Πριν λίγες μέρες, ξεκίνησε στο ελληνικό τουήτερ μια ψηφοφορία για τα 20 χρόνια που ο μεγας δημιουργός Φοιβος μας γαλουχεί μουσικά. Λίστες κατατέθηκαν, βαθμοί μετρηθηκαν, ο λαός μίλησε. Η επίσημη λιστα αποτελεσμάτων βρισκεται εδώ στο μπλογκ του διοργανωτή Μανώλη και μπορείτε να απολαυσετε υπεύθυνα: http://gkoultoura.gr/post/32637671313/blogofoivos-the-winners. Απο την πλευρα μου, εγω απλώς θα καταθέσω την λίστα
Καρράς Κωνσταντίνα - Δηλητήριο
Γαρμπή Θεοδωρίδου - Επιτέλους
Γαρμπή - Χαμένα
Γαρμπή - Θα Μελαγχολήσω
Καρράς - Απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις
Γαρμπή - Το Κάτι
Άντζελα - Έχτιζα Παλάτια
Λεμπέσης Βανδή - Κατάλληλες Προϋποθέσεις
Μαζωνάκης - Τέσσερις
Γαρμπή - Ατόφιο Χρυσάφι
Ακολουθούν δηλώσεις:
- Πέτυχα τα 5 στα 10 πρώτα. Καλά ειναι αν σκεφτείς οτι το δηλητήριο το μισώ ολόψυχα. Γράφοντας τις λίστες μου συνειδητοποίησα οτι ο λόγος είναι η γκαριδοφωναρα του Καρρα, την οποία ανέχομαι μονο υπο ορισμένες, πολύ συγκεκριμένες συνθήκες. Όχι όμως και σε γλυκό, ρομαντικό ασματακι που το ποδοπατάει αλύπητα με τον επιθανάτιο ρόγχο που έχει για φωνή.
- Το Επιτέλους ειναι το καλύτερό τραγουδι του Φοίβου και απο τα καλύτερά του ντουνια. Εμάς τις φανατικές δεν μας πτοεί η δεύτερή θεση, η διαφορά απο την 1η ειναι πολυ μικρή. Επιφυλασσόμαστε για τα 30 χρονια Φοίβος που η δικαίωσή θα έρθει για μας, τις δηλωμένες φαν. Απόλυτα φεμινιστικό τραγούδι, ωδή σε κάθε πονεμενη ψύχη, ειναι δυνατόν να μην το αγαπάς;
- Οταν ξεκίνησαν οι λιστες ολοι νομίζαμε οτι θα ηταν το επος της Βανδη. Δεν ξερω αν ηταν η αντιπάθειά που νιωθει ο περισσότερος κοσμος για τον άνθρωπό Βανδή, αν την εχουμε βαρεθει μετα απο τόσα χρονια που την τρωμε στην μάπα ή αν όντως οι άλλοι ειχαν καλυτερα τραγουδια, πάντως είναι η μεγάλη χαμένη. Δεν είναι δυνατόν σε μια λίστα που παίζει αυτή, η πρωθιερεια της ελληνικης ποπ τα τελευταία πολλά χρόνια, να πρωταγωνιστεί η Καιτουλα η Γαρμπή, η οποια δε θυμάμαι πότε ακουγόταν στα ραδιόφωνα ή έστω είχε καριέρα. Το θέμα ειναι οτι αυτή η λίστα ειναι η απόλυτη Δικαίωσή Καιτουλας, μακάρι να την δει κάποτε, να πάρει μια χαρά και αυτή η ύπαρξή.
