Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Blogofoivos

Οταν άκουσα για την blogofoivos και μην με πνίξει το εγγενές άγχος μου για τις λίστες, ένα ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Ο φίλος μου ο Θοδωρής και η αιώνια αγάπη του για τον Φοίβο. Αν δεν ήταν αυτός, δε θα χα μάθει από την στιγμή της κυκλοφορίας τους, ούτε τα μισά τραγούδια από τα παρακάτω και γιαυτό δικαιωματικά του αφιερώνω τούτη την μικρή λίστα. Φοίβο, αγόρι μου, μπορεί να μεγαλώσαμε, να ξινίσαμε και πλέον να δηλώνουμε όλοι κουλτούρα να φύγουμε, άλλα τα τραγούδια δαύτα, δε θα σταματήσω να τα αγαπώ ποτέ.

20. Τι ήμουνα για σένα- Αντώνης Ρεμος
1996, χρονιά που το υπερμεγέθες πουκάμισο είναι η τελευταία λέξη της μόδας και μια από τις τελευταίες χρονιές που ο Αντωνάκης, το λαϊκό παιδί από την Σαλονίκη μπορεί να δηλώνει εμφανώς αδυνατισμένος. Ο αοιδός τραγουδά σε ένα άδειο στούντιο με θλιβερά εφέ, κάνοντας κινήσεις που θυμίζουν ζειμπεκιά αλλά δεν είναι ζειμπεκιά. Ωστόσο, δεν μας νοιάζει γιατί λέει για σεναΝΕ τρελάθηκα με τόσο νταλγκά που οι απανταχού καψούρηδες ριγούν μέχρι και σήμερα. 

19. Πορσελάνη- Κόκοτας
Ένα χρόνο μετά, ο δημιουργός Φοίβος ασχολείται με τον υιό Κόκοτα, που δυστυχώς σε τίποτα δεν μοιάζει με τον πατέρα του. Ούτε φαβορίτα έχει, ούτε πολύ ταλέντο, ούτε πολλά βαρύ τον λες, αλλά τίποτα δεν εμποδίζει τον Δημιουργό από το να καταλάβει ότι ο φέρελπις Δημήτρης θα μιλήσει στην καρδιά κάθε πονεμένου και ευαίσθητου. Με λυγμό στην φωνή, άδει για καράβια που ναυάγησαν και πορσελάνες που ράγισαν, και όλοι εμείς κάνουμε ένα αχ για τον αλητήριο που ποδοπάτησε την ευαίσθητη ψυχή μας, το γέλιο και το δάκρυ μας, τον Αύγουστο και Μάρτη μας. Αχ
18. Απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις- Ο Βασίλης της Καρδιάς μας
Χρόνια πριν τον Παντελή Παντελίδη και την παντόφλα του, ένας ήταν ο απόλυτος άρχοντας της πίστας, ο Βασίλης, ο Βασιλάκης, ο Βασίλαρος της καρδιάς μας, το άλτερ έγκο κάθε μερακλή, η φωνή κάθε πονεμένου. Με την βαθιά γκαριδοφωνάρα του, την αναπνοούλα που μοιάζει σαν να κόβεται κάθε μισό δευτερόλεπτο, την γλυκιά μορφή του, δίνει πόνο και όλοι εμείς οι πιστοί οπαδοί του, σηκώνουμε το χέρι και ξελαρυγιαζόμαστε απορώντας αν αισθάνεται τύψεις. Κακούργες, άτιμες και μοιχαλίδες, μόνο τα λούσα θέλετε και τα παιδιά τα αλήτικα, ψυχοραγούνε και πονούν για πάρτη σας. 


