να φορά ελληνικές ενδυμασίες.»



Η τύχη σύμφωνα με τα λεξικά είναι η σύμπτωση διαφόρων τυχαίων γεγονότων, η μοίρα το πεπρωμένο. Η τύχη απο μόνη της δεν έχει ούτε θετικό ούτε αρνητικό νόημα. Αν εισαι ο Γκαστονε Ντακ, πετρες αγγιζεις χρυσαφι γινονται και ζεις ζωή και κότα. Αν είσαι ο Μίδας, πέτρες αγγίζεις χρυσάφι γίνονται και ζεις καταραμένος μη μπορώντας να έχεις μια φυσιολογική πραγματικότητα. Ακόμα και σε πιο ρεαλιστικές καταστάσεις όλοι έχουμε απο κανα δυο παραδείγματα πραγμάτων που κάνουμε με φοβερή επιτυχία αλλά όταν κάποιος πάει να μας μιμηθεί, αποτυγχάνει οικτρά. Τότε ειναι η στιγμη που αναφωνούμε κάτι απο τα εξης: «την τύχη μου μέσα», «την τύχη μου την κορδελιάστρα», « αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει».

Όλη αυτή η εισαγωγή έγινε για τους εξής δυο λόγους : α) να κάνω μια ωραία εισαγωγή στο σημερινό μας θέμα, το οποίο μαζί με την ιστορία της Κικής αποτέλεσαν την έμπνευση αυτου του ταπεινού μπλογκ β) να δειξω για άλλη μια φορά πόσο γαματη είμαι στους προλόγους
( ευχαριστω την μαμα μου, τον μπαμπα μου, τον Γιάννη που μου κανε ιδιαιτερα Εκθεσης).

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια ας ξεκινήσουμε. Απο κάτω ακριβώς ενα μικρούλης κατάλογος των πραγμάτων που μου χουν πάει στραβά το τελευταιο χρόνο. Δεν εννοώ, σπασμένα τακούνια η χαμένες πτήσεις, ανθρωποι είμαστε, συμβαίνουν αυτά. Μιλαώ για μικρά περιστατικά, φαινομενικά τυχαία που συνδέονται με μια ανεξήγητη δύναμη και με οδηγούν την παράνοια με σταθερά πηδηματάκια. Μικρές ατυχίες, κυρίως ηλεκτροπλογικού ενδιαφέροντος, που όλοι βρε αδερφέ παθαίνουμε. Τι συμβαίνει όμως όταν όλα συμβαίνουν σε ένα άτομο; Εμένα;

