All I Want for Christmas

 Τον τελευταίο καιρό όπου και αν στρέψεις το βλέμμα σου θα δεις λίστες με resolutions για το χρόνο που έρχεται όπως επίσης και λίστες με πράγματα που συνέβησαν την χρονιά που αργοσβήνει. Στις λίστες του 2011 είναι θαρρείς, λες και ο κόσμος θέλει να ξορκίσει ο,τι κακό του έχει συμβεί, να κάνει την ενδοσκόπηση του, να βρει τα δυνατά και τα τρωτά του, μα πάνω απ όλα να θυμηθεί Στις λίστες για το 2012, βλέπεις μόνο ελπίδα και όνειρα. Άλλωστε τι θα ήμασταν χωρίς βαθιά ριζωμένη ελπίδα πως όλα καλά θα πάνε; Τραγούδι των Σταβέντο θα μου πεις, αλλά μη γίνεσαι προφανής, αναγνώστη Αν κοιτάξεις προσεκτικά θα δεις ότι όλοι πάνω κάτω ζητάνε τα ίδια, υγειά, αγάπη, μια ζεστή αγκαλιά, μια δουλειά και ύστερα προσθέτουν όλα τα υπόλοιπα.

 Κανονικά φίλε αναγνώστη, τώρα θα πρεπε να κάνω και εγώ λίστες, άλλα αλήθεια δεν μπορώ. Μεγάλο βάσανο η λίστα, πότε δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα, αλλά μπορώ να δηλώσω ότι το 2011 τηρούμενων των αναλογίων και της αδιανόητης κρίσης, ήταν προσωπικά μια καλή χρονιά. Ξεφύλλισα το άλμπουμ των φωτογραφιών, πολύ μαζεμένη χρονιά, που πήγαν τα αλλοτινά γλέντια και χαρές κάθε τρεις και λίγο; Δε βαριέσαι μωρέ, έχω τόσες στιγμές να θυμηθώ, που γεμίζω δέκα άλμπουμ και μου περισσεύουν άλλες τόσες. Δε θα στις πω όμως,αναγνώστη, είναι δικές μου και παρότι μπλέκονται σε ένα κουβάρι στο μυαλό μου, θα ναι πάντα εκεί να μου φέρνουν χαμόγελο στα δύσκολα.

  Ξεκίνησε με μένα, χειρουργημένη, άλλα αν το σκεφτώ λίγο, το χειρουργείο ήταν καλύτερο γούρι από πολλά ξενύχτια και ποτά που με συντρόφευαν στο προυπάντισμα παλιότερων ετών Πέρασα σε μια σχολή που ήθελα πολύ, παρότι πιθανότατα δεν θα με ωφελήσει (επαγγελματικά) πουθενά, άλλα δε πειράζει Η συγκεκριμένη απόφαση πάρθηκε κυριολεκτικά μέσα σε μια στιγμή, υλοποιθηκε μέσα σε δυο και έβαλε τέλος σε διχογνωμίες και δισταγμούς πολλών ετών Ακόμα και αν το πτυχίο γίνει μια κορνίζα διπλά στο πρώτο μου πτυχίο, πάντα θα μου θυμίζει ότι ο τολμών νικά και ότι τελικά όλα στο μυαλό μας είναι. Αν βεβαία, είχα πάρει τα ίδια ρίσκα και σε κάνα δυο άλλες περιπτώσεις, ίσως να χα διαγράψει μερικά πραγματάκια ακόμα από την λίστα των πραγμάτων που δεν ξέρω που οδηγούν, άλλα είπαμε, φίλε αναγνώστη, baby steps, κανείς δεν ξεκίνησε ένα ταξίδι τρέχοντας Η δε σχολή και οι καθηγητές της, τόσο υπέροχοι όλοι, που μοιάζουν σαν ψέμα Φτου φτου.

  Επίσης, την ίδια χρονιά, τουλάχιστον είχα μια δουλειά, ανασφάλιστη μεν, άλλα δουλειά Σε εποχές που οι ρακοσυλλέκτες, οι άστεγοι, οι καταχρεωμένοι αυξήθηκαν κατακόρυφα, τουλάχιστον έχω να λέω, ότι είχα ένα εισόδημα Ούτε κατά διάνοια, μεγάλο ή αρκετό έστω, άλλα τουλάχιστον υπαρκτό Μη με μαλώνεις, αναγνώστη, δεν επαναπαύομαι, δεν είναι αρκετό, άλλα τουλάχιστο είναι κάτι Επίσης, το 2011 όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ ήταν καλά στην υγειά τους και δεν αντιμετώπισαν κάποιο ιδιαίτερα σοβαρό πρόβλημα Αν σκεφτείς ότι το 2010 κάθε οικογένεια που γνωρίζω έχασε κάποιον και ότι εγώ είχα ρημάξει τους γιατρούς, δόξα τους θεούς να λέμε Γιατί φίλε αναγνώστη, χίλια κότερα να έχεις, αν δεν έχεις την υγειά σου, τα μπικικίνια είναι ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου.

  

  Το 2011, ήταν η χρονιά που με δίδαξε ότι αν δεν ανοίξεις το στοματάκι σου να διεκδικήσεις αυτό που θες, ο άλλος δεν πρόκειται να στο δώσει από την καλή του την καρδιά Θες γιατί δεν θέλει, θες γιατί δεν νοιάζεται, θες γιατί η μοίρα σου η μαύρη στα φέρνει όλα ανάποδα, πάντα θα υπάρχει κάποιος που σου ταράζει το νευρικό σύστημα. Συμβουλή από μένα για σένα, αναγνώστη, άνοιξε το στοματάκι, ζητά και ίσως λάβεις Το 2011, ήταν η χρονιά που συνειδητοποίησα ξανά και ξανά ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει με πολύ λίγα, να προσαρμοστεί, να παλέψει μέχρι τέλους και να μην παραιτηθεί Με πικρά συνειδητοποίησα όμως, ότι ο άνθρωπος πάντα θα θέλει την καλοπέραση και την ευκολία, ακόμα και όταν δεν έχει κανένα λόγο για να τα αξιώνει. Είδα ανθρώπους να πηγαίνουν πανάκριβες διακοπές, να αγοράζουν ένα σωρό πολυτέλειες, να ξοδεύουν λεφτά που δεν έχουν και τρόμαξα με την ματαιοπονία που μας περικυκλώνει.

  Επίσης, το 2011 ήταν η χρονιά που ένιωθα την διαδικτυακή αγάπη, παρότι πότε δεν αμφέβαλα ότι υπάρχει Ο λαός του τουητερ μάζεψε χιλιάδες ευρώ για μια άρρωστη κοπέλα, αποδεικνύοντας ότι δεν είμαστε όλοι αδιάφοροι και δήθεν, έμενα με βοήθησαν σε κάτι πιο μικρο βοηθώντας να μαζέψω 100 ερωτηματολόγια με πλήρη στοιχειά για έναν φίλο(ποιος θα το πίστευε ε;) Πολλοί καινούριοι φίλοι, που δεν έχω δει και ίσως δεν δω πότε, άλλα είναι όμορφη παρέα Ένας τέτοιος φίλος, ο Σταύρος, με βοήθησε να ξεστηθώσω ένα γραφείο που χάριζε η Γλυκά, ανιδιοτελής, χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς να με έχουν ξαναματαδεί. Πολύ μικρο, σιγά θα μου πεις, έμενα όμως μου άρεσε πολύ σαν πράξη.

 Το 2011, ήταν η χρονιά που είδα έμπρακτα αυτό που πάντα ήξερα Αν έχεις καλή παρέα, χαμόγελο και όρεξη μπορείς να περάσεις καλά ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, ακόμα και αν δεν έχεις ευρό για ξόδεμα Αν ένα κάλο έκανε η κρίση, είναι ότι μας μάζεψε πάλι στα σαλόνια μας, παρέα με το φθηνό κρασί μας και τα επιτραπέζια. Σου ακούγεται μίζερο, φίλε αναγνώστη; Έμενα διόλου.

