Ο Μπέντζαμιν Μι είναι ένας πατέρας ο οποίος έχει μείνει χήρος και αντιμετωπίζει επαγγελματικά προβλήματά. Κάποια στιγμή αποφασίζει να μετακομίσουν και χωρίς να το πολυσκεφτεί αγοράζει έναν ερειπωμένο ζωολογικό κήπο ελπίζοντας σε μια νέα αρχή. Η άγνοια του όμως σχετικά με την λειτουργία ενός τέτοιου κήπου, καθώς και τα δεκάδες προβλήματα που διαρκώς εμφανίζονται, τον αγχώνουν άλλα ταυτοχρόνως τον πεισμώνουν. Έτσι, βάζει στόχο να κρατήσει τον κήπο ανοιχτό άλλα και να αφοσιωθεί στα παιδιά του και όλοι μαζί να ξεκινήσουν την νέα τους ζωή.
Ο Κάμερον Κρόου επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη, αρκετά χρονιά μετά το Elizabethtown, καταπιανόμενος με την αληθινή ιστορία ενός Βρετανού αρθρογράφου, που το 2006 αποφάσισε να αναλάβει τον ερειπωμένο ζωολογικό κήπο Ντόρτμουντ στην Αγγλία.
Στην ταινία, τον ρόλο του κου Μι, υποδύεται ο ταλαντούχος κύριος Ντειμον ο οποίος δίνει μια γλυκιά, μετρημένη και ειλικρινή ερμηνεία. Χωρίς φθηνούς μελοδραματισμούς ενσαρκώνει τον άνδρα που θρηνεί τον ερωτά της ζωής του άλλα και τον πατέρα που προσπαθεί να βρει ισορροπίες με τα παιδιά του. Αν και δεν υποδύεται ρόλο απαιτήσεων, δίνει ωστόσο μια αξιοπρόσεχτη ερμηνεία και πείθει ως ένας μπερδεμένος άνθρωπος που ξαφνικά πρέπει να αλλάξει την ζωή του και να αφοσιωθεί σε έναν δύσκολο έφηβο και μια ευαίσθητη πιτσιρικά.
Δίπλα του η Σκάρλεττ Γιόχανσον που θάβει το σεξαπίλ της και υποδύεται την υπεύθυνη του ζωολογικού κήπου. Η Κέλι έχει αφοσιωθεί τόσο στα ζώα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους. Όταν όμως γνωρίζει τον Μπέντζαμιν μια σπίθα ανάβει ανάμεσά τους.Παρόλη την σπιθα ομως, η Σκαρλετ καταφέρνει να είναι αδιάφορη, άοσμη και άχρωμη, ένας χαρακτήρας που δεν προσθέτει τίποτα. Ο ρόλος της δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, όπως άλλωστε και ο ρόλος των περισσοτέρων δευτερευόντων χαρακτήρων. Φωτεινή εξαίρεση ο γιος της οικογενείας, Κόλιν Φορντ, ο οποίος είναι ιδανικός στο ρόλο του πονεμένου εφήβου που κλείνεται στον εαυτό του και αρνείται να επικοινωνήσει.
Η κόρη, Maggie Elizabeth Jones είναι γλυκύτατη, διαρκώς χαμογελαστή, πηγή χαλάρωσης για τον πάτερα που μάταια προσπαθεί να κατανοήσει τον γιο του και αναπόφευκτα συγκρούεται μαζί του.
Ο Καμερον Κρόου ξέρει να βγάζει την συγκίνηση μέσα από απλές εικόνες. Ο Μπέντζαμιν Μι είναι ένας άνδρας που αγάπα την περιπέτεια και δεν διστάζει να πορευτεί βασιζόμενος στην καλή του διάθεση άλλα και στον αυθόρμητο χαρακτήρα του. Ο αυθορμητισμός του, όμως, τον ωθεί να κάνει την χειρότερη δυνατή επένδυση σε μια δύσκολη φάση της ζωής του.
Παρόλο όμως που κάνει μια σαφώς αψυχολόγητη κίνηση (η οποία θέτει σε κίνδυνο το οικονομικό μέλλον των παιδιών του) δεν μας γίνεται αντιπαθής. Αντιθέτως, τον συμπονούμε και ειλικρινά θέλουμε να βρει τον δρόμο του. Αυτό βέβαια είναι και το μεγαλύτερο προτέρημα της ταινίας. Ενώ είναι μια ιστορία, γεμάτη κλισέ, της οποίας το τέλος όλοι γνωρίζουμε από την αρχή και παρόλα αυτά είναι απολαυστική.
Είναι μια ταινία για όλη την οικογένεια που σε γεμίζει χαρά. Είναι μια ταινία ύμνος στην ζωή, στην απόλαυση που βρίσκεται στα απλά, στην δύναμη που κρύβει ο καθένας μας και τον βοηθά να μετατρέψει την απώλεια σε έμπνευση. Δεν είναι εύκολο να πάρεις μια παλιομοδίτικη, εύπεπτη ταινία και να την κάνεις να είναι γλυκιά, άλλα όχι μελό, οικογενειακή άλλα όχι βαρετή, με όμορφα νοήματα, άλλα όχι διδακτική. Πέρα από την feel good διάθεση και το χαμόγελο που εύκολα εκμαιεύεται, το zoo καταφέρνει να σου κλέψει ένα δάκρυ, άλλοτε με μια φράση (“Lets shave!”), άλλοτε με ολόκληρες σκηνές όπως αυτή στα εγκαίνια του δάσους ή την τελευταία της ταινίας.
Στο χτίσιμο της ιστορίας βοηθά η υπεροχή μουσική του frontman των Sigur Rós άλλα και οι επιλογές του Κρόου, από Μπομπ Ντίλαν και Νιλ Γιανγκ μέχρι Τομ Πετί, καθώς επίσης και τα δεκάδες ζωάκια που παρελαύνουν σχεδόν σε κάθε πλάνο. Γενικώς, το Ζοο, ανήκει στις ταινίες που τίποτα δεν σε ενοχλεί (ούτε βεβαία σε εξιτάρει). Έχει ζωάκια, έχει οικογενειακές στιγμες, έχει μια δυνατή προσγειωμένη ερμηνεία από τον πρωταγωνιστή της και είναι μια γλυκιά ταινία, χωρίς προβληματισμούς, κατάλληλη για ένα καλοκαιρινό μεσημέρι.
Πρώτη δημοσίευση στο www.authority.gr
Πρώτη δημοσίευση στο www.authority.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου