Singin' in the Rain..

Τριτη βραδυ, Σερρες, το κρυο σπαει κοκκαλα και ο Γ. mολις εχει σηκωθει απο τον υπολογιστη. Ειναι 2.30 το βραδυ, σχετικα νωρις για τον ηρωα μας αλλα ας οψεται που εχει πρωινο μαθημα, διαβασμα και ενα σωρο δουλειες να κανει. Εχει ξαπλωσει, εχει γλαρωσει και πανω που ειναι ετοιμος να πεσει στην αγκαλια του Μορφεα ακουγεται μουσικη απο πανω.

Δεν δινει σημασια, θα το κλεισουν λεει βραδυ ειναι τι στο καλο? Περναει ενα λεπτο περναει δευτερο περναει τριτο και η μουσικη οχι μονο δεν σταματα αλλα δυναμωνει.

Ταραζεται ο μικρος Γ. Αλλαζει πλευρο και προσπαθει να συνεχισει τον υπνο του. Ξαφνικα η μουσικη δυναμωνει και ακουγεται καθαρα και ξαστερα απο το πανω οροφο:

«Άσ' την να λέει, άσ' την να λέει

εκείνη μόνο ξέρει, και μέσα της θα κλαίει».

Και καπου εδω ειναι η ωρα για το καθιερωμενο φλας μπακ.

Τριτη πρωι ο ΑποΠανωΕνοικος ας τον ονομασουμε Βρασιδα χωριζει απο την κοπελια του. 

Τριτη βραδυ ο Βρασιδας ποναει. 

Τριτη μεσανυχτα ποναει πιο πολυ. 

Τεταρτη πρωι η ζωη του ειναι αβασταχτη χωρις την πριγκιπεσσα του, το φως των ματιων του. Τεταρτη μεσανυχτα ο Βρασιδας απο τον πολυ πονο εχει παρει τηλ δυο φιλους του, παλλικαρια απο τα λιγα και αυτοι ερχονται να του παρασταθουν.

 Τεταρτη στις 2.30 παιρνουν την πολυ λογικη αποφαση να βαλουν Καρρα ωστε ολη η γειτονια να ακουσει και να παρασταθει στο Δραμα.

Και καπως ετσι φτανουμε στο παρον:

Αστην να λεειιιιιιιιιιιιιιιιιιιι(βαθια ανασα) αστην να λεειιιιιιιιιιι(πιο βαθια ανασα). Ο Γ. Εχει βαλει το μαξιλαρι στο κεφαλι του και ο αποπανω σε καθε ανασα του Βασιλη, ουρλιαζει πουταααααααααανες με λυγμο Μανιατισσας μοιρολογιστρας. Στο τριτο πουτααααααααανες κανει αλλαγη και ωρυεται ποναααααααααααω. Και μετα παλι απο την αρχη.

Ο Γ. Εχει σηκωθει αναρωτιεται τι αμαρτιες πληρωνει και τοτε ακουγεται το απολυτο:

Κι απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις,

κι απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις,

όταν πας ξένα χέρια ν' αγγίξεις,

όταν πας ξένα χέρια ν' αγγίξεις,

κι αν τα βράδια ο ύπνος σε πιάνει,

μ' όλα αυτά που σε μένα έχεις κάνει,

απορώ,

απορω(βαθια ανασα, πουταααααααανες, βαθια ανασα, ποναωωωωωωωωωωωω, βαθια ανασα).

Αφου ο Βρασιδας και το ελεος εχουν προφανως κοψει καλημερες, ο Γ. Ψαχνει να βρει ωτοασπιδες, καραμπινα, το τηλεφωνο να παρει την αστυνομια ενω ο Βασιλης της καρδιας μας αδει με την μειλιχεια φωνη του:

Δεν πάω πουθενά, πουθενά, πουθενά

εδώ θα μείνω

δεν πάω πουθενά

η αγάπη μου είσαι εσύ

και δε σ' αφήνω (x2).

Καραμπινα δεν εχει, ωτοασπιδες δεν εχει, η καρδια δεν τον παει να παρει την Αστυνομια να τον μαζεψουν τον καψουρη οποτε ο δυσμοιρος Γ, καθεται ησυχος στην γωνια του, προσπαθωντας να αυτοσυγκεντρωθει μπας και ριξει καναν υπνακο. Που να τον αφησει ομως ο πονεμενος? Εχοντας τελειωσει την δισκογραφια του Καρρα φτανουμε σε κατι πιο βαρυ, πιο ασηκωτο,πιο νταλγκαδιαρικο. Ενα ασμα που ολοι εχουμε τραγουδησει με την βοτκα να ρεει στο αιμα μας:

Μη με λυπάσαι διώξε με απόψε

σαν να 'μαι αγριολούλουδο

και τη ζωή μου κόψε

Εγώ γυμνός ξεκίνησα

εγώ πηγαίνω μόνος

Σπίτι μου είναι ο δρόμος

και τραγούδι μου ο πόνος

Διώξε με και μη λυπάσαι

τι θα γίνω μη φοβάσαι

κι αν χιονίζει και αν βρέχει

τ'αγριολούλουδο αντέχει.

Ο Γ, ηδη τον οπτικοποιει να ειναι γυμνος και να πηγαινει μονος, ο πονεμενος οσο παει γινεται πιο κουρομπελο, η ωρα ειναι σχεδον πεντε και η δυσκογραφια του Στελλαρα εχει φτασει στο τελος της. Αλλα ο Γειτονας εχε ντερτια και καημους, δεν μπορει απλα να ξεραθει και να ποναει σιωπηρα, πρεπει να συμπονεσει ολο το οικοδομικο τετραγωνο.

Και καπου εκει αρχιζει η αληθινη playlist, αυτη που καθε σουρωμενος που σεβεται τον εαυτο του, εχει τραγουδησει με πονο και αληθινο καημο κατι καμμενες νυχτες σερνωντας τα ποδια του και ουρλιαζοντας σε καποιον κεντρικο δρομο.

Ξεκιναμε απο τα αθανατα ασματα του Κατμαν και της παρεας του και καπου στο θελω να γινω ο εραστης σου, ο dj κανει τσαχπινια και βαζει τα καλαντα. Οποιος πει οτι δεν εχει τραγουδησει μεθυσμενος τριγωνα καλαντα ψεμματα λεει και δε πρεπει χρονιαρες μερες. Το παρτυ οργιαζει με το χιονια στο καμπαναριο και η βραδυα ολοκληρωνεται με το μικρο τυμπανιστη.

Σχεδον 7 η ωρα, ο Γ. εχει αποκτησει πονοκεφαλο, δεν μπορει να σηκωθει να κανει τις δουλειες του, εχει ορκιστει σε οτι θεο ξερει οτι δεν θα πονεσει ποτε μεγαλοφωνα και εχει καταρρευσει στην γωνια του υπο τους ηχους του «σημερα γαμος γινεται σε ωραιο περιβολι.

Ωπα, και στα δικα μας οι λευτερες..