 Το 2011, έγιναν και άλλα πολλά, πάρα πολλά Είδα όμορφες ταινίες, διάβασα πολύ, πήγα σε όμορφα μέρη, πήγα τέλειες, άψογες, φοβέρες, διακοπές με την καλύτερη παρέα του ντουνιά, έβαλα την καλύτερη παρέα του ντουνιά να με βοηθά στις εργασίες μου και αυτοί το έκαναν χωρίς να δυσανασχετήσουν λεπτό, συνειδητοποίησα ότι είμαι ένα μάλλον τυχερό κορίτσι γιατί εχω σπίτι, υγεία, οικογένεια, φίλους απο το σχολείο που αγαπιόμαστε ακομα, γέλασα με την καρδιά μου, έχασα τον ύπνο μου από εφιάλτες που δεν ήξερα ότι υπάρχουν, αγχώθηκα στα όρια της κατάρρευσης, διάβασα για την σχολή στα όρια της υπερκόπωσης, έβαψα τα μαλλιά μου καροτί, στεναχωρήθηκα και σίγουρα στεναχώρησα, πέτυχα, απέτυχα, μπερδεύτηκα, ξεμπερδεύτηκα άλλα δε βαριέσαι, Άλλοι έχασαν τα πάντα, άλλοι δεν είχαν άνθρωπο να πούνε καλήμερα.

Τι εύχομαι για το 2012, πέρα από το αυτονόητο υγειά και χαρά; Μεγάλη υπομονή για όλους μας, γιατί θα την χρειαστούμε Και να χάσω πέντε κιλά.

Χρόνια πολλα και καλά σε όλους!

The Twilight saga

Τα παρακάτω ριβιού έχουν ήδη δημοσιευτεί στο gtvs και απλώς τα αναδημοσιεύω. Δικά μου είναι  αλλά μεγάλη η χάρη του saga, δεν θα τα ξαναγραφα από την αρχή. Αν δεν έχετε δει τις ταινίες  μην διαβάσετε, υπάρχουν σποιλερ.

Breaking Dawn p.1 (2011)

Σήμερα γά-, σήμερα γάμος γίνεται (δις)
σ’ ωραίο περιβόλι, σ’ ωραίο περιβόλι (δις)

Σήμερα απο-, σήμερα αποχωρίζεται (δις)
η μάνα από την κόρη, η μάνα από την κόρη (δις)

Γαμπρέ τη νύ-, γαμπρέ τη νύφη ν’ αγαπάς (δις)
Να μην την εμαλώνεις, να μην την εμαλώνεις (δις)

Σαν το βασί-, σαν το βασιλικό στη γη (δις)
να τηνε καμαρώνεις, να τηνε καμαρώνεις (δις)

Σήκω περή-, σήκω περήφανε αητέ (δις)
κι άνοιξε τα φτερά σου, κι άνοιξε τα φτερά σου (δις)

Να πεταχτεί, να πεταχτεί η πέρδικα (2)
που ’χεις στην αγκαλιά σου, που ’χεις στην αγκαλιά σου (2)

Υπόθεση:

Η Μπέλα και ο Εντουάρντ επιτελούς παντρεύονται, επισφραγίζοντας έτσι την επική τους αγάπη. Το ονειρεμένο τους Honeymoun όμως διακόπτεται απρόσμενα όταν η Μπέλα μένει έγκυος. Τι θα είναι το παιδί που θα γεννήσει και πόσο κίνδυνο αποτελεί για την ίδια άλλα και ολόκληρη την ανθρωπότητα? Εναα νέο κεφάλαιο στην ζωή όχι μόνο της Μπελάς άλλα και της φυλής των βαμπίρ είναι έτοιμο να ξεκινήσει.

Η ταπεινή μου άποψη:

  Πάντα μου άρεσαν οι ρομαντικές ιστορίες αγάπης και δεν το χω κρύψει και πότε Είναι ωραίο να βλέπεις εξιδανικευμένους έρωτες και επικές ιστορίες αγάπης, ειδικά στις τόσο κυνικές εποχές που ζούμε Οι άνδρες ιππότες που φέρονται τις γυναίκες σαν πριγκιπισσες δεν υπάρχουν πια, ενώ από την μεριά τους πολλές γυναίκες, στην προσπάθεια τους να αποδείξουν την άξια τους πετάξαν από απάνω τους την χρυσόσκονη, ποδοπάτησαν τον ρομαντισμό και γύρισαν την πλάτη στο παλιό, κάλο ρομάντζο   

  Μια τέτοια εισαγωγή, ίσως σας προδιαθέτει ότι κατά την ταπεινή μου άποψη, η Χαραυγή είναι το ρομάντζο που ζέστανε την παγωμένη μου καρδιά και γέμισε με δάκρυα τα συγκινημένα μου ματάκια Αν και είμαι η πρώτη που συγκινούμαι με γάμους και χάρες, μόνο στην ιδέα του “κάτι παλιό, κάτι και καινούριο, κάτι δανεικό, κάτι μπλε”, η συγκεκριμένη ιστορία πέρασε και δεν ακούμπησε Για την ακρίβεια, είναι η απόδειξη πως μπορείς να φας δυο ώρες απεραντολογώντας, χωρίς να δείξεις τίποτα ουσιαστικό, χωρίς κορύφωση, χωρίς σασπενς, χωρίς ενδιαφέρον.

  Άλλα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή Το πρώτο μέρος της ταινίας, είναι ο γάμος του ζευγαριού Υπέροχο σκηνικό, λιτό και κομψότατο νυφικό, δυο-τρεις αιματοβαμμένοι εφιάλτες και έχω ήδη ανακαθίσει στην καρεκλα μου, περιμένοντας μεγάλα πανηγύρια Φευ όμως Η σκηνή του γάμου έχει μια Μπέλα σαν δαρμένη γάτα, να περιφέρεται πανικόβλητη και να μην δείχνει καθόλου ευτυχής Θα μου πεις, έχει τα δικιά της η κοπέλα, δεν είναι λίγο και αυτό που περνάει Δεν την υποχρέωσε κάνεις όμω,ς και είναι τουλάχιστον ανόητο από πλευρά σεναρίου-σκηνοθεσίας που αναλώθηκαν σε μακρόσυρτα πλάνα, βουβά βλέμματα και χαζομάρες αντί να δείξουν τον έντονο συνδυασμό χαράς και φόβου που ένιωθαν αμφότεροι Μετα από αυτό φτάνουμε στο ακόμα πιο ξενέρωτο Honeymoun που πάρα τις κάμποσες χαριτωμένες και αστείες στιγμές δεν έβγαζε ούτε το πάθος ούτε την ζωντάνια που θα πρεπε να εκπέμπουν οι σκηνές ενός νιόπαντρου τρελά ερωτευμένου ζευγαριού Για την ολοκλήρωση της σχέσης τους, δεν θα πω πολλά, είναι και ολίγον σποιλερ το τι και πως, άλλα ρε φίλε, τόσο μπιρι μπιρι και ανάλυση ούτε ο Ασκητής με τους ασθενείς του δεν κάνει

Στο δεύτερο μέρος τα πράγματα είναι αρκετά καλύτερα Η Μπέλα είναι έγκυος, άλλα ποιος μπορεί να χαρεί? Κάνεις δεν ξέρει τι είναι το παιδί που θα γεννήσει, το οποίο κιόλας της ρουφά την ζωή και την καθιστά ένα ανθρωπινό ερείπιο Αυτό μάλιστα, είναι αρκετά ενδιαφέρον και η ταινία χτίζει, χτίζει, χτίζει και μένει στο χτίσιμο γιατί πάλι μηδέν εις το πηλίκον Καμιά κορύφωση, καμιά σοβαρή μάχη, καμιά ιδιαίτερη αγωνιά Κριμα, κρίμα, κρίμα γιατί θα μπορούσαν να το κάνουν σαν θρίλερ, σκοτεινό, γεμάτο εφιαλτικά οράματα και ξεσπάσματα άλλα μπαααααα. Αντι αυτού αναλωνόμαστε πάλι σε βουβά βλέμματα γεμάτα πόνο και άφθονη ανάλυση.

Το πρόβλημα της εν λόγω ταινίας, δεν είναι άλλο από τον ρυθμό της. Είναι τόσο άνευρη, τόσο ξενέρωτη, τόσο αργόσυρτη που καταλαβαίνεις ότι το κάνουν για να γεμίσουν το δίωρο και σε ταράζουν παραπάνω Ακριβώς με το ίδιο κεντρικό στόρι, κάποιος άλλος θα έκανε μια αξιοπρεπή ρομαντική ταινία Οι δημιουργοί όμως όλου του saga, έχουν κλειδώσει σαν tarrge group τα εφηβακια ή τις αιώνιες ρομαντικές ψυχές και δεν κάνουν καν τον κόπο να δώσουν μια πιο ενήλικη προσέγγιση στο όλο εγχείρημα Οι σκηνές σεξ υπονοούνται, η αιματοβαμμένη σκηνή στο τέλος είναι πιο πολύ σιχαμένη πάρα τρομακτική και η αδιανόητη ηθοποιία των πρωταγωνιστών συνθέτουν το σκηνικό της απογοήτευσης. Μην έχοντας δε κανένα χτίσιμο των δευτερευόντων χαρακτήρων σε αποτρέπει από το να νοιαστούμε κυριολεκτικά, γιατί ξέρεις ότι δεν θα γίνει κάτι σημαντικό σε κάποιον από αυτούς Και αφού ούτε στους τρεις θα συμβεί κάτι, τότε για ποιο λόγο ακριβώς να νοιαστούμε?