1)PC my love: Σχεδόν ένα χρόνο πρίν ο παλιός και χιλιοταλαιπωρημένος μου υπολογιστής, μια μέρα ξαφνικά κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο. Δεν τον θρηνησα πολύ, τέτοιος που ήτανε καλά να πάθει. Τσουπ τσουπ την άλλη μέρα πάω σε ένα κοντινό μαγαζί και παραγγέλνω έναν φοβερό και τρομερό λάπτοπ για τον οποίο είχα ρωτήσει τους πάντες όλους και μου χαν πει τα καλύτερα. Ερχεται ο τεχνικος μου τα στήνει όλα, δε περνάνε δυο ωρες, να σου βγαίνει μια μπλε οθόνη. Ταράζομαι λίγο πάω στο μαγαζί, ευγενέστατοι οι άνθρωποι μου δίνουν ενα δεύτερο. Ξαναρχονται το ξανασυνδέουν την άλλη μέρα ξαφνικά βγάζει χιόνια και κλείνει. Δε πάμε καλά λέω, πάω και παίρνω ένα τρίτο λάπτοπ, άλλη μάρκα, ενόσω έχουν στειλει τους δυο πρωτους για επιδιορθωση. Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, σήμερα που μιλάμε έχω ενα desktop υπολογιστή και τα τρια λάπτοπ που ειχα πάρει, ειναι ολα επιδιορθωμένα και ξαναπουλημένα. Ο δε σταθερος μου υπολογιστής συναγωνίζεται σε σπασαρχιδικη συμπεριφορά με τον πρώτο μου υπολογιστή. Μάλλον φτάει που ουτε στις εννιά του μακαρίτη, άλλον έβαλα στο σπίτι και το φαντασμα του παλιου μου μηχανηματος με εκδικήθηκε αμείλικτα.
2) Μαζί με τον λάπτοπ απο το ίδιο μαγαζί είχα πάρει και ενα πολύ μαρκέ και ωραίο εκτυπωτή. Ο παλιος εκτυπωτης ηταν πιο μεγάλος και απο μένα σε χρόνια, οποτε σκφτηκα η αθώα κορασίδα να πάρω κάτι που τυπώνει με φυσιολογικές ταχυτητες. Ναι, καλά. Τωρα όποτε θέλω να τυπώσω, κάθομαι στο πάτωμα, πάνω απο τον εκτυπωτή και βάζω μια μια τις σελίδες. Δε φταίει κανείς, εγω φταίω που ήθελα μάρκες, λες και είχα και στο χωριο μου.
3) Σχεδόν δυο χρόνια πριν αγαπημένη φίλη μου στέλνει πρόσκληση για μια σελίδα απο όπου μπορώ να κατεβάζω τηλεοπτικές σειρές. Μαζι με την πολυπόθητη προσκληση μου δίνει και ένα πειραγμένο προγραμματάκι που θα με εξυπηρετουσε στην διαδικασία. Για τα επομενα δυο χρονια δε χρειάστηκε να το χρησιμοποιήσω, μέχρι που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και αποφάσισα να το ξεκινήσω. Το συγκεκριμένο πειραγμένο προγραμμα το χρησιμοποιούσε η φιλη μου, πολλά χρόνια όπως και ο μισος πλανήτης. Ναι καλα. Ουτε τρεις μερες μετα που το ενεργοποιησα, μας επιασαν και τις δυο και δε μπορούμε να κανουμε τιποτα πλεον.

4) Δυο μήνες πριν εχω τα γενέθλια μου. Ο θείος μου αποφασίζει να μου κάνει δώρο γενεθλιων ενα υπέροχο κινητο που μόνη μου είχα διαλέξει. Μου το δινει λίγο μετα τα γενέθλια και τρεις μερες μετά συνειδητοποιώ ότι το πληκτρο με το νουμερο 5 δε πατιεται. Αυτο σημαίνει οτι δε μπορώ να βάλω ουτε καν το ΡΙΝ μου στο κινητο που εχει κολλησει και έχει ηδη κλείσει. Ενώ παθαίνω μια μικρή κριση, λεω ντάξει θα το πάω την άλλη μέρα στο μαγαζι να μου το αντικαταστησουν. Ξεκινάω συνάμενη κουνάμενη πάω στην Sony Erickson, που ο Θεος να μου κοβει μέρες και να τους δινει χρόνια και ζητάω το αυτονόητο. Και τότε έρχεται η ερώτηση που έχει στοιχέιωσει γεννεές ολόκληρες ανυποψίαστων καταναλωτών : « το κουτι το έχετε;». Ποιο κουτί? Το κουτί της πανδώρας? Οχι καλε, το κουτί της συσκευασίας.
Εκείνη την στιγμή, παίζει να έπαθα μινι εγκαφαλικό. Όχι δε το έχω το κουτί, που να το βαλω το κουτί? Αν ειναι να μαζευω τα κουτιά απο το κάθε τι σε λιγο δε θα χω σπίτι θα χω Κουτο- Σπιτο. «Τοτε δεσποινίς, δε μπορούμε να στο αντικαταστήσουμε, πρέπει να στο επιδιωρθοσουμε». Οριακά έτοιμη να ορμηξω στην κοπέλα που ου τα λέει κανω κόμπο τον καημό μου και αποφασίζω να πάω σπίτι να δω μπας και είναι πουθενα το κουτί. Η ώρα όμως έχει ήδη περάσει και πανω απο όλα είμαι ένα σκληρό εργαζόμενο κορίτσι. Κινάω λοιπόν όλο χάρη και πηγαίνω να πάρω το αμάξι. Βρουουουουουουμ, βρουουουουου, τιποτα. Νεκρο, καπούτ, ναδα. Ψοφιο το αμαξάκι το οποιο μόλις χτές είχα πάει να του γεμίσουν την μπαταρία(γιατι ειχα ξεχασει τα αλαρμ ανοιχτα). Λεω δεν ειναι δυνατον, μου κάνει πλάκα ο Θεός και αρχιζω να ψάχνω την ασφάλεια του αμαξιού για να καλέσω οδική βοήθεια. Καταμεσημερο Αυγούστου, εχω ήδη αργήσει φοβερά και δεν υπάρχει ανοιχτό γκαραζ σε αποσταση 5 οικοδομικών τετραγώνων. Οταν βρισκω το πολυποθητο χαρτι της ασφάλειας, συνειδητοποιώ οτι α) στην προηγουμενη ζωη μου πρέπει να ημουν φόνισσα β) πληρώνω καποιανού αμαρτίες γ) καποιςο εκει ψηλά γελάει τοσο πολύ μαζι μου. Το νούμερο της οδικης βοηθειας ειναι 555-... Και ποιος δεν έχει 5 στο τηλεφωνο του? Εγω! Και κάπου εκεί παίρνω απελπισμένη τηλέφωνο την αδερφή μου, που δεν είναι σπίτι και δεν έχει κάρτα και ψάχνει σε όλο το σουπερ μαρκετ σημα μπας και συννενοηθούμε. Ουτε δεκα λεπτα μετά, έρχεται ο καλος άνθρωπος της οδικής και βαζει μπρος το δολιο φιατακι μου και πάω στο μάθημα. Φυσικά, οταν σχόλασα ξαναμεινε το αμαξι και με ξαναμαζεψε ο ίδιος καλός ανθρωπος..