17. Χριστούγεννα- Δέσποινα Βανδή
Θα μπορούσα να πω πολλά για την Δεσποινούλα, από αυτά τίποτα καλό δεν θα τανε. Να ξεκινήσω από την λανθασμένη πεποίθηση της ότι είναι ωραία; Πως είναι ταλαντούχα; Να μιλήσω για το γεγονός πως όσα βιντεοκλίπ στα Λονδίνα και αν γυρίσει, θα παραμείνει εσαεί μια βου τραγουδιάρα με φωνή εφάμιλλη της Μπρίτνευς; Δεν βαριέσαι όμως, αυτό το τραγούδι ακουμπά τις ευαίσθητες χορδές της ψυχούλας μου και μου θυμίζει τα Χριστούγεννα με την κινηματογραφική τους έννοια.  Βέβαια, αν σκεφτείς ότι λέει την λέξη Χριστούγεννα κάπου 4374837 φορές, δεν είναι και μεγάλο κατόρθωμα, αλλά δε βαριέσαι. Ας μας αγγιξει όλους η αγάπη και ας είμαστε καλοί με το κορίτσι και τον Δημιουργό.
16. Καταλληλες προυποθεσεις- Λεμπεσης/ Δε-δε-δεσποινα 
1999 και η απόλυτη Μούσα(καλέ ποιον πείθω, μούσα είναι μόνο η Καιτούλα), τραγουδά με τον ατάλαντο, άχρωμο, ασήμαντο Λεμπέση ένα άσμα, σχεδόν ροκ θα το χαρακτήριζα. Με ένα σέξι, ασπρόμαυρο βιντεοκλίπ που προκάλεσε τσουτσούριασμα στα απανταχού 14χρονα, οι δυο τους γράφουν μουσική ιστορία και κερδίζουν την 16η θέση σε αυτήν την λίστα. Είναι ένα τραγούδι τόσο κακό, ένα δίδυμο τόσο αταίριαστο, μια συνεργασία που δεν θα μπορούσε να λείπει. Ουτε καν σωστό φωνητικό ταίριασμα δεν κάνουν τα καμάρια μου. 
15 Θα μελαγχολήσω- Καιτούλα
Once a μούσα,  always a μούσα, που λένε και στο χωριό μου. Η απόλυτη Ελληνίδα Μούσα του Φοίβου, σε εποχές που η Δε-δε-δέσποινα πάλευε να περάσει κανα μάθημα στην φιλοσοφική, η Καιτούλα μας, ήταν έτοιμη να μελαγχολήσει. Να ναι η αιτία τα 3-4 σχεδόν ανήλικα αγόρια που ημίγυμνα μεταφέρουν λάστιχα; Ναι ναι το λαχανί παντελονάκι που ούτε ο Ζαχαράτος δεν θα φορούσε; Να ναι οτι αυτοκουρεύεται και σαν σύγχρονος Πίπης κλαίει το ριζικό της στα πλακάκια του μπάνιου; Μα ποιός φέρεται άσχημα στο κορίτσι; Εδώ παράτησε ολόκληρη Κοκκινου για πάρτη της ο Απόλυτος Σύζυγος και θένε να μας πείσουν ότι μελαγχολεί για κάποιον τυχάρπαστο;  Ζαμέ κύριοι, ζαμέ, έχουμε φορέσει κάποτε και φορέματα χωρίς βρακί, Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ.
14. Άφησέ με μόνο - Τερζης


Ο Πασχάλης ο Τερζής, το τιμημένο αγόρι της Σαλονίκης, καταρρίπτει μύθους αιώνων και αποκαλύπτει προαιώνιες αλήθειες. Με το παλτουδάκι του, τα φρυδάκια του αλά παππούς Καραμανλής, τα μπουζουκάκια του και έναν τυχαίο λεβέντη πού χορεύει ζειμπεκιά, πάει στο λιμάνι και ανάμεσα στα καράβια, ένα πράγμα ζητά, πέντε λεπτά να τον αφήσει να κλάψει. Ψέμματα ήταν τελικά, οι άνδρες πως δεν κλαίνε, κατέρριψες σε δυο λεπτά αυτά που χρόνια λένε. Πες τα ρε Πάσχο αγόρι μου, που μας έχουν πρήξει τα συκώτια ότι οι άνδρες δεν κλαίνε μόνο δακρύζουν. Εγώ εσένα πιστεύω, να ξέρεις είσαι τόσο γλυκούλης και ζουμπουρλουδικος που εμπνέεις εμπιστοσύνη.