Ωστόσο, για να μην λέτε ότι είμαι αφοριστική, θα πω ότι όντως είναι αστεία σε διάφορα σημεία, είχε(πάλι) γαμάτη μουσική, ωραιότατη σκηνοθεσία/φωτογραφία/παραγωγή τελειώνει σε πολύ κάλο σημείο που σου εξάπτει την περιέργεια για το grand finale και είναι πολύ πολύ πολύ καλύτερο από το ανεκδιήγητο 2ο και το φλύαρο 3ο. Αν κόψουν τις σοβαροφανείς μελοδραματικές ερμηνείες, αν έχουν κανονικές μάχες και αν το τρέξουν λίγο, ειλικρινά το πιστεύω ότι μπορεί το τελευταίο μέρος της σειράς να είναι ενδιαφέρον. Λίγο παθος, λιγο ένταση, φωναξτε και λίγο αντι να μοιάζετε σαν μαστουρωμένοι. Κανει καλό.

Sex spoiler.

Γιατί στα κομμάτια τρεις ταινίες τώρα μας έπρηξαν τα συκώτια οτι δεν μπορούν να κάνουν γλυκό  ρομαντικό έρωτα? Έτσι όπως το παρουσίασε ο Εντι, φαινόταν λες και θα γινόταν η Δευτέρα Παρουσία. Όπως ακριβός πειραματίστηκαν την γαμήλια νύχτα, δεν θα μπορούσαν να δοκιμάσουν και μια άλλη φορά? Και αν ναι, όντως δεν προχωρούσε το θέμα τότε να βρίσκαν μια άλλη λύση. Να ταραχτώ τώρα ότι όλα αυτά τα περί αυτοσυγκράτησης δεν είναι ρομαντικά άλλα μια εσκεμμένη προσπάθεια προώθησης συντηρητικών ιδεών? Σαφώς και δεν είμαι της άποψης να κάνουν τα χίλια μύρια οι έφηβοι, άλλα όλος αυτός ο αφορισμός του προγαμιαίου σεξ μου χτύπησε στον εγκέφαλο. Και ακόμα περισσότερο μου χτύπησε στον εγκέφαλο, η αδιανόητη επίμονη της(κούνια)Μπέλα να βαμπιριασει και η παντελής αδιαφορία όχι μόνο για το δώρο της ζωής άλλα και για αυτούς που αφήνει πίσω. Το να είναι μαζί με τον Εντι, το δέχομαι σαν ρομαντική σκέψη, άλλα το πέταγμα των 18 της χρόνων στα σκουπίδια, τόσο ελαφρά την καρδιά δε το χωράει το μυαλό μου. Ίσως δεν θα πρεπε να δίνω τόση σημασία σε μια ταινία, άλλα επειδή ακριβώς απευθύνεται σε εφήβους, με ενοχλεί που περνά σαν ρομαντισμό και αυτοθυσία το να κάνεις κακό στον εαυτό σου. Τουλάχιστον στην ταινία δεν είχαμε καμιά ηλίθια σκηνή εθελοντικού βαμπιριασματος αλλά το όλο θεματακι το πασαραν ωραία.

Eclipse(2010)

Υπόθεση:

Το Σιατλ μαστίζεται απο μια σειρά μυστήριων φόνων, η Βικτώρια ζητά εκδίκηση, η Μπελα προσπαθει να ισορροπησει αναμεσα στον Εντουαρντ και τον Τζεικομπ γνωρίζοντας πως κάθε απόφασή της μπορεί να πυροδοτήσει την αιώνια διαμάχη ανάμεσα σε βρυκόλακες και λυκάνθρωπους..

Η ταπεινή μου άποψη:


Οταν πηγα να δω την ταινια χτες, ειχα τον ενδομυχο φοβο οτι θα αντικρυσω το χαλι της δευτερης αλλα τελικα διαψευστικα. Οχι πανηγυρικα προφανως, αλλα αν μη τι αλλο η ταινια με ικανοποιησε για το ειδος της. Τελεια δεν ειναι σε καμια περιπτωση, αλλα περασα ευχάριστα το διωρακι μου και παροτι ουσιαστικη εξελιξη δεν υπαρχει δεν βαρεθηκα καθολου.

Στην εξοδο μου απο το σινεμα σκεφτόμουν οτι το μεγαλυτερο μειονεκτημα του saga ειναι οτι η συγγραφεας των βιβλιων εχει απλωσει σε 4 συνεχειες μια ιστορια που ωραιοτατα θα χωρουσε σε δυο και παροτι τα βιβλια δε τα εχω διαβασει οδηγουμαι σε αυτο το συμπερασμα αφου οι ταινιες ειναι αρκετα πιστες μεταφορες οπως ακουω. Ειδικα η δευτερη ταινια ηταν τοσο φλυαρη που θα μπορουσε να διαρκει μιση ωρα και σε συνδυασμο με την Εκλειψη να αποτελουν μια ενιαια ταινια που κρατα το ενδιαφερον.

Για να μη λετε οτι κανω ριβιου ισα ισα για να γκρινιαξω εκανα μια λιστα με συν και πλην οπου συνοψιζω τι μου αρεσε και τι οχι στην νεα αυτη βαμπιροταινια:

Θετικα:

* Η υπεροχη πρωτη σκηνη που προετοιμαζει οτι θα δουμε κατι πιο ενηλικο, πιο τρομακτικο, πιο ατμοσφαιρικο. 

* Η σπιντατη σκηνοθεσια με τους λυκανθρωπους και τα βαμπιρ να τρεχουν σαν τον ανεμο, να πηδανε σε δεντρα να κανουν μαγκιες στις σκηνες μαχης. Πειτε οτι θετε εμενα κατι τετοιες γρηγορες σκηνες με κανουν να χτυπαω χαρωπα παλαμακια.

* Η παντα υπεροχη φωτογραφια. Ενω στο τομεα των εφε χανουν πολυ εως παρα πολυ, η φωτογραφια σε συνδυασμο με τα ρουχα των ηθοποιων και το βαψιμο τους, δινουν ενα αρκετα κουλ αποτελεσμα.

* Η ωραια μουσικη που δενει παντα ομορφα με τις σκηνες.

* Το χιουμορακι. Ναι, ειπα χιουμορακι. Καλα μη φανταστειτε οτι κλαις απο τα γελια, αλλα συγκριτικα με τις δυο προηγουμενες που ολοι περιφερονταν με μια εσανς καταθλιψης να τους περικυκλωνει εδω εχουμε 4-5 πολυ χαριτωμενες σκηνες που με εκαναν να γελασω. Οχι γελοιες του στυλ βγαζω μπλουζα για να σκουπισω γρατζουνιά, αλλα αστειες. Λιγο ταλεντο να ειχαν οι πρωταγωνιστες οταν λενε τις ατακες τους και ολα θα ηταν τοσο πιο ομορφα.

* Η Ντακοτα και η Μπραυς που πειθουν σαν τρομαχτικες παντοδυναμες βαμπιρελες. Ειδικα η μικρη ειναι σοκ και δεος σε καθε εμφανιση της.

* Τα φλας μπακ. Απλα τα λατρευω οπου και αν τα δω.

Αρνητικα:

* Η αταλαντοσυνη του πρωταγωνιστικου τριγωνου σε σημειο που καταντα ενοχλητικο πως τρια ομορφα μουτράκια δεν μπορουν να πεισουν ουτε τοσο δα. Ειδικα ο Πατισον αν δεν ηταν ομορφος, αμφιβαλω αν θα τραβουσε την προσοχη και το τρελο ειναι οτι δε ξερω αν φταινε οι ηθοποιοι η αν ειναι σκηνοθετικη οδηγια αλλα πραγματικα με ενοχλουν. Αντιθετως, ολοι ολοι ολοι οι περιφερειακοι ρολοι ειναι ωραιοτατοι και οι ηθοποιοι αποδιδουν ευστοχα τις οποιες ερμηνευτικες απαιτησεις των ρολων τους.

* Η μηδενικη ερωτικη χημεια μεταξυ του ζευγαριου. Εχω καιρο να δω τοσο αχρωμο και αοσμο ζευγαρι σε ταινια. Τα φιλια τους ειναι ξενερωτα και αυτη η Μπελα νομιζω το χει ταμα να κοιταει παντα το πατωμα, δεν εξηγειται αλλιως.

* Η ποινικοποιηση του σεξ. Ξερω οτι αυτο γραφουν τα βιβλια αλλα ειναι τουλαχιστον γραφικο, εν ετει 2010 να υπαρχει τοσο εντονα μορμονικη προσεγγιση του θεματος. Ειναι σαφες οτι απευθυνεται σε μικρες ηλικιες αλλα ημαρτον ρε παιδια.

* Ο ξεβρακωτος Τζεικομπ. Καλα αυτο δε το λες και αρνητικο γιατι θαυμαζουμε κοιλιακους αλλα μπλουζακια δεν εχει αυτο το αγορι? Ειπαμε, εχεις σωματαρα, το καταλαβαμε, βαλε κανα ρουχο θα πουντιασεις.

* Η απιστευτη φλυαρια της ταινιας. Προσωπικα οπως προειπα μου αρεσε, αλλα ειλικρινα πολυ μπλα μπλα βρε αδερφακι μου για να καταληξουμε παλι σε αυτα που ξεραμε. Μηδεν σοβαρος προβληματισμος, μηδεν αγωνια, ηδη μαντευουμε το φιναλε.

* Η πεισιθανατη περσονα της Μπελα. Το χα πει και στο αλλο ριβιου αλλα αληθεια με χτυπαει στον εγκεφαλο αυτη η εμμονη να πεθανει και να αφησει πισω της δυο γονεις που την αγαπουν και ενα μελλον που δεν εχει ζησει. Πειτε με υπερβολικη, αλλα εμενα αυτο σαν προτυπο με τρομαζει γιατι μικρα κοριτσακια βλεπουν και δεν ξερεις πως αποκωδικοποιουν καθε μηνυμα.

* Η τελικη μαχη. Την περιμεναμε πως και πως και τελικα ηταν τοσο φτωχη σε ευρηματα και κορυφωση, τοσο μικρή σε διαρκεια και τοσο χαλι τα εφε που με χαλασε ασχημα.


Γενικως, επος δε το λες, κακο σιγουρα δε το λες. Προσωπικα μου αναψε το ενδιαφερον για την επομενη ταινια αλλα ειλικρινα αν και στην επομενη ταινια φαμε ολο το χρονο με το μεγα διλημμα της Μπελα, θα παρω πισω οτι καλο εχω πει. Ελπιζω στα καλυτερα που ερχονται..

7/10

New Moon (2009)

Η ταπεινή μου άποψη: 

Μου άρεσε

• Η καταπληκτική φωτογραφία.
• Η μουσική.
• Η σκηνοθεσία με τα επιβραδύνσεις και τις επιταχύνσεις που έδινε ένα πολύ σπιντάτο και βιντεοκλιπίστικο χρώμα.
• Η Ντακότα Φανιγκ που θα πρεπε να χει ρόλο 3 ώρες μόνη της, τόσο θέα. Αλλά προφανώς δεν χωρούσε στην εποποιία Τζεισον- Μπελα και της έδωσαν δυο ατάκες. Ή απλά ήταν τόσο φοβιστική η Ντακότα που τρόμαξαν μην σκιάξει τα μικρά παιδιά.
• Το όλο σκηνικό με τους Ιταλούς.
• Η ελεεινά γελοία σκηνή του Τζέικομπ να βγάζει την μπλούζα μόνο και μόνο για να σκουπίσει η Μπέλα μια γρατζουνιά. Δεν τον αδικώ,όμως, 12 κιλά μυς έβαλε για τις ανάγκες του ρόλου και εγω να ήμουν, δε θα δεχόμουν να φοράω μπλούζα. Η εν λόγω σκηνή ανταγωνίζεται σε γελοιότητα την σκηνή που η Μπέλα πάει να κάνει χαριτωμενιά και ακουμπά με την γροθίτσα της σε slow motion τους κοιλιακούς του Τζεισον.
• Η τελευταία ατάκα. Παίζει να γελούσαμε για μισή ώρα μετά το τέλος της προβολής. Πόσο θεός πια ρε Εντουάρντ?  

Δεν μου άρεσε

• Οι άχρωμοι, άοσμοι και ελεεινά ατάλαντοι πρωταγωνιστές. Κάνεις απο το τρίγωνο δεν έβγαζε το πάθος και την ζωντάνια που έχουν οι εφηβοι. Μιλούσαν ψιθυριστά, η Μπέλα έκλαιγε χωρίς δάκρυα, κοιτιοντουσαν και αντι να βγάζουν φωτιές ήταν λες και βλέπεις παντρεμένους πενηντάρηδες. Από χτες προσπαθώ να πείσω την φίλη μου με την οποία το απολαύσαμε παρέα ότι στο 80% των σκηνών Μπέλα- Έντουρντ, δεν κοιτιούνται καν. Η Μπέλα κοιτάει κάπου στο πηγούνι του, ο άλλος ακουμπάει τις ρίζες των μαλλιών της και με πόνο ατενίζει το απέναντι ντουβάρι. Μάλλον τους είπαν ότι φαίνονται ωραίοι σε αυτή την στάση και το υιοθέτησαν. Εκτός πια αν οι αθεράπευτα ερωτευμένοι δε μπορούν να έχουν απευθείας οπτική επαφή γιατί θα πεθάνουν από το πολύ πάθος.
• Η σεμνοτυφια και ο συντηρητισμος που φαινοταν σε καθε σκηνη. Η Στιουαρτ και ο Πατισον ειναι υποτιθεται ζευγάρι και στην ζωη και σε κάθε "ερωτική" τους σκηνη θα επαιζα στοίχημα οτι βαριουνται. Οταν δε είχαν σκηνές ο Τζεικομπ και η Μπέλα και πλησίαζαν σε απόστασή εκατοστού άλλα δεν ποτέ φιλιόντουσαν ήταν σαν να βγαίνει ταμπέλα "δεν ξενοκοιτάμε". Αφήστε δε που όλη η ιστορία του Τζέικομπ ήταν η βαρεμάρα η ίδια.
• Η απίστευτη επιμονή της Μπέλα να πεθάνει για να είναι μαζί με τον Έντουαρντ. Ξέρω ότι δε μου φταίει η ταινία, αλλά το βιβλίο και πάλι όμως δεν μπορώ να μην το θεωρήσω πολύ κακό παράδειγμα. Θέλει να πεθάνει στα 18 της, χωρίς να νοιαστεί καν για αυτούς που αφήνει πίσω και κανείς από τα βαμπίρια που την αγαπάνε δεν την σταματά. Κατά την γνώμη μου, κάνεις άνθρωπος που αγαπάει δεν θα δεχόταν να καταδικάσει τον έρωτα του σε μια τέτοια ζωή. Αν είναι έτσι, κάθε κοπέλα που μπλέκει με κάποιον επικίνδυνο η αυτοκαταστροφικό τύπο ας τον ακολουθήσει γιατί έτσι κάνει ο κόσμος όταν ζει επικές αγάπες. Που στην ακόμα πιο τελική, δεν ζεις επικές αγαπάς στα 18.

Γενικά, η ταινία ενδείκνυται για έφηβες, ερωτευμένα ζευγαράκια, αμετανόητα ρομαντικούς. Δε θα ξαναπώ ότι όποιος θέλει να δει τι εστί βαμπίρ να δει την Συνέντευξή με έναν βρικόλακα ή την Μπάφυ γιατί από ότι φαίνεται περί ορέξεως ουδείς λόγος. Ωστόσο, την θεωρώ πολύ χειρότερή ταινία από την πρώτη, βαρετή, κουραστική, χωρίς κορύφωση και γενικά μελόδραμα χωρίς ουσία. Αυτή βέβαια είναι η δική μου άποψή, η ενθουσιώδης αποδοχή από τόσο πολύ κόσμο, αποδεικνύει ότι μάλλον έχει την συνταγή της επιτυχίας..


Trivia:

• Κάθε μέλος των λυκανθρώπων έπρεπε να αποδείξουν την καταγωγή τους για να πάρουν τον ρόλο. Ο Spencer είναι Lakota (Sioux), ο Pelletier είναι Cree-Metis, ο Meraz είναι Purepecha (Tarasco), ο Gordon είναι Hualapai. discovered at an open casting call, is Cree.
• Οι λυκάνθρωποι πήγαν μαζί κάμπινγκ για να δεθούν μεταξύ τους και να λειτουργούν σαν ομάδα.
• Στην σκηνή των γενεθλίων, ο Jackson Rathbone μπήκε τόσο πολύ στο πετσί του ρόλου που ο Peter Facinelli και ο Kellan Lutz έπρεπε να τον συγκρατούν στα αλήθεια. Μάλιστα, σε μια από τις λήψεις ερίξαν την Elizabeth στο πάτωμα.
• Αυτή είναι η μόνη δουλειά του σκηνοθέτη Chris Weitz σχετικά με βαμπίρ. Ωστόσο η γιαγιά του είχε έναν μεγάλο ρόλο στο ισπανικό Drácula (1931) aκαι ο αδερφός του Paul Weitz σκηνοθέτησε το Cirque du Freak: The Vampire's Assistant (2009).
• Ο Jamie Campbell Bower, που υποδύεται τον Volturi Caius Volturi , είχε πάρει μέρος στην οντισιόν για τον ρόλο του 'Έντουαρντ. (2008/I).
• Η "Νέα Σελήνη" είναι η αγαπημένη ταινία του Pattison.
• Η Αμερικάνικη πρεμιέρα της ταινίας έγινε στις 17 November 2009, που έχουμε νέα σελήνη.

