Snow White and the Huntsman

Έχουν περάσει δέκα χρονιά από την δολοφονία του Βασιλιά από την πανέμορφη Ραβένα, την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Τώρα, χρειάζεται μια αγνή καρδιά για να καταφέρει να διατηρήσει την ομορφιά και την δύναμη της και η καλύτερη υποψήφια είναι η φυλακισμένη κόρη του Βασιλιά.

  Η νεαρή κοπέλα όμως, καταφέρνει να ξεφύγει και κρύβεται στο Σκοτεινό Δάσος, ένα τρομακτικό μέρος, γεμάτο επικίνδυνα ζώα και φυτά. Τότε, η Ραβένα στέλνει στο κατόπι της τον Κυνηγό άλλα όταν αυτός την εντοπίζει, διστάζει να την σκοτώσει. Και τότε η ιστορία παίρνει μια τελείως αλλιώτικη τροπή...

Το “Snow White and the Huntsman” είναι αλλη μια διασκευή του πασίγνωστου παραμυθιού των αδερφών Γκριμ και η δεύτερη του 2012, μετά το πολύ παραμυθένιο και διασκεδαστικό Mirror Mirror. Οπως έχουν δηλώσει οι δημιουργοί της, ενθουσιάστηκαν όταν ανέλαβαν το φρεσκάρισμα της αγαπημένης ιστορίας και αποφάσισαν να την κάνουν πιο σκοτεινή, πιο τρομακτική, πιο ενήλικη.

Έτσι η Χιονάτη, είναι δυναμική, πραγματική πολεμίστρια και με το σπαθί της διεκδικεί το βασίλειο της, αντί να περιμένει το φιλί του Πρίγκιπα. Επίσης, θέλησαν να αποτυπώσουν την διαμάχη της Ραβενας με την Χιονάτη ως την μάχη της ζωής απέναντι στον θάνατο άλλα και να προσδώσουν στην Μάγισσα τις φοβίες όλων των γυναικών, σχετικά με το γήρας και την απώλεια της ομορφιάς. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, ήθελε η ιστορία του να διδάξει ότι πρέπει να χαιρόμαστε την ζωή, γιατί η ζήλια και η κακία μας στερούν από πολύτιμα συναισθήματα και εμπειρίες. Αυτή ήταν η επιθυμία των δημιουργών, αλλά τα κατάφεραν άραγε;

Η αλήθεια είναι πως μάλλον όχι. Καταρχήν, η Kristen Stewart είναι η χειρότερη δυνατή επιλογή για Χιονάτη. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι ομορφότερη της πάντα πανέμορφης Θερόν και πέραν τούτου, αδυνατεί να αποτυπώσει την γλυκύτητα και την αθωότητα που υποτίθεται χαρακτηρίζουν την αέρινη Χιονάτη. Η αξιότιμη δεσποινίς Stewart και σε αυτήν την ταινία, παίζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που παίζει στο Twilight Saga.Για πολλοστή φορά,η υποκριτική της δεινότητα εξαντλείται σε κενά βλέμματα, αργόσυρτη εκφορά λογού και πολύ άγχος σε κάθε κίνηση της. Αντιθέτως, η Charlize είναι εκθαμβωτική για αλλη μια φορά και αποτελεί την ιδανική ενσάρκωση του απόλυτου κακού. Ο ρόλος της είναι ο πλέον καλογραμμένος, πείθει απόλυτα σαν Κακιά Μάγισσα που αρνείται να πεθάνει και για άλλη μια φορά αποδεικνύει ότι είναι μια πολύ καλή ηθοποιός που δεν διστάζει να τσαλακωθεί.

Οι υπόλοιποι ηθοποιοί, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, ούτε καλοί ούτε κακοί. Ο "Thor", Chris Hemsworth, είναι καλός σαν μέθυσος, απογοητευμένος, Κυνηγός άλλα όπως και ο Πρίγκιπας, οι Νάνοι και όλοι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες δεν έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν τους χαρακτήρες τους και μένουν σε ρόλους απλώς διεκπεραιωτικούς. Ακόμα και το τρίο που θέλουν να εισάγουν ως στοιχείο αποδήμησης της ρομαντικής ιστορίας των Γκριμ, δεν ξεδιπλώνεται επαρκώς και τελικά δεν προκαλεί το ενδιαφέρον των θεατών.

Από άποψη σκηνοθεσίας δεν είναι κακό, άλλα επίσης δεν ανταποκρίνεται ιδιαίτερα στις επικές προσδοκίες που το ίδιο θέτει. Με σύμμαχο την ομολογουμένως εξαιρετική φωτογραφία, τα πανέμορφα τοπία/κουστούμια και τα καλοφτιαγμένα εφέ, προσπάθησαν να στήσουν μια γοτθική περιπέτεια άλλα δεν τα καταφέρνουν.

Η έντονα "μπαρτονική" αισθητική, τα δάνεια από τον Άρχοντα και η ακατανόητη επιλογή να παρουσιάσουν το παραμύθι σαν σεξπηρικό δράμα, με αγγλικές προφορές και περισπούδαστες εκφράσεις, δεν νομίζω ότι αποδίδουν ιδιαίτερα. Η προσεγμένη παραγωγή πάντα προσθέτει, αλλά όταν οι εντυπωσιακές σκηνές μάχης καταντούν κουραστικές και η Χιονάτη δεν μπορεί να πάρει πάνω της την ταινία, τα περιφερειακά δεν έχουν τόσο σημασία.

Κλείνοντας αυτό το άρθρο, πρέπει να ειπωθεί ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της ταινίας είναι το σενάριο της. Η ιδέα της πολεμίστριας Χιονάτης δεν είναι καθόλου κακή, άλλα δε τους πέτυχε ουδόλως. Πάμπολλες σεναριακές ευκολίες, ειδικά ως προς την ταχύτητα που η επί δεκαετίες φυλακισμένη πριγκιποπούλα μεταμορφώθηκε σε Ζαν Ντ' Αρκ, άλλα και ως προς την ευκολία με την οποία πείθει όλο το κόσμο να την ερωτεύεται και να την ακολουθεί στον πόλεμο.

Εν ολίγοις, το "Snow White and the Huntsman" είναι ακόμη ένα έπος της σειράς, διασκεδαστικό για λίγο, γρήγορα βαρετό και εντελώς αδιάφορο στο τέλος. Είναι κρίμα, γιατί ξεκινά σαν μια μια προσπάθεια αποδόμησης ενός κλασσικού παραμυθιού και καταλήγει να είναι μια προβλέψιμη ταινία φαντασίας, καταδικασμένη στην λήθη.


Πρώτη δημοσίευση στο www.authority.gr