Status Anxiety

 Το πιο συνηθισμενο κομπλιμεντο που μου κανουν είναι για το ποσο ψυχραιμος ανθρωπος ειμαι. Μου λενε μπραβο που δεν εκνευριζομαι ποτε στις ουρες ακομα και αν είναι μεγαλυτερες από την μυτη του πινοκιο όταν ελεγε ψεμματα, που δεν φαινομαι αγχωμενη στις εξετασεις, που πηγαινω στους γιατρους χωρις γκρινια, που δεν τουφεκιζω τους μαθητες μου όταν είναι αξιαγαπητοι σαν την Ματζικα Ντε Σπελ στην εφηβεια της, ακομα και όταν καθομαι και εξηγω ξανα και ξανα κατι σε οποιονδηποτε χωρις να βαρεθω και αν δω ότι δεν θελει να με ακουσει απλα υποχωρω.

  Το πιο συνιθισμενο αντι- κομπλιμεντο που μου λενε είναι ποσο γαιδαρα ειμαι. Με μαλωνουν που μπορει να περιμενω στωικα σε μια ουρα η να ειμαι αφοσιωμενη σε ότι κανω χωρις να σκεφτομαι ότι σε δεκα λεπτα πρεπει να κανω κατι άλλο, γιατι ως γνωστον το αγχος σκοτωνει και εγω αγαπω πολύ την μιζερη ζωη μου για να πεθανω τωρα που ανθιζω σαν μπουμπουκι στους αγρους της Ολλανδιας. Εκνευριζα τον κοσμο όταν εκλεινα τα βιβλια στις 9 αντε 9.30 όταν διαβαζα και ημουν ανετη και εβλεπα τηλεοραση ενώ όλα τα αλλα τα παιδια διαβαζαν ολο το βραδυ. Εχουν πει ότι το δασκαλικι, σιγα και τι είναι, αλλοι δουλευουν λατομειο, αλλοι σωζουν ζωες, αλλοι ανακαλυψαν το ιντερνετ βρε αδερφε, εσυ καθεσαι και παιρνεις περισσοτερα από τον μεσο υπαλληλο και διαβαζεις παιδακια. Το καλυτερο που μου λενε σταθερα, είναι «σιγα μην αγχωθει αυτή, είναι τοσο μα τοσο ζεν». Αυτό είναι γενικα καλο. Όταν το λενε λες και εισαι ο μικρος βουδας που δε νιωθει, είναι προσβολη και γενικα δεν κανει καλο στα νευρα μου.

  Η πραγματικοτητα, βεβαια είναι πως η φιλη μου η Ε. μου ειπε προχτες την πιο σοφη κουβεντα από ολες. Δεν εχει σημασια τι νομιζουμε εμεις για την εντυπωση που δινουμε στους αλλους, σημασια εχει τι πιστευουν οι αλλοι. Και το μαγευτικό είναι, ότι πολλες φορες, οι δυο αποψεις διιστανται τοσο πολύ που δεν παυω να εκπλησσομαι.

  Η αληθεια για μενα, αν με ρωτατε, είναι πως ειμαι πολύ αγχωτικο ατομο. Το λεω σταθερα 25 χρονια τωρα και επειδη κανεις δεν λεει να με παρει στα σοβαρα, ειπα να το γραψω και σε αυτό το ρημαδομπλογκ να μεινει καταγεγραμενο, μπας και το πιστεψει ο ερευνητης του μελλοντος που θα μελεταει γιατι πεθανα από κριση αγχους.

  Φυσικα και δυσανασχετω στις ουρες και φυσικα βαριεμαι αφορητα να κανω οποιαδηποτε δουλεια σε δημοσια υπηρεσια. Βασικα, αν δε δουλευα και αν δεν συμπαθουσα λιγο τους φιλους και την οικογενεια μου, παιζει να μην εβγαινα από το σπιτι. Αυτή η απυθμενη βαρεμαρα βασικα ηταν και ο λογος που μετακομισα μαζι με την αδερφη μου και δε ζω μονη μου, γιατι εχω παντα τον ενδομυχο φοβο ότι αν με αφησεις μονη παιζει να γινω ένα με τους τοιχους του σπιτιου. Και ναι, το λεω αυτό εγω, που ειμαι σχεδον κάθε βραδυ εξω και που μεχρι περισυ ειχα τοσες ωρες μαθηματων μαζεμενες που δεν προλαβαινα να ανασανω. Φετος που η Κριση και το ΔΝΤ μου επετρεψαν να ανασανω, περασα ένα μεγαλο μηνα του Ααυγουστου που δεν ηταν κανεις μα κανεις εδώ στο μπαλκονι μου με τους 2 έναπομειναντες φιλους μου χωρις να φτιαξω μαλλι ολο αυτό το καιρο. Ναι φιλε αναγνωστη, εγω που κυκλοφορω σαν φιγουρινι. Ναι. Αγαπητα μου παιδια βαριεμαι και να ντυνομαι, βαφομαι, σεταρω τα αξεσουαρ κάθε βραδυ αλλα το κανω γιατι α) ειμαι τοσο καλογουστο και σεμνο πλασμα β) αν βγω εξω σαν το τρολ, δε θα με παιζουν τα αλλα παιδακια, δε θα βρω ανδρα να με αγαπα, θα πεθανω μονη και ερημη αγκαλια με γατες. Και δε μου αρεσουν οι γατες.

  Φυσικα ειμαι αγχωμενη στις εξετασεις. Αν ξυπνας από τις 7 το πρωι και διαβαζεις νον στοπ με μικρα διαλειματα μεχρις τις 9 γιατι να ξενυχτησεις? Εχω γινει μαστερ στο σκονακι, γιατί παροτι ημουν διαβασμενη σε όλα γιατι ηθελα να ειμαι σιγουρη, πηγα στα 22 μου σε καρδιολογο γιατι με επιασε ταχυκαρδια λογω επικειμενων εξετασεων στο πανεπιστημιο(καλα ειμαι, αγχος ηταν) και γενικα το στομαχι μου είναι (μεχρι σημερα) τοσο κομπος που δεν την παλευω ιδιαιτερα.

  Οσο για τους γιατρους και με τρομαζουν και με αγχωνουν και φυσικα με στεναχωρουν. Εχω πει πολλακις ότι ειχα οδοντιατρικα θεματα από μικρη με αποτελεσμα ακομα και τωρα όταν παω τα ολοισια, ολολευκα, υπεροχα δοντακια μου για απλο τσεκ απ να τρεμω σαν το ψαρι. Και φυσικα αυτό, επεκτεινεται σε ολους τους γιατρους. Αλλα ναι παω, δεν ειμαι σαν την μαμα μου πχ που για να παει γιατρο πρεπει να πεσει σε κωμα. Και μετα ισως σκεφτει πως κατι δε παει καλα.

Τελος, το μεγαλυτερο πραγμα που με ταραζει, είναι όταν με λενε διπλωματισσα επειδη παντα ακουω τι παπατζα λεει ο άλλος και προσπαθω με διαλογο να βγαλω ακρη. Και φυσικα προσπαθω να ηρεμησω τα ρευματα. Εννοειται ότι εχω ακουσει πως το κανω αυτό γιατι θελω να τα χω καλα με ολους. Ισα ισα. Για να συμπαθησω ανθρωπο εγω, πρεπει να περασει από την Ιερα εξεταση του μυαλου μου και αν δεν τον βαριεμαι για καποιον από τους 2938878754 σοβαροτατους λογους που εχω στο κεφαλι μου, θα ειμαι καλη και γλυκια μαζι του. Οποτε ναι, αν σε συμπαθω προφανως και θα κατσω να μιλησω μαζι σου, δεν ανηκετε πολλοι σε αυτή τη κατηγορια οποτε προφανως και θα σπαταλησω πανω σου τον χρονο μου. Και όχι δεν είναι διπλωματια να μη θες ανθρωπους γυρω σου μουτρωμενους, παρεξηγημενους, θυμωμενους. Είναι απλη εκφραση ενδιαφεροντος και αγαπης. Νομιζω.

 Αφηστε δε, που ο μεγαλυτερος λογος που δεν μαλωνω ποτε είναι γιατι με ταραζουν οι φωνες και οι υστεριες. Αν ο άλλος μου φωναζει, με αγχωνει, με εκνευριζει, με θυμωνει τοσο πολύ που το προαναφερθεν αισθημα αγαπης εξατμιζεται. Οποτε καλυτερα μη φτασουμε στις γαιδουροφωναρες γιατι κάθε φορα που καποιος μου γκαριζει, ένα μικρο κατι σπαει μεσα μου. Και δεν είναι καλο να σπανε πραγματα μεσα σου. Νομιζω.

Τωρα φιλε,αναγνωστη θα αναρωτηθεις γιατι καθομαι και τα γραφω αυτά. Οι λογοι είναι πολλοι και απλοι μεσα στην πολυπλοκοτητα τους ή πολυπλοκοι μεσα στην απλοτητα τους.

Α) Νοιαζομαι για εκεινον τον ερευνητη του μελλοντος που λεγαμε.

Β) Κανω μια απελπιδα προσπαθεια να πεισω τον περιγυρο μου ότι ειμαι οντως αγχωδης και ότι όλα αυτά τα ψυχοσωματικα που παθαινω κατά καιρους, αγχος είναι, δεν εχω καποια μυστηριωδη ασθενεια.

Γ) Να πεισω τον λαο μου, να μην μου φωναζει. Εγω δεν φωναζω, μη το κανεις και εσυ σε μενα.

Δ) Χτες πηγα σινεμα. Ειδα το buried, ωραιο ηταν, και στο γυρισμο περπατουσα στην τρομακτικά αδεια θεσσαλονικη και ρεμβαζα. Δεν εχω καλυτερο από το να περπαταω μονη μου νυχτα και να ταξιδευουν σκεψεις στο κεφαλι μου. Κάθε φορα, λοιπον, που περιπατω, εχω ένα θεμα προβληματισμου στο κεφαλι μου. Χτες λοιπον, οσο μετρουσα τα μαγαζια που κλεισαν στο δρομο για το σπιτι και με ειχε πιασει το αγχος μου για το ποτε θα βρω φυσιολογικη δουλεια, προβληματιζομουν για την γνωμη των αλλων για μενα σε αυτό το θεμα.

Ε) Ειμαι Λεοντας με ωροσκοπο σκορπιο(νομιζω). Εχω ταση αυτόπροβολης παροτι αυτή η  εντονη ταση μου συγκρουεται με την χαμηλη μου αυτοεκτιμηση που επιβαλει να κρυβομαι από τα ματια του κοσμου. Ευτυχως που τα αστρα εχουν γενικως μεγαλυτερη επιρροη πανω μου τον περισσοτερο καιρο και δεν υπερισχυει το συγκλονιστικο ηττοπαθες DNA μου.

ΣΤ) Και στο φιναλε φιναλε, δικο μου είναι το μπλογκ ότι θελω γραφω, φωτια βαζω και το καιω, δεν θα παρω και αδεια.

Σας αγαπω ολους.