- Και τέλος πάντων άνθρωποι, τι έχουν να χωρίσουν Φοίβος και Λεμπέσης και ο δεύτερος δεν πήγε στην τιμητική συναυλία που τραγούδησε μέχρι και ο Δημητρακης ο Κοκκοτας με το γκριζογαλανο μαλλί του;
Ο Δημιουργος δεν ζει στην εποχη του μαντ μεν που ολοι καπνιζουν σαν να μην υπαρχει αυριο. Πλεον ολοι επιδιωκουν να ειναι βεγκαν, κανουν γυμναστικη, πινουν βοτανα και διωχνουν μακρυα τις κακες συνηθειες. Ο Δημιουργος ομως, ειναι ανθρωπος και ξερει οτι στην καψουρα και στο ντερτι δε θα πιες χυμο μαγκο να πανε κατω τα φαρμακια, αλλα ουισκια και παφα πουφα τα τσιγαρα. Και με αφορμη αυτο γραφει και εμεις ουρλιαζουμε με το χερι σηκωμενο καθε φορα που ο Σακης, Τακης, Μπαμπης δεν φερθηκε με μπεσα και φιλοτιμο: Είσαι το σαράκι που μου τρώει, μέρα με τη μέρα τη ψυχή και η νικοτίνη απ' το τσιγάρο που μου καταστρέφει τη ζωή. Είσαι βλαβερή ουσία κι εγώ τόσο εθισμένος που σε διώχνω μα στο τέλος σε ζητώ μετανιωμένος.
9. Είναι κάτι χαρακτήρες- Λαίδη
Το εν λογω τραγουδι δεν εχει στιχο Φοιβο, παρα μονο μουσικη. Και εδω τιθεται το αιωνιο διλημμα: το τραγουδι ειναι ο στιχος; η μελωδια; ο συνδυασμος; Η ταινια ειναι του σκηνοθετη; Και αν ναι ο σεναριογραφος μπρικια κολλαει; Οπως και να χει" Είναι κάτι χαρακτήρες, τελειωμένοι αναπτήρες, η καρδιά τους είναι άδεια, σου αφήνουνε σημάδια και είναι κάτι χαρακτήρες που σου στήνουν τις παρτίδες, πειραγμένα έχουν ζάρια και σου κλέβουν τα φεγγάρια."
Το μοτιβο του τσιγάρου επανέρχεται και τωρα εισαγεται και ο τζογος γιατι ο Δημιουργος δεν κρινει,γνωριζει και το περιθώριό. Πέρα του αδιαμφισβητου πολιτισμικου βαθους που διακρινει το εν λογω ασμα, πηρε πολλούς πόντους και απο το κλιπ. Μικρο κοριτσι ημανε οταν το χα ξαναδει, αλλα αυτη η γλυκια μουσταρδι κιτρινιλα σε συνδυασμο με το μωβ-ροζ χειλακια/ματακια της Λαιδης, με στοιχειωνει μεχρι σημερα.
8. Δεν εισαι τίποτα- Λαίδη
Άλλο ένα άσμα που δεν συνέγραψε ο Δημιουργός, αλλα έχει συνοδεύσει πολλά μεθυσμένα βράδια, απο αυτα που πίνεις τον Βόσπορο, το βάρος σου σε βότκα, παίρνεις τηλέφωνα και βρίζεις ανάμεσα σε δάκρυα. Εγω δε ξέρω φίλες μου, τα χουν κάνει αλλοι μαθαίνω, αλλα αν είσαι ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ σκασμένη, να μην τον πάρει τον αχαιρευτο που σου χαει φαει τα καλύτερα σου χρόνια σου χει φάει, και να του πεις με στόμφο: "Αν δεν βουλιάζουνε και βάρκες και καράβια, απο τα αεροπλάνα αν δεν κόναβ τα φτερά, δεν θα καθόμουν στην αγάπη σου την άδεια, θα βρισκα τρόπο για να φύγω μακρυα"; Γιατί έτσι είμαστε εμεις οι ευαίσθητες, αγαπάμε, πληγωνόμαστε και μετά μεταναστεύουμε. Αραγε ειναι ντροπη να παραδεχτώ οτι επρεπε να φτάσει 2012 για να καταλάβω οτι η Λαίδη λέει "κουτέ";
7. Δεν την νοιάζει- Πάριος
Αγαπημένο τραγούδι, αγαπημενος ερμηνευτης αλλα επειδη εμεις σε τουτο μπλογκ δεν χαρίζουμε κάστανο, πρέπει να πουμε και μερικες μεγαλες αληθειες. Ρε αγαπακι, αν καθε βραδι που την περιμένεις να γυρίσει(ενω σε εγκατελειψε) η λυση ειναι να ζωγραφίζεις με μολύβι την μορφη της που σου λείπει ή να ψάχνεις παλια λαθη σε κατακαθια του καφε, σου χω νέα: ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙ γιατι α) δεν ξέρειότι σου λειπει β)αν μαθει τι κανεις οταν λείπει, θα σε παρει για φλωρο και μαντεψε: ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙ.
6. Χαμένα- Καιτούλα
Μα σαν σηκώθηκα να φύγω, πίσω κοίταξα για λίγο δάκρυσα που τότε είδα ότι πήγανε χαμένα, χαμένα, τα δάκρυα που ξόδεψα αγάπη μου για σένα. Τραγούδι για κάθε πονεμένη ύπαρξη, για κάθε γυναίκα που της έφαγε τα νιάτα και την πέταξε ο αχρείος σαν στυμμένη λεμονόκουπα, για σένα Ελληνιδα που δεν σε εκτίμησε ο αχρείος.
5. Το κοριτσάκι σου- Wannabe Anna
Και μιας και μιλάμε για κοριτσάκια πάμε σε ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια της Δε-δε-Δέσποινας. Τραγούδι της Μπομπ Μάρλεϊ εποχής, ακούγεται κολλητά με το προηγουμενο τραγούδι. Η αοιδός είναι εξίσου δακρυσμένη με την Καιτουλα, ο αχαΐρευτος εξισου αχαΐρευτος με της Καιτουλας, αλλά το τραγούδι ειναι σαφώς καλύτερό. Και τέλος πάντων, τι σόι άνδρας είσαι εσυ ρωτω που την κερνάς μονάχα πονο και δεν σε νοιάζει που για σένα αυτή, στο κλάμα πάλι βαλαντώνει.
4. Αν δεν μπορείς- Μαζω
Και αφού εχεις κλάψει με τα δυο προαναφερθέντα, βαλε πονεμενη φίλη το Αν δεν μπορείς και άκου τον Γιωργαρο να καταθέτει: αν δεν μπορεις να με αγαπάς όπως και εγω, αν δε μπορείς στα όνειρα σου να μαι πρωταγωνιστης, αστο καλύτερα μην το ταλαιπωρεις. Και αντε μου στο διάολο αχαίρευτε, άιντε στην μάνα σου εγω είμαι νέα γυναικα δυνατή.
3. Το μαγαζάκι της καρδιάς μου- Θηλυκός Μάικλ
Μετά τα κοριτσάκια πάμε στα μαγαζάκια. Πλέον δεν πονάμε, έχουμε φτύσει τον αχαίρευτο και τώρα υμνούμε την καινούρια αγάπη. Πλέον η καρδιά μας είναι μαγαζάκι γεμάτο φίνα πράγματα, με βιτρίνα που γράφει σε αγαπώ και μάλιστα διανυκτερεύει. Δεν είμαστε γυναικες εμείς, υπερπροσφορά είμαστε.
2. Τέσσερις- Μαζω
Και επειδή γκωσαμε με όλες τις πονεμένες, την δεύτερή θέση επάξια κράτα το αγαπημένο μου λαϊκό αγορι. Άμα τον δεις απο κοντά, το φιζικ του δεν ανταποκρίνεται στην αντριλα που αναδυει η πονεμενη ερμηνεία του, αλλά δε βαριέσαι. Εσύ νέε, εργαζόμενε, φοιτητή. Ναι εσύ, που η άτιμη σε παράτησε, οταν κατεβάζεις τα ουισκγια και την βρίζεις βάλε στην διαπασών το ασμα και δώσε πόνο. Γιατί και οι άνδρες πονάνε και στους δρόμους τριγυρίζουν, γινονται κακά παιδιά.
1. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
Από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια. Επιτέλους ηρθε η απόλυτη δικαίωσή μέσα από αυτήν την λίστα. Φοίβο, όσες τραγούδια και αν δώσεις στην Βικτόρια Χαλκιτη, οσα στιχακια γραμμένα σε χαρτοπετσέτα κανεις επιτυχίες, οσα ακατάληπτα τραγούδια και αν γράψεις, πάντα θα σε αγαπώ γιατι έγραψες το επιτέλους, το απολυτο φεμινιστικό άσμα:
Κι επιτέλους πάψε να αυτοτιμωρείσαι
που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε,
μην ξεχνάς πολύ καλύτερη του είσαι,
πάψε πια να απολογείσαι για ό,τι γίνεται
Και επιτέλους πιστεψε στον εαυτό σου,
άκου με για το καλό σου, ζήσε όπως θες
Θα βρεθεί άλλος να αγαπήσει αυτό που είσαι
Πάψε πια να προσποιείσαι πως για όλα φταίς
Υ.Γ 1 Πολλά ευχαριστώ στην Μαρία και την Ειρήνη, χωρίς αυτές η λίστα θα ήταν κατά τι, λιγότερο ενδεικτική.
Υ.Γ Είναι αδιανόητο πόσο κακό μακιγιάζ και πόσες στριφογυριστές καρέκλες έχουν αυτά τα κλιπ.
Οταν άκουσα για την blogofoivos και μην με πνίξει το εγγενές άγχος μου για τις λίστες, ένα ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Ο φίλος μου ο Θοδωρής και η αιώνια αγάπη του για τον Φοίβο. Αν δεν ήταν αυτός, δε θα χα μάθει από την στιγμή της κυκλοφορίας τους, ούτε τα μισά τραγούδια από τα παρακάτω και γιαυτό δικαιωματικά του αφιερώνω τούτη την μικρή λίστα. Φοίβο, αγόρι μου, μπορεί να μεγαλώσαμε, να ξινίσαμε και πλέον να δηλώνουμε όλοι κουλτούρα να φύγουμε, άλλα τα τραγούδια δαύτα, δε θα σταματήσω να τα αγαπώ ποτέ.
20. Τι ήμουνα για σένα- Αντώνης Ρεμος
1996, χρονιά που το υπερμεγέθες πουκάμισο είναι η τελευταία λέξη της μόδας και μια από τις τελευταίες χρονιές που ο Αντωνάκης, το λαϊκό παιδί από την Σαλονίκη μπορεί να δηλώνει εμφανώς αδυνατισμένος. Ο αοιδός τραγουδά σε ένα άδειο στούντιο με θλιβερά εφέ, κάνοντας κινήσεις που θυμίζουν ζειμπεκιά αλλά δεν είναι ζειμπεκιά. Ωστόσο, δεν μας νοιάζει γιατί λέει για σεναΝΕ τρελάθηκα με τόσο νταλγκά που οι απανταχού καψούρηδες ριγούν μέχρι και σήμερα.
19. Πορσελάνη- Κόκοτας
Ένα χρόνο μετά, ο δημιουργός Φοίβος ασχολείται με τον υιό Κόκοτα, που δυστυχώς σε τίποτα δεν μοιάζει με τον πατέρα του. Ούτε φαβορίτα έχει, ούτε πολύ ταλέντο, ούτε πολλά βαρύ τον λες, αλλά τίποτα δεν εμποδίζει τον Δημιουργό από το να καταλάβει ότι ο φέρελπις Δημήτρης θα μιλήσει στην καρδιά κάθε πονεμένου και ευαίσθητου. Με λυγμό στην φωνή, άδει για καράβια που ναυάγησαν και πορσελάνες που ράγισαν, και όλοι εμείς κάνουμε ένα αχ για τον αλητήριο που ποδοπάτησε την ευαίσθητη ψυχή μας, το γέλιο και το δάκρυ μας, τον Αύγουστο και Μάρτη μας. Αχ
18. Απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις- Ο Βασίλης της Καρδιάς μας
Χρόνια πριν τον Παντελή Παντελίδη και την παντόφλα του, ένας ήταν ο απόλυτος άρχοντας της πίστας, ο Βασίλης, ο Βασιλάκης, ο Βασίλαρος της καρδιάς μας, το άλτερ έγκο κάθε μερακλή, η φωνή κάθε πονεμένου. Με την βαθιά γκαριδοφωνάρα του, την αναπνοούλα που μοιάζει σαν να κόβεται κάθε μισό δευτερόλεπτο, την γλυκιά μορφή του, δίνει πόνο και όλοι εμείς οι πιστοί οπαδοί του, σηκώνουμε το χέρι και ξελαρυγιαζόμαστε απορώντας αν αισθάνεται τύψεις. Κακούργες, άτιμες και μοιχαλίδες, μόνο τα λούσα θέλετε και τα παιδιά τα αλήτικα, ψυχοραγούνε και πονούν για πάρτη σας.
17. Χριστούγεννα- Δέσποινα Βανδή
Θα μπορούσα να πω πολλά για την Δεσποινούλα, από αυτά τίποτα καλό δεν θα τανε. Να ξεκινήσω από την λανθασμένη πεποίθηση της ότι είναι ωραία; Πως είναι ταλαντούχα; Να μιλήσω για το γεγονός πως όσα βιντεοκλίπ στα Λονδίνα και αν γυρίσει, θα παραμείνει εσαεί μια βου τραγουδιάρα με φωνή εφάμιλλη της Μπρίτνευς; Δεν βαριέσαι όμως, αυτό το τραγούδι ακουμπά τις ευαίσθητες χορδές της ψυχούλας μου και μου θυμίζει τα Χριστούγεννα με την κινηματογραφική τους έννοια. Βέβαια, αν σκεφτείς ότι λέει την λέξη Χριστούγεννα κάπου 4374837 φορές, δεν είναι και μεγάλο κατόρθωμα, αλλά δε βαριέσαι. Ας μας αγγιξει όλους η αγάπη και ας είμαστε καλοί με το κορίτσι και τον Δημιουργό.
1999 και η απόλυτη Μούσα(καλέ ποιον πείθω, μούσα είναι μόνο η Καιτούλα), τραγουδά με τον ατάλαντο, άχρωμο, ασήμαντο Λεμπέση ένα άσμα, σχεδόν ροκ θα το χαρακτήριζα. Με ένα σέξι, ασπρόμαυρο βιντεοκλίπ που προκάλεσε τσουτσούριασμα στα απανταχού 14χρονα, οι δυο τους γράφουν μουσική ιστορία και κερδίζουν την 16η θέση σε αυτήν την λίστα. Είναι ένα τραγούδι τόσο κακό, ένα δίδυμο τόσο αταίριαστο, μια συνεργασία που δεν θα μπορούσε να λείπει. Ουτε καν σωστό φωνητικό ταίριασμα δεν κάνουν τα καμάρια μου.
15 Θα μελαγχολήσω- Καιτούλα
Once a μούσα, always a μούσα, που λένε και στο χωριό μου. Η απόλυτη Ελληνίδα Μούσα του Φοίβου, σε εποχές που η Δε-δε-δέσποινα πάλευε να περάσει κανα μάθημα στην φιλοσοφική, η Καιτούλα μας, ήταν έτοιμη να μελαγχολήσει. Να ναι η αιτία τα 3-4 σχεδόν ανήλικα αγόρια που ημίγυμνα μεταφέρουν λάστιχα; Ναι ναι το λαχανί παντελονάκι που ούτε ο Ζαχαράτος δεν θα φορούσε; Να ναι οτι αυτοκουρεύεται και σαν σύγχρονος Πίπης κλαίει το ριζικό της στα πλακάκια του μπάνιου; Μα ποιός φέρεται άσχημα στο κορίτσι; Εδώ παράτησε ολόκληρη Κοκκινου για πάρτη της ο Απόλυτος Σύζυγος και θένε να μας πείσουν ότι μελαγχολεί για κάποιον τυχάρπαστο; Ζαμέ κύριοι, ζαμέ, έχουμε φορέσει κάποτε και φορέματα χωρίς βρακί, Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ.
14. Άφησέ με μόνο - Τερζης
Ο Πασχάλης ο Τερζής, το τιμημένο αγόρι της Σαλονίκης, καταρρίπτει μύθους αιώνων και αποκαλύπτει προαιώνιες αλήθειες. Με το παλτουδάκι του, τα φρυδάκια του αλά παππούς Καραμανλής, τα μπουζουκάκια του και έναν τυχαίο λεβέντη πού χορεύει ζειμπεκιά, πάει στο λιμάνι και ανάμεσα στα καράβια, ένα πράγμα ζητά, πέντε λεπτά να τον αφήσει να κλάψει. Ψέμματα ήταν τελικά, οι άνδρες πως δεν κλαίνε, κατέρριψες σε δυο λεπτά αυτά που χρόνια λένε. Πες τα ρε Πάσχο αγόρι μου, που μας έχουν πρήξει τα συκώτια ότι οι άνδρες δεν κλαίνε μόνο δακρύζουν. Εγώ εσένα πιστεύω, να ξέρεις είσαι τόσο γλυκούλης και ζουμπουρλουδικος που εμπνέεις εμπιστοσύνη.
13. Ανάβεις φωτιές- Σχεδον Απόλυτη
Το μόνο τραγούδι που μπήκε στην λίστα του, όχι τόσο για την ποιότητα του, όσο για το βιντεοκλίπ. Με τσιγγάνικη αισθητική, μια αναφορά στον Κουστουρίτσα, την Εσμεράλδα (όχι την τυφλή, την άλλη), τον μαγκαβατούτ της Αννούλας, την Ερατώ βρε αδερφέ, το Δεσποινιώ λικνίζεται σαν άλλη περήφανη τσιγγανοπούλα. Είναι ωραίο χοροπηδηκτό τραγούδι, η αοιδός δεν έχει μεταμορφωθεί ακόμα στον Μαικλ Τζακσον και μα την Παναγίτσα της Γουαδελούπε, είναι ΔΙΠΛΟ ΒΙΝΤΕΟΚΛΙΠ, μαζί με το δέστε μου τα μάτια. Δακρύζω και μόνο που το θυμάμαι, αγνός σεβασμός.
12. Αυτο το καλοκαιρι- Θανος Καλλίρης
Για ένα πράγμα κατηγορώ τον Φοιβο. Έχει γράψει τόσα και τόσο, αλλά όχι το νου σου κύριε οδηγέ, γλιστράω στις χειρολαβές, το τραγούδι που θα έμπαινε άκοπα στο τοπ 3. Τι να κάνουμε, δεν το έχει γράψει, αλλά έγραψε το συγκεκριμένο, όπου ο Καλλίρης με ψιλή φωνούλα που θυμίζει Μπίμπερ στα 13 του, με βλέμμα υγρό, μπαλαμουτιλαζεται στην παραλία και η ευαίσθητη ψυχή ριγεί Νύχτες τ΄Αυγούστου, με φεγγάρια φιλιά, φωτιά να καίει το σώμα, φωτιά να παίρνει το στρώμα και εμείς χαμένοι σε μια αγάπη μικρή, χωρίς επιστροφή, ερωτευμένοι σε ντεκόρ θαλασσί, μαζί.
Μα ποιος δεν δακρύζει ακούγοντάς αυτόν τον ευαίσθητο στίχο; Και ποιος άνδρας ξεχωρίζει τα χρώματά και λέει ντεκόρ θαλασσί;
11. Διπλό Κρεββάτι - Πάριος
Μπορεί ο Φοίβος να έχει γράψει αλήστου μνήμης και αισθητικής στίχους όπως "Τι κάνω μόνη μου μές στο σαλόνι μου(πέρασε η μισή μου εφηβεία μέχρι να καταλάβω τι διάολο κάνεις μωρή Δέσποινα), αλλά όταν θέλει το αγόρι, ο λεβέντης, ο ντελικανής γράφει ωραία τραγούδια και τα δίνει σε κανονικούς τραγουδιστές και όχι στο εκάστοτε τσόλι κάθε εποχής. Ένα από αυτά τα πραγματικά ωραία τραγούδια είναι το εν λόγω, όπου ο τροβαδούρος του έρωτα με πόνο άδει: Διπλό το βάσανο και το παράπονό, διπλός είναι κι ο πόνος μου, διπλό κρεβάτι, και γω στην άκρη, κοιμάμαι ακόμα μόνος μου.
Πάντως για τροβαδούρος και μέγας γυναικάς, είσαι αδιάβαστος Γιάννη μου. Αν κοιμόμαστε μόνοι σε διπλό κρεβάτι, δεν γκρινιάζουμε, απλωνόμαστε διαγωνίως σαν να είμαστε αστερίες και κάνουμε ύπνους βασιλικούς. Και δεν στριμωχνόμαστε δίπλα σε καθε μια αχώριστη και αλήτισσα που τρίζει δοντια.
Για τον επόμενό μήνα, δεν έχει σινε-κριτικές γιατί είμαστε λίγο μπιζι κορίτσια. Επειδή ούτε τρου στορις βλέπω να χουμε, ο καλύτερός τρόπος για να μην βγάλει ιστούς το ιστολογιο(χαρ,χαρ αστειάκι) είναι να γράψω κάτι άλλο. Και τι καλύτερό από ενα νοστιμότατο και ταχύτατο γλυκάκι που μου πρότεινε η φίλη Πηνελόπη; Σηκώστε μανίκια και ετοιμαστείτε να συγκλονιστείτε!
Υλικά: 1 κονσέρβα ζαχαρούχο γάλα (397 gr) 350 ml κρύο νερό (ψυγείου) 2 φακελάκια βανίλια ΣΤΙΓΜΗΣ Γιώτης (100 gr ) 450 ml Κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε σαντιγί 2 πακέτα μπισκότα βανίλιας(εγώ έβαλα πτι-μπερ και oreo) 3 μεσαίου μεγέθους μπανάνες, κομμένες σε φέτες (αναλόγως πόσο σου αρέσει η μπανάνα, κανονίζεις κ πόσες θα αγοράσεις, δεν περιορίζω εγώ) Εκτέλεση
Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε το ζαχαρούχο με το παγωμένο νερό. Στη συνέχειά προσθέτουμε και τα δυο φακελάκια βανίλια ΓΙΩΤΗΣ(αν σας αρέσει αλλη γεύση, βάλτε την δε θα χαλάσουμε τις καρδιές μας) και χτυπάμε καλά, με σύρμα ή μίξερ.
Όταν ετοιμαστεί η κρεμουλα, την βάζουμε πεντε λεπτά στο ψυγείο. Οσο περιμένουμε χτυπάμε την κρέμα γαλακτος μέχρι να γίνει αφρατη σαντιγί.
Οταν ετοιμαστεί η σαντιγί, βγάζουμε την κρέμα από το ψυγείο και σιγά σιγα τις ανακατεύουμε μαζί, μέχρι να γίνουν ενα σώμα, μια ψυχή.
Τώρα που ομογενοποιηθηκαν οι δυο κρέμες, είμαστε έτοιμοι να εκφραστούμε καλλιτεχνικά.
Παίρνουμε μπολ, μπολάκια, ποτηράκια, ότι θέλουμε βρε αδερφέ και στο πάτο τους βαζουμε μπισκοτάκια της προτίμησης μας. Η συνταγή έλεγε για μπισκότα βανίλιας, εγώ δεν είχα όμως και έβαλα oreo και πτι μπερ. Εξαιρετικα βγήκαν, υποθέτω ο,τι μπισκότο και να βάλεις νόστιμο θα βγει.
Παιρνουμε λοιπόν τα μπισκότα, τα βουτάμε γρήγορα σε γάλα, ίσα ίσα να μαλακώσουν, βάζουμε και λίγο λικέρ αν ειμαστε μερακλήδες και τα τοποθετούμε στη βάση του μπολ, ποτηριού, πιάτου μας.
Από πανω τοποθετούμε κομματάκια μπανάνας και πιο πάνω το μειγμα κρέμας-σαντιγί.
Συνεχίζουμε όσο έχουμε ευχαρίστησή ή μέχρι να μας τελειώσουν τα υλικά.
Αφού τελειώσουμε το θεάρεστο έργο μας, τρίβουμε από πανω όσα μπισκότα μας περίσσεψαν και το βάζουμε στο ψυγείο μέχρι να κρυώσει. Εν συνεχεία απολαμβάνουμε υπεύθυνα και επιστρέφουμε εδώ για να καταθέσουμε την εμπειρία μας.
Υ.Γ Για ντεκορ μπορείτε να βάλετε ο,τι σας φωτίσει ο θεος πέρα απο μπισκοτοτριμματα. Προσωπικά, σε καποια ποτηράκια εβαλα τρίμματα και σε άλλα έτοιμο γλασσο γιωτης και από πανω χρωματιστές τρουφιτσες που είχα στο σπίτι.