4) Αφου έχει τελείωσει η προηγούμενη περιπέτεια και επειδή είμαι γυναίκα του κεφιού, αποφασίζω να ανανεώσω λίγο το αμαξάκι μου. Τι πιο λογικό απο το αγοράσω αν mp3 player ωστε να μπορώ να ακου μεγάλη ποικιλία απο τραγούδια. Καμαρωτή καμαρωτή για άλλη μια φορά πηγαίνω σε μεγάλο πολυκατάστημα και αγοράζω ενα ωραιοτατο και οικονομικοτατο ραδιοφωνάκι. Πηγαίνω στο γκαραζιέρη το αφηνω μερικές ωρες και μετα με ακομα μεγαλυτερο καμαρι πηγαινω να το πάρω. Ειμαι ουτε 3 λεπτά μακρυα, καθοδον για το μάθημα, βαζω ένα σιντάκι να ακούσω. Τιποτα, ναδα, καπουτ. Βαζω το φλασακι μου, παλι ναδα. Εχω ηδη αφρισει αλλα δε μπορώ να γυρίσω πισω. Δυο ώρες μετά γυρίζω σπίτι, μπαινω φουριόζα και αρπάζω ενα νομιμο σιντι, ενα γραμμένο και ένα ολοκαινουριο φλασακι. Κατεβαινω κατω και προφανως δε παιζουν. Γυριζω πισω στο γκαραζ τους εξηγω την κατάσταση και μου λέει ο άνθρπςο οτι θα μου το ξεσυνδεσει για να παω να το αλλάξω. Πηγαίνω πίσω στο μαγαζί τους το δείχνω ψάχνει απο δω ο υπαλληλος ψάχνει απο εκεί πουθενά δευτερο ίδιο. Τελικά βρισκουμε οτι υπάρχει ένα ιδιο στηη άλλη ακρη της Θεσσαλονίκης. Η ωρα ειναι ηδη 8.30 το βραδυ αλλα εγω φυσει ανυπόμονη αρπάζω το αμαξακι μου και φευγω φουριοζα. Εχω φτάσει στα μισα της διαδρομής και ενώ ήδη με παίρνει τηλ η φιλη μου με την οποία ειχα στις 9.30 ραντεβου ξαναχτυπάει το τηλέφωνο. Είναι απο το μαγαζί και μου λένε ότι έχουν ξεχάσει να μου δώσουν ένα απο τα εξαρτήματα. Πανιάζω απο το κακο μου, αρχίζω να βριζω απο μέσα μου σε ότι γλωσσα ξερω και δε ξέρω κάνω αναστροαφή και γυρίζω. Στις 9 παρα τεταρτο ειμαι ακόμα στο μαγαζί, εγκλωβισμένη στο πάρκιγκ εξαιτίας ενός θεματος με το αυτόματο άνοιγμα της πόρτα. Εννιά παρα πέντε εχω διπλοπαρκάρει πάνω στην Τσιμισκή, εννια παρα δυο εχω μπει στο μαγαζι. Ευγενέστατοι οι υπάλληλοι μου τα βάζουν όλα σε ένα πακέτο και φυεγω να πάω στην φίλη μου που την έχω στήσει ελεεινα(τελικά πήγαμε σε άλλο σινεμα, δε προλαβαιναμε ντιπ την προβολη). Την άλλη μέρα παω στο γκαραζιερη μου το τοποθετεί και επιτέλους όλα βαίνουν καλώς. Σκατουλες μπλε καλως. Δε θυμάμαι τι έπαθε το νόημα είναι οτι την επόμενη μέρα είμαι ξανά στο πολυκατάστημα.Προφανως δεν υπάρχει άλλο ιδιο αφουτ ο τελευταιο το ειχα παρει αγω και απο τα δυο μαγαζια και καταληγω να παιρνω ένα άλλο 60 ευρω ακριβοτερο. Φυσικά και δεν είχα 60 ευρω πανω μου, ποια είμαι η Ωνάση? Οποτε ξαναγυρίζω παίρνω λεφτα παω πισω πληρώνω παίρνω το μηχάνημα και πηγαίνω στο γκαράζ. Ανοίγει ο γκαραζιέρης το κουτί και συνειδητοποιεί ότι τα σαινια του μαγαζιου δεν είχαν βάλει το καλώδιο θεωρώντας ότι το καλώδιο που είχε το παλιο ειναι αρκετο. Το παλιο καλώδιο όμως το είχε ηδη αφαιρέσει ο γκαραζιερης οποτε εγω δεν εχω κανενα καλώδιο. Αφηνω τον γκαραζιερη να χτυπίεται απο τα γελια(δεν εχω δει ανθρωπο να γελαει τοσο πολυ και τοσο εντονα) και ξαναπηγαινω στο μαγαζι. ΟΙ υπάλληλοι εκει ειναι πεπεισμένοι λότι ειμαι απο την καντιτ καμερα και ότι σε λίγο θα πεταχτει ο Σεφερλης απο κάπου αλλά εγω είμαι ήδη σε στάδιο κατάρρευσης. Φυσικα ειναι 8 η ωρα το βαδυ, φυσικα η αποθηκη εχεικλεισει μιση ωρα πριν, φυσικα εγω ξαναπηγαινω την άλλη μερα. Ετσι μετα απο σχεδον μια βδομαδα πανω κατω, ενα πολυκαταστημα στο οποιο δε νομιζω να μου ξαναεπιτραπει η εξοδος, εναν γκαραζιερη που με χαιρεταει χαζογελωντας καθε φορα και ενα ραδιοφωνο 120 ευρω, ειμαι η Ευα και ειμαι καλά.

Υ.Γ Για τα ορθογραφικά δεν ευθύνομαι, εδω και κατι μερες απλά δεν λειτουργεί ο ορθογραφικός έλεγχος του office.