Remember me..

Θυμαμαι την δασκαλα της πρωτης και της δευτερας δημοτικου που δεν μας εκανε ποτε ουτε μουσικη, ουτε καλλιτεχνικα, ουτε γυμναστικη. Μονο γλωσσα και μαθηματικα την περισσοτερη ωρα. Αχωνευτη.

Θυμαμαι τις ατελειωτες ωρες που περνουσαμε με τα παιδια της γειτονιας στο παρκο μπροστα από το σπιτι μου.

Θυμαμαι τις ακομα πιο ατελειωτες ποδηλαταδες, γυρω γυρω σε ολη τη θεσσαλονικη.

Θυμαμαι τον δασκαλο της 6^ης δημοτικου, τον κ. Θοδωρη που φορουσε παντα πουλοβερ ακομα και το κατακαλοκαιρο και ηταν ο αγαπημενος μου δασκαλος εβερ.

Θυμαμαι τα καλοκαιρια στο Πευκοχωρι με τους γονεις μου και το μαγαζι με τις υπεροχες κρεπες και τα ακομα πιο υπεροχα παγωτα.

Θυμαμαι την ημερα που ηρθαν στο σχολειο και από ένα πορτοκαλι εκτρωμα το γεμισαν υπεροχα γκραφιτι.

Θυμαμαι την πρωτη φορα που δοκιμασα τσιγαρο σε ένα μπαλκονι χροοοοοονια πριν.

Θυμαμαι το πρωτο μου κινητο που ηταν μικρο, μπλε και θλιβερο.

Θυμαμαι την προσφορα της Βονταφον κάθε Πεμπτη με τα 100 δωρεαν μηνυματα και ολο το κοσμο να στελνει ότι ναναι εκεινη την μερα.

Θυμαμαι την ημερα που γυρισα από την καταθεση του μηχανογραφικου και βρηκα το γραμμα ότι περασα το προφισιενσυ και την μαμα μου με σπασμενο χερι.

Θυμαμαι τα Σαββατα να καθομαι στο Σταρ και να βλεπω ολες τις σειρες ακομα και τις μερες που πνιγομουν στο διαβασμα.

Θυμαμαι την πρωτη μερα που πηγα για μαθημα στο πανεπιστημιο. Αρχαια 1.-01, 11-1, δευτερος οροφος.

Θυμαμαι να δινω τα Λατινικα 1.01 ξανα και ξανα με την ιδια καθηγητρια και να το περναω την 6^η φορα με άλλη καθηγητρια, τα τριπλα θεματα, και ακομα μεγαλυτερη υλη.

Θυμαμαι την πρωτη μερα που κατεβασα τραγουδι από το ιντερνετ και το Lets get loud εκανε πανω από δεκα λεπτα να κατεβει.

Θυμαμαι την ημερα που εδινα πτυχιακο και ο διπλανος μου εχοντας διαβασει 30 σελιδες περασε με μεγαλυτερο βαθμο γιατι η εξεταση ηταν προφορικη και ηξερε την καθηγητρια.

Θυμαμαι τις πρωτες μου διακοπες.

Θυμαμαι τις καλυτερες μου διακοπες.

Θυμαμαι την πρωτη φορα που δοκιμασα παρδαλο κοκτεηλ και αποφασισα ότι τετοια ποτα είναι φτιαγμενα για μενα.

Θυμαμαι την ημερα που μπηκα μονη μου στο αμαξι και ανεβαινα ανηφοριες με την ψυχη στο στομα.

Θυμαμαι την πρωτη εκδρομη με το αμαξι λιγες μερες μετα εκτος πολης και το πώς γλυτωσαμε από του Χαρου τα δοντια.

Θυμαμαι την ημερα που μετακομισα σε δικο μου σπιτι.

Θυμαμαι την ημερα που γνωρισα κάθε σημαντικο μου ανθρωπο.

Και παροτι θυμαμαι κάθε τι μικρο χαζο και ανοητο, ξεχναω ονοματα, που εβαλα τα μισα μου πραγματα, τι εχω να κανω, τι εχω διαβασει στο ταδε βιβλιο ή τι πραγματευεται η άλλη ταινια. Τι σου είναι η μνημη τελικα..