3/10

Twilight(2008)

Η Μπέλα είναι μια όμορφη δεκαεπτάχρονη που αποφασίζει να πάει να ζήσει με τον πατέρα της σε ένα μικρή βροχερή πόλη, το Φορμπς. Η υποδοχή είναι θερμή από όλους αλλά γρήγορα την προσοχή της τραβάει ένας μυστηριώδης νεαρός, ο Έντουαρντ Κούλεν. Μια γλυκιά ιστορία αγάπης ξεκινά, αλλά είναι έτοιμη η Μπέλα για την αληθινή ταυτότητα του;

Η ταπεινή μου άποψη:

Τα θετικά:
- Υπέροχη ατμόσφαιρα, μαγευτικά σκηνικά.
- Ο γοητευτικότατος Robert Pattinson που τον θεωρώ ιδανικό για το ρόλο του Έντουαρντ.
- Δυο καλές σκηνές μέσα στα δάση.

Τα αρνητικά:
- Η χημεία που δεν υπάρχει ανάμεσα στο πρωταγωνιστικπό ζευγαράκι. Δε ξέρω αμα φταίνε τα παιδιά ή η σκηνοθεσία αλλα δε με έπεισαν.
- Οι ευκολίες στο σενάριο. Σε όλη τη διάρκεια παίζαμε με τις φίλες μου το παιχνίδι "Βρες το κλισε".
- Το γεγονός ότι η βαμπιρομυθολογία είναι τελείως διαφορετική απο ότι ξέρατε.

Εν κατακλείδι, αν θέλετε να δείτε βαμπίρια δείτε κάποια από τις δεκάδες ταινίες με τον Κόμη Δράκουλα (με προσωπική αγαπημένη το συγκλονιστικό "Συνέντευξη με έναν βρικόλακα") ή άμα θέλετε να χαθείτε στο βαμπιροσύμπαν προτιμήστε Μπάφυ.΄Ή τέλος πάντων διαβάστε τα βιβλία της Stephenie Meyer, πάνω στα οποία βασίζεται η ταινία.
Η ταινία χωρίς να είναι απαράδεκτη, έχω την εντύπωση ότι απευθύνεται σε μικρές ηλικίες και γι' αυτό ίσως δεν είναι η κατάλληλη επιλογή για όλους. 

Trivia: 

• Kristen Stewart has naturally green eyes. She wears brown contacts for filming to match Bella's eye color.
• Taylor Lautner had to wear a wig for his role as Jacob Black.
• Over 5,000 actors auditioned for the role of Edward.

• The script was finished in 6 weeks.
• Kristen Stewart wore hair pieces so they didn't have to waste time doing her hair, and therefore had more time to shoot.
• The actors who played vampires needed to be pale, so it was written into their contracts that they had to stay out of the sun.
• Nikki Reed (Rosalie Hale) and Jackson Rathbone (Jasper Whitlock) learned how to play baseball left-handed for the famous baseball scene.
• When Bella is searching the internet and finds the link for the bookstore in Port Angeles, the link above it is for Little Brown. Little Brown is the publisher of the Twilight Saga.
• Before casting, Robert Pattinson had never heard of the Twilight novel. He only attended casting because he liked Kristen Stewart's performance in Into the Wild (2007).
• During the filming of the prom scene, Kristen Stewart didn't like the songs playing so suggested 'Flightless Bird, American Mouth' by Iron & Wine which they decided to use.
• In almost every scene involving a television, the ending ballet studio scene is being played.
• Robert Pattinson performed two songs in the movie, however only one of these songs, "Never Think," appears on the soundtrack
• At a midnight screening in Texarkana, Texas, Nov. 27, 2008, a gentleman dropped to his knee with a ring as the credits rolled. To the delight of the screaming crowd, he asked his girlfriend if theirs might be as enduring and unconditional a love as the one shared by Edward and Bella.
• In the hospital scene, when Bella and her mother are talking about the accident, the TV in the background can be seen playing the previous scene.
• All of the Cullens can be seen wearing jewelry with the same symbol on it. Edward, Jasper, and Emmett all had the same wristband, and Alice and Rosalie had similar necklaces with the symbol on it; Esme had a bracelet and Carlisle had a ring.
• The Cullen family crest (seen worn by all the Cullens) is a lion with a hand over its head, and a downward pointing Chevron with 3 clovers. The lion was added because of the famous line "And so the Lion fell in love with the Lamb", but the other portions (Chevron, clovers, and hand) are from the actual Cullen Coat of Arms, though there are only 2 clovers, more hands, and a bail of hay in the real one.

6/10



Cast:

• Kristen Stewart ... Bella Swan
• Robert Pattinson ... Edward Cullen
• Billy Burke ... Charlie Swan
• Taylor Lautner ... Jacob Black

Sweet November

 Η μέρα που μόλις μας αποχαιρέτησε και χάθηκε στον χωροχρόνο, ήταν η 1/1/11. Αν και μου αρέσουν οι περίεργες ακολουθίες αριθμών, αντιστάθηκα στον πειρασμό και δεν πόσταρα το κείμενο μου στις 11:11. Δεν βαριέσαι φίλε αναγνώστη, εδώ ο κόσμος καίγεται, ποιος νοιάζεται για τις δικές μου χαριτωμένους.

The Good Student

  Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα κορίτσι που ζούσε στην εξωτική Θεσσαλονίκη. Όταν το ρωτούσαν δεν ήξερε πότε τι να απαντήσει, δε το πίεζε και κάνεις ιδιαίτερα για κάποια απάντηση, ήταν πάντα εξαιρετική μαθήτρια όποτε πίστευε ότι όταν έρθει η ώρα κάτι θα βρει. Αυτό το κορίτσι έφτασε Β λυκείου με τους εξαιρετικούς της βαθμούς να την ακολουθουν, και έπρεπε να διαλέξει κατεύθυνση. Τα αρχαία τα μισούσε όσο τα μισεί και τώρα, στα μαθηματικά ήταν η καλύτερη της τάξης, άλλα πάντα είχε μεγάλη αγάπη και κλίση προς τα φιλολογικά. Δε το σκέφτηκε ιδιαίτερα, δεν την πίεσε και κανένας, νόμιζε πως όταν έρθει η ώρα κάτι θα βρει και διάλεξε την θεωρητική κατεύθυνση. Αν την ρωτούσες σε ποιες σχόλες οδηγεί αυτί η κατεύθυνση, στο λέω εγώ, δεν ήξερε να σου απαντήσει. Και όμως, παρόλα αυτά, δεν προβληματίστηκε ιδιαίτερα. Ούτε όμως οι καθηγητές στο απαράδεκτο σχολείο της νοιαζόταν για τους μαθητές τους ιδιαίτερα, ούτε οι καθηγητές του φρονφροντιστηρίου που χρυσοπλήρωσαν οι γονείς, έκαναν έστω μια υποτυπώδη προσπάθεια να μιλήσουν στα παιδιά. Οι δε γονείς, πάντα προστατευτικοί και ανοιχτοί στις επιθυμίες των παιδιών τους, πότε δεν μπλέχτηκαν, δεν πίεσαν, δεν επέβαλαν καμιά γνώμη γιατί ήθελαν η γνώμη να είναι ανεξάρτητη και ολόδικη τους. Βεβαια, οι κάλοι γονείς, δεν ήξεραν ότι όσο κακό μπορείς να κάνεις με την πίεση και τα φυτεμένα όνειρα, τόσο κακό μπορείς να κάνεις με την απολυτη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες ενός παιδιού που στην τελική, είναι μόλις 17.

My Big Fat Greek Wedding

Η αλήθεια είναι οτι έχω πολυ καιρο να γραψω στο αγαπημενο τουτο μπλογκ αλλα για να λεμε του στραβου το δικιο δεν ειχα και ορεξη. Μια το ενα μια το αλλο, μια που ειμαι γνωστη γκαντεμω δεν ειχα ποτε την επαρκη αναλογια διαθεσης και χρονου για να κατσω να καταθεσω τις βαρυγδουπες σκεψεις μου.