13. Ανάβεις φωτιές- Σχεδον Απόλυτη 
Το μόνο τραγούδι που μπήκε στην λίστα του, όχι τόσο για την ποιότητα του, όσο για το βιντεοκλίπ. Με τσιγγάνικη αισθητική, μια αναφορά στον Κουστουρίτσα, την Εσμεράλδα (όχι την τυφλή, την άλλη), τον μαγκαβατούτ της Αννούλας, την Ερατώ βρε αδερφέ, το Δεσποινιώ λικνίζεται σαν άλλη περήφανη τσιγγανοπούλα. Είναι ωραίο χοροπηδηκτό τραγούδι, η αοιδός δεν έχει μεταμορφωθεί ακόμα στον Μαικλ Τζακσον και μα την Παναγίτσα της Γουαδελούπε, είναι ΔΙΠΛΟ ΒΙΝΤΕΟΚΛΙΠ, μαζί με το δέστε μου τα μάτια. Δακρύζω και μόνο που το θυμάμαι, αγνός σεβασμός. 

12. Αυτο το καλοκαιρι- Θανος Καλλίρης
 Για ένα πράγμα κατηγορώ τον Φοιβο. Έχει γράψει τόσα και τόσο, αλλά όχι το νου σου κύριε οδηγέ, γλιστράω στις χειρολαβές, το τραγούδι που θα έμπαινε άκοπα στο τοπ 3. Τι να κάνουμε, δεν το έχει γράψει, αλλά έγραψε το συγκεκριμένο, όπου ο Καλλίρης με ψιλή φωνούλα που θυμίζει Μπίμπερ στα 13 του, με βλέμμα υγρό, μπαλαμουτιλαζεται στην παραλία και η ευαίσθητη ψυχή ριγεί Νύχτες τ΄Αυγούστου, με φεγγάρια φιλιά, φωτιά να καίει το σώμα, φωτιά να παίρνει το στρώμα και εμείς χαμένοι σε μια αγάπη μικρή, χωρίς επιστροφή, ερωτευμένοι σε ντεκόρ θαλασσί, μαζί.  
Μα ποιος δεν δακρύζει ακούγοντάς αυτόν τον ευαίσθητο στίχο; Και ποιος άνδρας ξεχωρίζει τα χρώματά και λέει ντεκόρ θαλασσί;

11. Διπλό Κρεββάτι - Πάριος 
Μπορεί ο Φοίβος να έχει γράψει αλήστου μνήμης και αισθητικής στίχους όπως "Τι κάνω μόνη μου μές στο σαλόνι μου(πέρασε η μισή μου εφηβεία μέχρι να καταλάβω τι διάολο κάνεις μωρή Δέσποινα), αλλά όταν θέλει το αγόρι, ο λεβέντης, ο ντελικανής γράφει ωραία τραγούδια και τα δίνει σε κανονικούς τραγουδιστές και όχι στο εκάστοτε τσόλι κάθε εποχής. Ένα από αυτά τα πραγματικά ωραία τραγούδια είναι το εν λόγω, όπου ο τροβαδούρος του έρωτα με πόνο άδει: Διπλό το βάσανο και το παράπονό, διπλός είναι κι ο πόνος μου, διπλό κρεβάτι, και γω στην άκρη, κοιμάμαι ακόμα μόνος μου.
Πάντως για τροβαδούρος και μέγας γυναικάς, είσαι αδιάβαστος Γιάννη μου. Αν κοιμόμαστε μόνοι σε διπλό κρεβάτι, δεν γκρινιάζουμε, απλωνόμαστε διαγωνίως σαν να είμαστε αστερίες και κάνουμε ύπνους βασιλικούς. Και δεν στριμωχνόμαστε δίπλα σε καθε μια αχώριστη και αλήτισσα που τρίζει δοντια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: