Singin' in the Rain..

Τριτη βραδυ, Σερρες, το κρυο σπαει κοκκαλα και ο Γ. mολις εχει σηκωθει απο τον υπολογιστη. Ειναι 2.30 το βραδυ, σχετικα νωρις για τον ηρωα μας αλλα ας οψεται που εχει πρωινο μαθημα, διαβασμα και ενα σωρο δουλειες να κανει. Εχει ξαπλωσει, εχει γλαρωσει και πανω που ειναι ετοιμος να πεσει στην αγκαλια του Μορφεα ακουγεται μουσικη απο πανω.

Δεν δινει σημασια, θα το κλεισουν λεει βραδυ ειναι τι στο καλο? Περναει ενα λεπτο περναει δευτερο περναει τριτο και η μουσικη οχι μονο δεν σταματα αλλα δυναμωνει.

Ταραζεται ο μικρος Γ. Αλλαζει πλευρο και προσπαθει να συνεχισει τον υπνο του. Ξαφνικα η μουσικη δυναμωνει και ακουγεται καθαρα και ξαστερα απο το πανω οροφο:

«Άσ' την να λέει, άσ' την να λέει

εκείνη μόνο ξέρει, και μέσα της θα κλαίει».

Και καπου εδω ειναι η ωρα για το καθιερωμενο φλας μπακ.

Good night and good luck..

Good night and good luck..

« Τύχη είναι θεότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, προσωποποίηση της τύχης και της ευμάρειας, του πλούτου.
Θεωρείται είτε κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης, είτε μια από τις Ωκεανίδες, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, ενώ οΠίνδαρος την αναφέρει ως κόρη του Δία.
Ιδιαίτερα στην Ελληνιστική εποχή, οι πόλεις είχαν ως προστάτιδα τη δική τους Τύχη, η οποία απεικονιζόταν συχνά σε νομίσματα, με κορώνα τα τείχη της πόλης.
Η αντίστοιχη Ρωμαϊκή θεότητα ήταν η Φορτούνα. Στην ΕλληνοΒουδιστική τέχνη της Γκαντχάρα, η Βουδιστική θεότητα Χάριτι σχετίζεται με την Τύχη και παρουσιάζεται να κρατά το κέρας της Αμάλθειας και να φορά ελληνικές ενδυμασίες.»

Πάρτη Κική(Το κορίτσι με τις χάλκινες ανταύγειες)

Η γυναίκα έχει σηκωθεί, έχει μυστηριωδώς ντυθεί και ανοίγει την πόρτα. Βγαίνει στον καθαρό αγέρα, περνάει τον δρόμο και κατευθύνεται απέναντι σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι που λειτουργεί σαν παρκινγκ. Εμείς, παρακολουθούμε τις εξελίξεις προσπαθώντας να επεξεργαστούμε τις νέες πληροφορίες και ξάφνου η Jane Doe βγαίνει από το παρκινγκ και ξαναγυρίζει προς το σπίτι. Άλλο που δε θέλουμε τρέχουμε και περνάμε τον δρόμο. Την προλαβαίνουμε στην πόρτα προσπαθούμε να της πιάσουμε κουβέντα αλλά μας συνδέει με Κάιρο. Κάπου εκεί, ο Θ.Π θεωρεί ως καλή ιδέα να πάρει τηλ την γειτόνισσα του πρώτου ορόφου να μας δώσει καμιά σοφή συμβουλή. Η Πρώην Ωραία Κοιμωμένη έχει γίνει άφαντη, εμείς παρατηρούμε το σπασμένο κουδούνι και εκεί είναι το κομβικό σημείο που η επιφοίτηση κτυπάει κατακέφαλα τον Θ.Π.

Πάρ΄την Κική λέμε!( Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται)

Μπαίνουμε λοιπόν μέσα και αποφασίζουμε να ανεβούμε πάνω μόνο τα κορίτσια για να μην νιώσει άβολα η κοπέλα. Ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια μιλώντας και η Α.Σ δεν καταλαβαίνει ότι φτάσαμε και με το που την βλέπει πατάει μια τσιρίδα. Αλλά και να μην ξαφνιαζόταν πάλι θα τσιρίζαμε αφού το θέαμα που αντικρίσαμε δεν είχε μεγάλη συνάφεια με τις περιγραφές του Θ.Π.Η κοπέλα δεν ήταν κοπέλα αλλά μια σχεδόν 40 γυναίκα. Επίσης δεν ήταν γυμνή αλλά φορούσε όλα της τα ρούχα, τα παπούτσια και την τσάντα αλλά όχι το παντελόνι. Τέλος, η ευτραφής σιλουέτα της σκότωσε τις προσδοκίες των υπολοίπων αγοριών της παρέας(αλλά και κάθε αγοριού που έμαθε το συμβάν μετα) αφού όλοι περίμεναν μια καλλίπυγο και ολοτσίτσιδη ξανθιά γαλανομάτα . Και αντι αυτού είδαν μια καζουαλ ντυμένη χοντρού λα σαραντάρα.
Κοιτάμε από δώ κοιτάμε από εκεί, αρχίζουμε να την ψιλοσκουντάμε και να προσπαθούμε να την ξυπνήσουμε. Τίποτα αυτή. Και ενώ εμείς είμαστε προσηλωμένες στο πικ πικ σκούντημα, ξάφνου προβάλει από την στριφογυριστή σκάλα το κεφαλάκι του Γ. Α που μας κοιτάει όλο απορία. Το θέαμα είναι τόσο αστείο που αρχίζουμε να χαζογελάμε, ανεβαίνει και ο Λ.Μ και είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα. Τα κορίτσια να κλαίμε από τα γέλια, τα αγόρια να κοιτάνε την γυναίκα λες και βλέπουν σπάνιους ελέφαντες και ο Θ.Π να μας μαλώνει που είμαστε τόσο γαϊδούρια. Αλλά ο Θεός αγαπάει τους κλέφτες αγαπάει και τον νοικοκύρη και εκείνη την στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο. Η Ωραία Κοιμωμένη ψιλοσηκώνεται και αρχίζει να ψάχνει στην τσάντα της για το τηλέφωνο. Και επειδή εμείς είμαστε μεγάλοι μάγκες πατάμε μια τρεχάλα. Τι Σπύρος Λούης και τι Κεντέρης, σε ένα λεπτό είμαστε στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Η δράση μεταφέρεται απέναντι και κάπου μεταξύ αμπλεοφιλοσοφίας για το συμβάν και κλεφτών ματιών στην πόρτα γίνεται το απόλυτο twist. Ανοίγει η πόρτα και βγαίνει η κοπέλα. Φορώντας παντελόνι! Παντελόνι; Γιατί φοράει παντελόνι; Που το βρήκε; Πόσο έλειψε τέλος πάντων; Που πάει;

Πάρ΄την Κική!( Η Αόρατη Απειλή)

Πρωταγωνιστές: Θ.Π, Λ.Μ, Α.Σ, Γ. Α και η αφεντιά μου.
Ημερομηνία: 15 Αυγούστου 2009 προς ξημερώματα 16ης.
Που: Στο σπίτι του Θ.Π κάπου στην Θεσσαλονίκη.


Είναι 5 η ώρα το πρωί και ξαφνικά το τηλέφωνο χτυπάει. Ακούγεται μια φωνούλα λίγο ταραγμένη λίγο απορημένη «Είναι μια κοπέλα στα σκαλιά μου!», «Εεεεεεεεε;».
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ξημερώνει 15 Αυγούστου στην άδεια Θεσσαλονίκη. Η ζέστη αποπνικτική, όλοι σε διακοπές ή στα χωριά τους και έχουμε μείνει οι γνωστοί πέντε να μετράμε τα πλακάκια του πεζοδρομίου και αναρωτιόμαστε τι μπορούμε να κάνουμε. Μάλιστα η ανάγκη να κάνουμε κάτι πραγματικά όμορφο είναι πιο επιτακτική αφού ο Θ.Π τρεις μέρες μετά παρουσιάζεται στο στρατό. Μετά από διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων καταλήγουμε να πάμε στα μπουζούκια αφού έχουμε πολύ καιρό να πάμε. Με πιάνει λοιπόν το μανιάτικο, αν και γενικά δε συνηθίζω να επιμένω και αποφασίζουμε να πάμε Μακρόπουλο.

Ήταν ενά μικρό παόκι που ηταν α-α-αταξιδευτο..

Πρωταγωνιστές: - Λ.Μ, αγαπημένος φίλος.
- 4 τύποι
- 100 οργισμένοι τύποι.

Μέρος: Κεντρική Βιβλιοθήκη ΑΠΘ

Πότε: Ένα φθινοπωρινό μεσημέρι.


Μεσημέρι Σεπτεμβρίου. Ζέστη. Ντάλα Ήλιος.
Ο ήλιος τυφλώνει τους βιαστικούς διαβάτες αλλά όχι τον Λ.Μ που φορώντας τα μαύρα του γυαλιά περπατά όλο κέφι μέσα στην Πανεπιστημιούπολη για να συναντήσει τον ξάδερφο της καρδιάς μας για καφέ.

Τίνος είναι βρε γυναίκα η γριά;

Πρωταγωνιστές: -  Ε.Κ, ετών 19, φίλη και συνοδοιπόρος σε αυτόν τον άδικο ντουνιά.

-          Ανώνυμη γριούλα

 Μέρος: Το σπίτι της Ε.Κ, κάπου στην Θεσσαλονίκη.

Πότε: Ένα φθινοπωρινό βράδυ του σωτήριου έτους 2009.

  Θεσσαλονίκη, περίπου 1 το βράδυ. Η Ε.Κ έχει βάλει μπιτζαμούλες και δουλεύει πάνω στο νέο της πόνημα για την Θεωρία των Χορδών. Ξαφνικά, ακούγεται ένα χτύπημα στην πόρτα. Η Ε.Κ δεν δίνει σημασία, ποιος άλλωστε θα χτυπούσε την πόρτα της τόσο αργά; Πίνει μια γουλιά καφέ και συνεχίζει την εργασία της. Ξανά το χτύπημα, πιο έντονο, πιο επίμονο. Η Ε.Κ σηκώνεται και κοιτάει από το ματάκι. Έκπληκτη βλέπει μια άγνωστη αλαφιασμένη γριούλα. Το χτύπημα συνεχίζεται, και ακούγεται η φωνή της γριούλας που ζητάει βοήθεια.

  Ανάστατη η Ε.Κ ανοίγει την πόρτα και σαν στρόβιλος μπαίνει μέσα η περίεργη επισκέπτης. « Θέλω βοήθεια, έγινε κάτι πολύ σοβαρό». Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες της Ε.Κ να μάθει τι το τόσο σοβαρό συνέβη, η γριούλα είναι ανένδοτη. Στο τέλος της λέει ότι ψάχνει την κόρη της τάδε και αφού επιβεβαιώνει ότι αυτή η τάδε είναι η μητέρα της φίλης μου, ζητάει επιτακτικά να μιλήσει μαζί της.

Χαιρετώ σας!

  Μιας και ζούμε στην εποχή της πληροφόρησης, αποφάσισα να συμβάλω και εγώ όσο μπορώ στην ενημέρωση σας. Επειδή όμως, για πολιτική, οικονομία, αθλητικά, τηλεόραση και δε συμμαζεύεται υπάρχον δεκάδες άλλοι που γράφουν καλύτερα και εγκυρότερα εγώ αποφάσισα να εξασκήσω το αγαπημένο μου χόμπυ. Οχι, όχι δεν εννοω την χαρτοκοπτική. Όχι, ούτε το πατινάζ επι πάγου. Αλλα τις true stories. Τι εστι τρου στορυ?


     Θα δείτε..