Προχθές το μεσημέρι περίμενα στην ουρά του οδοντιάτρου. Η γιατρός μου είναι πολύ καλή και από τότε που θυμάμαι είχε πάντα αδιανόητα πολύ κόσμο. Τους τελευταίους μήνες κλείνει τα μεσημέρια και πολλές φόρες ο γιος της, επίσης οδοντίατρος, δεν πηγαίνει για δουλειά γιατί δεν έχει ραντεβού. Όταν ρώτησα πως είναι δυνατόν να κόψεις από τον οδοντίατρο, μου είπε ότι είναι τόσο δύσκολη η κατάσταση που πλέον κόβεις από παντού. Προσωπικά, ανατρίχιασα γιατί έχοντας χρόνια προβληματικά δοντάκια με οπτικοποίησα να ζω με πονόδοντο στην καλύτερη ή να έχω σοβαρή οδοντιατρική δουλεία στην χειρότερη και να μαζεύω χρήματα για να πάω.
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Σάββατο 7 Μαΐου 2011
Mother's day
Με τις παγκόσμιες μέρες δεν τα πάω καλά και η αλήθεια είναι δεν τις θυμάμαι ποτέ και για κανένα λόγο. Δεν είμαι από αυτές που γκρινιάζουν του Αγ. Βαλεντίνου και μπορεί να μην ετοιμάζω μεγάλο πάρτι, δε θα σου πετάξω όμως το λουλούδι στο κεφάλι άμα μου το φέρεις. Παρόμοιε αντιμετώπιση έχω και σε όλες τις υπόλοιπες παγκόσμιες μέρες, γιατί θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε ευαισθητοποιημένοι κάθε μέρα, όλη μέρα. Παρόλα αυτά, σαφώς και αντιλαμβάνομαι την χρησιμότητα τους, αφού ναι μεν μπορεί να είσαι σωστός όλο τον χρόνο αλλά και μια σπέσιαλ μέρα δεν έβλαψε κανέναν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)