Χτες το βραδυ ομως, ηρθε στο σπιτι μια φιλη να συζητησει κατι θεματακια της και ξαφνικα μου ηρθε μια απιστευτη ορεξη να αμπελοφιλοσοφησω. Και επισης αποφασισα να μην γραφω στο μπλογκ μου μονο αστειες ιστοριες αλλα καθημερινες σκεψεις. Ποτε δεν ειχα ημερολογιο, ουτε ηθελα κιολας αλλα μια μικρη αυτοψυχαναλυση ενιοτε ειναι επιθυμητη και γιατι οχι απαραιτητη.

Και επειδη η εμπνευση σου ερχεται απο εκει που δεν το περιμενεις, σημερα μου ηρθε η επιφοιτηση. Πηγα που λετε στο σπιτι μιας οικογενειακης φιλης με την μανα μου. Η κοπελια παντρευτηκε πριν ενα μηνα και επειδη εγω ελειπα σε τοπους μαγικους και ονειρεμενους δεν μπορεσα να παρεβρεθω.Σημερα λοιπον, ηταν η μερα της επισκεψης οπου ειδαμε φωτο, πηραμε μπουμπουνιερες, παιξαμε με το νεογεννητο μωρακι της φιλης μας και γενικα ημασταν μια ωραια ατμοσφαιρα. 

Καποια στιγμη το κοριτσι με λεει να δοκιμασω το ομολογουμενως πανεμορφο νυφικο της και εγω αλλο που δεν ηθελα, δεχτηκα. Δεν εχω καμια ιδιαιτερη αγωνια να παντρευτω αλλα τα νυφικα τα λατρευω γενικως και ειδικως. Τα θεωρω πανεμορφα και μαλλον αυτο προκυπτει απο την γενικοτερη αγαπη μου σε εκεινες τις ομορφες εποχες που οι γυναικες φορουσαν μακρυα πανεμορφα μπλουμιστα φορεματα. Ναι το ξερω ηταν πολυ ζεστα, σκουπιζαν τους δρομους κανονικοτατα, σε εσφιγγαν ανελεητα, δε μπορουσες να φας, να κουνηθεις και τα λοιπα και τα λοιπα αλλα προσωπικα δε με νοιαζει. Στο μυαλο μου παντα θα ναι μια απο τις εποχες με τα πιο ομορφα ρουχα.

Βαζω που λετε το φορεμα, κανω τις σβουρες μου, βγαζω τις φωτο μου, καμαρωνω σαν παγωνι γιατι ημανε και οπτασια απο τις λιγες και γενικα ομορφα ητανε. Ωστοσο η μαμα της νυφης απο τη στιγμη που το φορεσα μεχρι την ωρα που φυγαμε(μιση ωρα μετα) δε σταματησε να λεει "στα δικα σου", και "αντε περιμενω τηλ να σου δανεισουμε το νυφικο" και "την επομενη φορα που θα ερθεις, να ειναι για να παρεις το φουστανι". Το ειπε μια, το ειπε δυο, το ειπε χιλιες εκατο στο τελος δεν αντεξα. Γενικα εχω τα νευρα μου, με κλονισε και η κυρια και της λεω "λετε να τον εχω ετοιμο και να τον κρυβω?". Οχι οτι πτοηθηκε ιδιαιτερα αλλα εγω ενιωσα λιγο καλυτερα και η μανα μου χαμογελασε.

Τι κακο ειναι αυτο με τις ελληνιδες μανες? Γιατι ντε και καλα πρεπε να παντρευομαστε? Γιατι αμα περασεις μια ηλικια ειναι η πιο σταντε ευχη το "και με ενα καλο παιδι"? Και στη τελικη 25 ειμαι, οχι 105, αλλες στην ηλικια μου ουτε πανεπιστημιο δεν εχουν τελειωσει. Ναι φυσικα, αλλες εχουν δυο παιδια και μια κολλητη μου φιλη εχει παιδι και μεταπτυχιακο. Αυτο ομως, δε λεει κατι. Ο γαμος δεν σε κανει αυτοματως ουτε ολοκληρωμενο, ουτε πληρη. Αν θες να παντρευτεις και το επιδιωκεις, φυσικα και σε ολοκληρωνει. Ρωτανε ομως ολες αυτες που ευχονται χιλιες φορες "στα δικα μου" αν ο γαμος ειναι αυτο που εγω και καθε κοπελα επιθυμει? 

Για να μη με λετε

What love is..

  Σήμερα, είναι Σάββατο, ο λατρεμένος ΓΑΠ μολις τελειωσε την ομιλια του στην ΔΕΘ και μας υποσχέθηκε τουλάχιστον εναν εργαζόμενο σε καθε οικογενεια. Δεν μας είπε βεβαια, για πόσα μελη οικογένεια υπολογιζε, αλλά δε βαριέσαι αυτά ειναι ψιλοπράγματα. Αύριο, μεθαύριο θα ανακοινωθούν και αλλά μέτρα, περικοπές μισθών και συντάξεων, απαξίωση υγείας και παιδειας και ειλικρινά δεν ξερω τι άλλο μας περιμένει. Πόσα όνειρα μπορούν να ποδοπατηθούν? Ποσοι άνθρωποι να χασουν τον ύπνο τους και πόσοι την υγεια τους ζώντας καθημερινά σε εναν τόσο παραλογο κόσμο?

Αστα να πανε, φιλε αναγνώστη..

 Γιαυτό εγω, μην αντέχοντας αλλο το σφίξιμο στο στομάχι, αποφάσισα να γραψω κατι σε αυτο το ερμο μπλογκ, μπας και γίνω κάποτε διάσημη απο τα γραπτα μου και παψω να ανησυχώ για το μελλον. Σήμερα λοιπόν, το μενού περιλαμβάνει δυο αρκετά χαριτωμένες ταινιες, σπονδυλωτές, τιγκα στους διάσημους ηθοποιούς, και οχι δεν ειναι αυτες που βγαίνουν καθε χριστουγεννα, πασχα, 15αυγουστο για να υμνησουν την αγαπη. Είναι δυο ταινίες που υμνούν μεν την αγάπη, αλλά πανω απο όλα ήμουν δυο από τις ωραιότερες πόλεις που υπάρχουν στον πλανήτη..

The Girl Who Is Dripping with Hypocrisy

 Το ποδόσφαιρο λένε είναι το όπιο του λάου, γιατί “ναρκώνει” τεράστια πλήθη ανθρώπων και τους προσηλώνει σε μια ολιγομελή ομάδα ατόμων, τα οποία αναγάγουν σε επίγειους θεούς και τους θαυμάζουν με τρόπο που θα ζήλευε ακόμα και ο πιο γνωστός ιδρυτής θρησκείας Την ίδια ατάκα περί οπίου θα μπορούσαμε να πούμε και για την θρησκεία, η οποία ορίζει με πολύ συγκεκριμένο τρόπο την ζωή χιλιάδων πιστών της και καθορίζει την καθημερινότητα τους με χίλιους τρόπους Αυτό βεβαία ισχύει για τους κανονικούς πιστούς, που θέλουν να ακολουθήσουν τις εντολές της οποίας θρησκείας και προσδοκούν ότι θα ανταμειφθούν με κάτι στην επόμενη ζωή Η ζωή που υπακούει σε οποιοδήποτε θρησκευτικό δόγμα είναι αρκετά συγκεκριμένη και ίσως προκαθορισμένη, άλλα αν αυτό γίνεται οικειοθελώς και με ελεύθερη θέληση, ποια είμαι εγώ για να το κρίνω? Το πρόβλημα ξεκινά ότι οι άλλοι, ειδικά η οικογένεια άλλα και ο ευρύτερος κοινωνικός περίγυρος, σου ορίζει ότι έτσι πρέπει να κάνεις γιατί αυτό είναι το σωστό και το άλλο είναι ντροπή και λάθος Το ακόμα μεγαλύτερο λάθος όμως είναι να νομίζεις ότι εσύ είσαι ο ένας, ο σωστός, ο ηλιος ο καλοκαιρινός που εσύ και μόνο εσύ εχέις αποκωδικοποιήσει τα μυστήρια του σύμπαντος και ξέρεις την μια και μονή αλήθεια για το οτιδήποτε Και αυτό φίλε αναγνώστη δεν άφορα μόνο στους πιστούς του Χριστου, του Βούδα, του Μωάμεθ η εκείνου του εξωγήινου που πιστεύει ο Τομ Κρουζ και η υπόλοιποι πάμπλουτοι βαρεμένος Οι χειρότεροι είναι αυτοί που δεν πιστεύουν και δεν αρκούνται σε αυτό(που είναι μια πολύ θεμιτή επιλογή) άλλα αντιθέτως επιλεγούν να κοροϊδέψουν όλους τους άλλους και να τους θεωρήσουν οπισθοδρομικούς, λοβοτομημένους η στην καλύτερη αφελείς

Birthday Girl

  Χτες πήγα στον Οαεδ και σε κάποια φάση έπρεπε να πω την ημερομηνία γέννησης Λεω λοιπόν περήφανη ότι σε λίγες μέρες κλείνω τα 25 για να πάρω την πληρωμένη απάντηση, ότι τα 26 κλείνω και μπαίνω στα 27. Δεν είχα σκοπό να κρύψω χρονιά, λέω πάντα πόσο είμαι, δεν είμαι δα και τόσο πολύ, άλλα με το που το άκουσα έπαθα ένα τέτοιο σοκ που δε το πίστευα Ένιωσα ξαφνικά, ότι μεγάλωσα έναν αιώνα και μια μέρα και το αστείο, φίλε αναγνώστη, είναι ότι δεν είμαι καν σε καμιά κομβική ηλικία που να δικαιολογείται κρίση μέσης ηλικίας Τα 26 δεν είναι ούτε 18, ούτε 25, ούτε 30 και σίγουρα όχι 45. Παρόλα αυτά όμως, το άκουσμα του μου προκάλεσε μια κρίση ηλικίας σε πακέτο δώρου, η οποία δεν έχει φύγει ακόμα από το μυαλό Ίσως φταίει η ζεστή, ίσως ότι δεν είναι κάνεις εδώ, ίσως ότι δεν θα πάω διακοπές, ίσως το καλοκαιρινό διάβασμα, ίσως το να ίσως το άλλο, άλλα από χτες φιλοσοφώ για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον

What girls learn

Εδώ και δυο βδομάδες προσπαθώ να γράψω ποστ για αυτό το έρμο μπλογκ το οποίο σε λίγο θα αραχνιασει και θα το κατοικούν φαντάσματα, ξωτικά και νεράιδες Μου έρχονται διάφορες ιδέες άλλα λίγο η ζεστή, λίγο η θαλασσα που ακόμα δεν έχω πάει, λίγο το να λίγο το άλλο, η συγγραφική μου καριέρα μπήκε στο πάγο. Όποτε αποφάσισα να κάνω μια μικρή λίστα με τα διδάγματα που το σύμπαν μου προσέφερε απλόχερα και να μοιράσω γνώση στους μυριάδες αναγνώστες μου.

Τον τελευταίο μηνα λοιπόν απόκτησα την γνώση ότι:

• όταν έχει αέρα και φοράς φόρεμα και καπέλο άλλα κρατάς και κάτι στο ένα χέρι, λογικά πρέπει να διαλέξεις ένα από τα δυο να συγκρατήσεις. Η σωστή κυρία κράτα το φουστάνι. Οι άλλες κυρίες κρατούν το καπέλο
  
  
• Η συμπλήρωση του μηχανογραφικού μπορεί να γίνει μια αδιανόητα δύσκολη υπόθεση Οι κωδικοί δεν μπαίνουν, οι ειδικές κατηγορίες είναι κουίζ για δυνατούς λύτες και αν έχεις ανάγκη να μιλήσεις με οποιοδήποτε στα ειδικά τηλεφωνα, το ατέρμονο κουδούνισμα χωρίς ανταπόκριση μπορεί να κάνει τα νευρά σου κλωστές.
  
  
• Το βαζελάκι απέναντι είναι όμορφο και έχει όμορφους φίλους. Για κάποιο λόγο φοράει πράσινα ρούχα διαρκώς και όποτε παίζει η ομαδαρα το ακούει όλη η πολη.
  
  
• Οι Τεξανοι γελαδάρηδες είναι γραφικές χαζοφατσες. Δε θα ξεπεράσω πότε πόσο βλάχοι είναι.
  
  
• Τώρα με την κρίση οι άνθρωποι στις δημόσιες υπηρεσίες φοβούνται μην απολυθούν και είναι παντού ευγενέστατοι. Τόσο που απόρησα με την εξαιρετική εξυπηρέτηση σε πολλές υπηρεσίες.
  
  
• Οι άνθρωποι στις ξένες υπηρεσίες όμως είναι ακόμα καλύτεροι. Αν τα ελληνικά πανεπιστήμια είχαν τέτοια οργάνωση ο κόσμος θα ήταν ένα πιο ροζ μέρος.
  
  
• Είναι αδιανόητο ότι άνθρωποι φοράνε βραχιολιών ισορροπίας. Στα σοβαρά.
  
  
• Όντως είναι επικίνδυνο να περπάτα κορίτσι μόνο του στο δρόμο. Επρεπε να περάσει 1/4 του αιώνα ζωής και πολύ νυχτοπερπάτημα πάνω σε δεκάποντα για να νιώσω αγνό φόβο με έναν τύπο προχτές.
  
  
• Αντιθέτως, ένας πολύ ευγενικός νεαρός που μου μίλησε πολύ γλυκά όταν τον εξυπηρέτησα σε μια υπόθεση του, μου έφτιαξε την βδομάδα.
  
  
• Οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης είναι μεγάλοι ήρωες, Επιβιώνουν σε πόλεις χωρίς υποδομές, χωρίς δωρεάν εκπαίδευση τυφλών, δε τους παρέχονται τα απαραίτητα γκατζετακια που χρειαζονται και γενικά μη τους τύχει να περάσουν το δρόμο έξω από την φιλοσοφική.
  
  
• Έχω φίλη που χρησιμοποίησε την φράση είμαι νεγκλιζέ και έβγαζε νόημα.
  
  
• Τα επεισόδια στην Αθηνα με έκαναν να ντραπεί άλλα πάνω από όλα να τρομάξω τόσο πολύ για το τι μας περιμένει.
  
  
• Η οργή και τα διάφορα ποστ σε όλα τα σοσιαλι μίντια με έκαναν να αναρωτηθώ αν πρέπει να ντρέπομαι που έχω μπαμπά αστυνομικό. Δεν είναι όλοι οι ίδιοι ρε αδέρφια.
  
  
• Τελικά είναι αλήθεια ότι δεν μπορείς να καταρρεύσεις από την κούραση ακόμα και αν το πιστεύεις ολόψυχα. Οι άνθρωποι έχουν μεγάλες αντοχές.
  
  
• Η ίδια φίλη με το νεγκλιζέ πήρε τόσο όμορφα δώρα για ορκωμοσίες φίλων που με έκανε να ζηλέψω τόσο αφόρητα. Εντος των ήμερων περιμένετε ετεροχρονισμένο πάρτι ορκωμοσίας για να πάρω τα δώρα που τότε δε πήρα.
  
  
• Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μου εποχή όσο έχει λογικές ζέστες, κάνω διακοπές και μπορώ να φορώ τα πολύχρωμα ρουχαλάκια μου. Στον καύσωνα θέλω να μετακομίσω σε ένα ιγκλού.
  
  Οι καθηγητες των ελληνικων πανεπιστημιων νομιζουν οτι ειναι υβριδιο του παπικου αλαθητου και του ταλεντου του Μπιλ Γκειτς. Οι πιοτεροι ειναι απλως ηλιθιοι.

Τα υπολοιπα αργοτερα.

Hangover 2(2011)

"We love to party!"

Περίληψη:

Δυο χρόνια μετά το πρώτο Χαγκόβερ τους, οι τρεις φίλοι ετοιμάζουν ταξίδι σε άλλη γη, σε άλλα μέρη. Αυτή τη φορά παντρεύεται ο Στου, στην εξωτική Ταϊλανδή και προφανώς οι κολλητοί του, δεν θα μπορούσαν να μη του ετοιμάσουν ένα αξιομνημόνευτο πάρτι. Ο ίδιος όμως, θέλει κάτι απλό και ταπεινό και έτσι απλά πίνουν μπύρες και τρώνε ζαχαρωτά στην παραλία. Λίγες  ώρες μετά καταλήγουν με ένα τατουάζ, μια μαϊμού, έναν αγνοούμενο και τεράστιο κενό μνήμης. Άραγε ο γάμος θα γίνει?

Η ταπεινή μου άποψη:

Gettin' Square

  Προχθές το μεσημέρι περίμενα στην ουρά του οδοντιάτρου. Η γιατρός μου είναι πολύ καλή και από τότε που θυμάμαι είχε πάντα αδιανόητα πολύ κόσμο. Τους τελευταίους μήνες κλείνει τα μεσημέρια και πολλές φόρες ο γιος της, επίσης οδοντίατρος, δεν πηγαίνει για δουλειά γιατί δεν έχει ραντεβού. Όταν ρώτησα πως είναι δυνατόν να κόψεις από τον οδοντίατρο, μου είπε ότι είναι τόσο δύσκολη η κατάσταση που πλέον κόβεις από παντού. Προσωπικά, ανατρίχιασα γιατί έχοντας χρόνια προβληματικά δοντάκια με οπτικοποίησα να ζω με πονόδοντο στην καλύτερη ή να έχω σοβαρή οδοντιατρική δουλεία στην χειρότερη και να μαζεύω χρήματα για να πάω.

Mother's day

  Με τις παγκόσμιες μέρες δεν τα πάω καλά και η αλήθεια είναι δεν τις θυμάμαι ποτέ και για κανένα λόγο. Δεν είμαι από αυτές που γκρινιάζουν του Αγ. Βαλεντίνου και μπορεί να μην ετοιμάζω μεγάλο πάρτι, δε θα σου πετάξω όμως το λουλούδι στο κεφάλι άμα μου το φέρεις. Παρόμοιε αντιμετώπιση έχω και σε όλες τις υπόλοιπες παγκόσμιες μέρες, γιατί θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε ευαισθητοποιημένοι κάθε μέρα, όλη μέρα. Παρόλα αυτά, σαφώς και αντιλαμβάνομαι την χρησιμότητα τους, αφού ναι μεν μπορεί να είσαι σωστός όλο τον χρόνο αλλά και μια σπέσιαλ μέρα δεν έβλαψε κανέναν.

The Future Is Unwritten

Ο κόσμος συχνά λέει ότι δεν πρέπει να μετανιώνουμε για ότι κάναμε και να προχωραμε μπροστά χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος. Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δεν μπορώ να προχωρήσω τόσο εύκολα, ειδικά αν δεν έχω διορθώσει το προηγούμενο λάθος μου. Ένα τέτοιο λάθος είναι και η επιλογή του μηχανογραφικού τέτοια εποχή πριν 8 χρόνια* και αυτός είναι ο λόγος που γράφω αυτόν τον μικρό οδηγό για κάθε πονεμένο τελειόφοιτο.

1)      «Πάρε ένα χαρτί, παιδί μου»

Ίσως το πιο παλιό κλίσε στην όμορφη χωρα μας και η πιο πολυχρησιμοποιημένη ατάκα που ακούει κάθε παιδί από τότε που αρχίζει το σχολειό μέχρι την ημέρα που καταθέτει το μηχανογραφικού. Η λατρεία της ελληνικής κοινωνίας για πάσης φύσεως «χαρτιά» μας γέμισαν γιατρούς, δικηγόρους, καθηγητές. Και άντε όλα αυτά τα επαγγέλματα είναι μεν υπερκορασμένα αλλά όλο και κάποιο τρόπο θα βρεις να τα εφαρμόσεις. Τι γίνεται όμως με τα πτυχία που είναι έξαρχος βέβαιο ότι δε θα βρεις ποτέ δουλεία σχετική αλλά τα δηλώνεις είτε γιατί δεν έβγαλες μεγαλύτερο βαθμό είτε γιατί προτιμάς να περπατήσεις πάνω σε αναμμένα κάρβουνα παρά να πεις στην μανά σου ότι δεν έπιασες κάποια καλή σχολή?

  Τα πανεπιστημιακά πτυχία δεν είναι χαρτιά να τα κάνεις συλλογή. Απαιτούν χρόνο, διάβασμα, χρήματα(εδικά  άμα σπουδάζεις εκτός) και υποτίθεται είναι μια δέσμευση για το μέλλον σου, προετοιμασία για το επαγγέλμα που θα ακόλουθεις όλη σου τη ζωή. Γιατί να σπουδάσεις ΤΕΙ ιχθυοκαλλιέργειας την στιγμή που ΔΕΝ θα βρεις ποτέ δουλεία σχετική? Κάπου εδώ κάποιος θα πει ότι κάνεις δε χάνεται, και ότι άμα έχεις όρεξη και κέφι και σπιρτάδα θα βρεις δουλεία. Ναι καλά, θα πω εγώ.

2)      «Θέλω να ζήσω φοιτητική ζωή».

  Η αγαπημένη ατάκα των απανταχού 17ρηδων οδήγησε πολλούς νεανίες και κορασίδες σε βουνά και κορφοβούνια γιατί τους ήταν αδιανόητο ότι δε θα ζήσουν την πολυθρύλητη φοιτητική ζωή. Μαθητές δηλώνουν σχολές με μονό κριτήριο το πόσο μακριά είναι από το σπίτι τους ή πόσο μεγάλη είναι η πόλη χωρίς να εξετάζουν καλά καλά ούτε το είδος των σπουδών ούτε το επαγγελματικό αντίκρισμα του πτυχίου. Ας πούμε η δική μου η σχολή έχει παραρτήματα σε κάθε πιθανή και απίθανη πόλη και συνολικά 20 τμήματα. ΕΙΚΟΣΙ ΦΙΛΕ! Πόσο καλή επιλογή να ναι αραγες?

3)      « Μα που να τον αφήσω?»

Τα 17 είναι μια πανέμορφη  ηλικία, όλο χαμογελά, χοροπήδηχτες ορμόνες, άγχη και ανασφάλειες. Επίσης, είναι η εποχή που νομίζεις ότι θα αγαπάς τον Κωστάκη για πάντα, για πάντα, για πάντα.Οποτε πως να χωριστειτε? Τι γίνεται όμως αν ο Κωστάκης δεν είναι τόσο κάλος μαθητής και συ είσαι το μικρό αστεράκι? Δηλώνετε σετάκι τις σχολές ακόμα και αν στην χ πόλη που σίγουρα πιάνει ο Κωστάκης εσύ δεν πολυτρελαινεσαι? Ένα απο τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν παιδια είναι να δηλώνουν σχολές μονό και μονό για να είναι μαζί με κάποιον έρωτα ή φίλο χωρίς να σκέφτονται δεύτερη φορά, Τεράστιο λάθος γιατί μάντεψε: οι έρωτες και οι φιλίες σε τέτοιες ηλικίες πεθαίνουν με τα πρώτα φθινοπωρινά αεράκια.

4)      «Έλα μωρέ όλα ιδία είναι»

 Ένα άλλο μεγάλο λάθος είναι η πίστη ότι όλες οι σχολές με παρόμοιο τίτλο είναι ίδιες ποιοτικά.MEGA FAIL. Οι προαναφερθείσες 20 σχολές ναι αναγνωρίζονται ως ισότιμες από το κράτος, το ΑΣΕΠ, τον εργοδότη ίσως αλλά όχι δεν είναι το ίδιο. Έχουν διαφορετικά μαθήματα, διαφορετικές ειδικεύσεις, διαφορετικής ποιότητας καθηγητές, διαφορετική δυσκολία. Δεν είναι το ίδιο, όπως και να το κάνουμε. Δυστυχώς όμως, η ενδελεχή έρευνα των σχολών ακόμα και σήμερα στην εποχή του ιντερνέτ είναι κάτι που ελάχιστοι μαθητές κάνουν. Λάθος, αν με ρωτάτε.

  Η συμπλήρωση του μηχανογραφικού είναι μια πολύ σοβαρή απόφαση η οποία δυστυχώς λαμβάνεται ελαφρά την καρδία από γονείς, καθηγητές και μαθητές. Ναι, ο καλός δε χάνεται, ναι μπορεί να σπουδάσεις κάτι κορεσμένο και να βρεις δουλεία, ναι πρέπει να ακολουθούμε τα όνειρα μας ναι, ναι, ναι. Αν καθώς τα κάνουμε όλα αυτά, κάνουμε και μια ερευνά αγοράς η ζωή μας θα γίνει πιο ροζ και δε θα φτάνουμε λίγα χρόνια μετά να σκεφτόμαστε τον 17χρονο εαυτό μας και να θέλουμε να του ρίξουμε μια κουτουλιά να στανιάρει.

* Η φιλολογία είναι μια πανέμορφη, πολύπλευρη επιστήμη που νιώθω οτι με έκανε καλύτερο άνθρωπο σε πολλούς τομείς της ζωής. Είναι όμως ενα κορεσμένο επάγγελμα που το διάλεξα μέσα σε πέντε λεπτά χωρις να ξέρω καν τι μαθήματα θα διδαχτω. Ναι, τόσο ηλίθια. 

Best movie #10- 1 by F1spa

10  The King's speech

9)Black swan

8)Buried

7)I saw the devil

6) Winter's bone

5)Scott pilgrim vs the world

4)Shutter Island

3)Never Let Me Go

2)Kokuhaku

1)Toy Story 3